Καλοί µου φίλοι, καλό Σαββατοκύριακο!
Στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, έτσι όπως λειτούργησε και λειτουργήθηκε για τρεις µέρες τον Νοέµβρη του 1973, ως χώρος Εθνικής Μνήµης και Λαϊκής Προσταγής είναι αφιερωµένος ο σηµερινός Παιδότοπος. Να ‘ναι καλά η δασκάλα του αγαπηµένου µου 5ου ∆ηµ. Σχ. Χανίων, του τελευταίου σχολείου που υπηρέτησα, (όντας διευθυντής) τη ∆ηµόσια Εκπαίδευση, και βέβαια τα Εκτάκια της για τα κείµενα και τις ζωγραφιές τους. «Όσο υπάρχουν δάσκαλοι που επιµένουν να σηκώνουν στις πλάτες τους την υπόθεση της Λαϊκής µας Παιδείας, υπάρχει ελπίδα», έγραφα πριν από 12 χρόνια στον Παιδότοπο (βλ. ‘‘Χ.ν.’’, 25.11.2012). Τα έχω επαναλάβει κι άλλες φορές, το επαναλαµβάνω και σήµερα…
Σας συγχαίρω και σας ευχαριστώ, καλή µου συναδέλφισσα και καλά µου Εκτάκια, για την προσέγγισή σας…
Σας χαιρετώ µε αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Τι σηµαίνει για τα σηµερινά παιδιά η Επέτειος του Πολυτεχνείου; Τι επίδραση έχει στη ζωή τους σήµερα ο αγώνας για τη ∆ηµοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώµατα, που έγινε πριν από 51 ολόκληρα χρόνια; Οι µαθητές της ΣΤ τάξης του 5ου δηµοτικού σχολείου διάβασαν, ένιωσαν, προβληµατίστηκαν, εκφράστηκαν, ζωγράφισαν και διαπίστωσαν ότι τα αυτονόητα δικαιώµατα που απολαµβάνουν σήµερα θέλουν διαρκή αγώνα, επαγρύπνηση και … «δουλειά πολλή!»
Η δασκάλα της Στ τάξης Τόνια Σκουλά
ΣΥΝΟΜΙΛΩ ΜΕ ΤΟΝ Ο∆ΗΓΟ ΤΟΥ ΤΑΝΚ
ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΤΗΝ ΠΥΛΗ
– Τι σκεφτόσουν όταν έσπασες την καγκελόπορτα;
– Σκεφτόµουν ότι είχα δίκιο κι ότι δεν ήταν κακό αυτό.
– Πώς νιώθεις τώρα;
– Νιώθω πολύ χάλια, το µετάνιωσα!
– Γιατί άλλαξες το όνοµα και το επίθετό σου; Και γιατί δεν λες στη γυναίκα σου και τα παιδιά σου ποιος είσαι πραγµατικά;
– Γιατί ντρέποµαι και δε θέλω να το µάθει κανείς!
– Πώς αντέδρασες όταν σε διέταξαν να µπεις µέσα στο τάνκ;
– ∆εν περίµενα ούτε ένα δευτερόλεπτο και όρµησα µέσα!
– Πώς νιώθεις που σκότωσες τόσους νέους ανθρώπους, που είχαν τόσα όνειρα µπροστά τους;
– Πολύ ασχηµα! Ποτέ δε θέλησα να σκοτώσω κανέναν! ∆εν ξέρω τι σκεφτόµουν τότε!
– Οι γονείς σου το ήξεραν;
– ∆υστυχώς ναι και ντρέπονταν…
– Ήξερες τι πήγες να κάνεις εκείνη τη στιγµή;
– Όχι, καθόλου, ήταν το µεγαλύτερο λάθος της ζωής µου… ∆εν το ήθελα! Έκανα ό,τι µε διέταξαν…
Έντρι Σούλι
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΝΑ ΦΟΙΤΗΤΗ ΠΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕ…
Τι σπούδαζες;
Τι έκανες προτού συµβούν τα γεγονότα;
Πώς ένιωσες όταν το τανκ έσπασε την πύλη;
Πώς είχατε προετοιµαστεί για τον αγώνα σας;
Ήσουν από τα άτοµα που είχαν τραυµατιστεί;
Πώς ήταν η ζωή σου µετά το γεγονός;»
Σοφία Ρεµπουλάκη
«Πώς τολµήσατε να κάνετε παράνοµο ραδιοφωνικό σταθµό; ∆εν ξέρατε ότι θα είχατε συνέπειες;
Όταν είδατε το τανκ, φανταστήκατε ότι θα σπάσει την καγκελόπορτα;
Πιστεύατε πως θα πεθάνετε;
Πώς νιώσατε στο τέλος που τα καταφέρατε; Το πιστεύατε ότι θα τα καταφέρνατε;
Ξαναείδατε από τότε τον οδηγό του τανκ;»
Μαρία Επιτροπάκη
«Πώς ήταν αυτή η εµπειρία;
Γιατί πήγες κι εσύ να αγωνιστείς;
Σκεφτόσουν ότι θα πεθάνεις;
Πώς ένιωσες όταν µπήκε το τανκ στο Πολυτεχνείο;
Πώς ένιωσες που είδες τους φοιτητές να πεθαίνουν µπροστά στα µάτια σου;
Πέθανε κάποιος φίλος ή συγγενής σου;
Τι είπες µόλις γύρισες σπίτι στους γονείς σου;
Ξέρεις ποιος οδηγούσε το τανκ;
Είχες αγχωθεί; Φοβόσουν όταν είδες το τανκ να πλησιάζει;»
Αλεξάνδρα Παβλόβιτς
«Πού βρήκες το θάρρος να σταθείς στην πρώτη γραµµή, µπροστά στο τανκ;
Πώς ένιωσες τη στιγµή που πλησίαζε το τανκ;
Είχες κάποιον που σε βοηθούσε και πέθανε µπροστά στα µάτια σου;
Σκέφτηκες ότι θα πεθάνεις»
Γεωργία Φιωτοδηµητράκη
ΤΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΟΥΝ
ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ …
ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ∆ΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;
«Όταν σκέφτοµαι το Πολυτεχνείο, νιώθω συγκίνηση και λύπη ταυτόχρονα, για όσους έδωσαν τη ζωή τους, ώστε εµείς να έχουµε ελευθερία. Εγώ δεν ξέρω αν θα είχα το θάρρος να κάνω κάτι τέτοιο! Σκέφτοµαι πόση φασαρία και χαµός θα γινόταν εκείνη τη µέρα. Αναρωτιέµαι, όσοι πήραν µέρος στα γεγονότα, πώς θα ήταν η ζωή τους µετά από αυτό».
Ρουµπίνη Τσαγκαράκη
«Για εµένα ∆ηµοκρατία σηµαίνει να είµαστε ελεύθεροι και να µην είναι κάποιος από πάνω µας, να µας λέει τι να κάνουµε. Είναι σηµαντικό να έχουµε ∆ηµοκρατία, για να µπορούµε να λέµε ελεύθερα τη γνώµη µας!»
Μάρω Κοτσάκη
«Για µένα ∆ηµοκρατία σηµαίνει να είµαστε ελεύθεροι άνθρωποι και να εκφράζουµε ελεύθερα την άποψή µας. Είναι σηµαντικό, γιατί τώρα δε θα µπορούσαµε να κάνουµε πολύ απλά πράγµατα, όπως το να ακούσουµε τη µουσική που µας αρέσει και να κάνουµε οµαδικές συγκεντρώσεις. Τα γεγονότα εκείνα µου δηµιουργούν κάποιες στενάχωρες σκέψεις, αφού πέθαναν τόσοι νέοι φοιτητές. Νιώθω λύπη και θυµό, που ο οδηγός του τανκ δε σκέφτηκε ότι θα σκοτώσει τόσες νέες ψυχές!»
Σοφία Γναφάκη
«Η ∆ηµοκρατία είναι σηµαντική, για να λένε όλοι οι άνθρωποι τη γνώµη τους, να έχουν ένα ζεστό σπίτι, να πηγαίνουν στο σχολείο και στο Πανεπιστήµιο… Να έχουν αγάπη και να κάνουν πράγµατα που αλλιώς δεν τους αφήνουν να κάνουν!»
Κωνσταντίνα Λιονάκη
«Είναι σηµαντικό να λέµε ελεύθερα τη γνώµη µας, να πηγαίνουµε τη βόλτα µας, να ψηφίζουµε. Ελευθερία και ∆ηµοκρατία σηµαίνει να πηγαίνουµε στο σχολείο, στο Πανεπιστήµιο, να ακούµε τη δικιά µας µουσική και να ζούµε όµορφα!
Ευτύχης Πενταράκης
«Όταν λέµε «∆ηµοκρατία» εννούµε ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να εκφράζει τη γνώµη του ελεύθερα, να σέβεται τους κανόνες και την πατρίδα του. Είναι πολύ σηµαντικό να αγωνιζόµαστε πάντα για να έχουµε ∆ηµοκρατία!»
Εµµανουέλα Μπέλλου
