Καλοί μου φίλοι, καλές Απόκριες και καλή Σαρακοστή!
Προϊόν πολλής, ομαδικής, συστηματικής και ξεχωριστής δουλειάς μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, το θέμα του σημερινού Παιδότοπου, που μου έστειλαν οι δασκάλες της Στ΄ τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ναυστάθμου Χανίων, Άννα Νικολακάκη και Τζωρτζίνα Κτιστάκη. Πολύ τις ευχαριστώ και αυτές και βέβαια τα Εκτάκια τους. Και γιατί μεταξύ των άλλων “χρησιμοποίησαν” (τι ευχάριστη έκπληξη κι αυτή) το ποίημά μου “Ο δικός μου χαρταετός”… Όπως και τον φίλο μου, γνωστό για την αγάπη και την ενασχόλησή του με το θεατρικό παιχνίδι, διευθυντή τους Αριστόκριτο Τωμαζινάκη. Καλή συνέχεια σε όλες τις όμορφες δράσεις που κάνετε με τα παιδιά, καλές μου συναδέλφισσες!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Όλα ξεκίνησαν με ένα τετράγωνο χαρτί. Με μια εμφανώς τσακισμένη “ραχοκοκαλιά”. Μας ζητήθηκε να το τσαλακώσουμε! Είχε πλάκα… Το πετάξαμε στον άλλο. Το ταλαιπωρήσαμε. Το πιέσαμε. Έπεσε κάτω και το μαζέψαμε… Έπειτα κάπου το αφήσαμε.
Διαβάσαμε τον Μικρό Ναυτίλο του Οδυσσέα Ελύτη. Και αποφασίσαμε να γινόμαστε… “Άνεμος για τον Χαρταετό και Χαρταετός για τον Άνεμο… ακόμη κι όταν Ουρανός δεν υπάρχει!”
Συνεχίσαμε με παράξενες πληροφορίες για ουράνιους αετούς! Βρήκαμε απεικόνιση μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου! Στη Μεσαιωνική Ευρώπη έφερε τον χαρταετό, όπως τον ξέρουμε, ο Μάρκο Πόλο. Χρησιμοποιήθηκε σε μάχες και πολέμους, όπως τα σημερινά drones κατασκοπείας, βοήθησε σε μετρήσεις θερμοκρασίας και μελέτες ατμόσφαιρας. Εσωσε ναυαγούς, κίνησε κάρα και το μεγαλύτερο ύψος που έφτασε ποτέ είναι τα 3.801 μ.! Τη σχέση του με τον Βενιαμίν Φραγκλίνο και το αλεξικέραυνο την ξέρετε άραγε;
Έπειτα κληθήκαμε να γράψουμε για τον δικό μας χαρταετό. Πού; Στο χαρτί που πριν ΠΡΙΝ τσαλακώσαμε.. Προσπαθήσαμε, το ισιώσαμε, το παλέψαμε.. Ίδιο δεν έγινε ποτέ! Αλλά.. γι αυτό δε μας μοιάζει;
Ο χαρταετός στη γλυκιά μας πατρίδα είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την Καθαρά Δευτέρα. Την αρχή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Είναι κομμάτι των Απόκρεω και “ανεβάζει ψηλά” μηνύματα σπουδαία! Συμβολίζει τον αγώνα του ανθρώπου που ναι αιώνιος! Και ο άνθρωπος. Και ο Αγώνας! Εκφράζει την προσωπική ανάγκη του καθενός να φτάσει τον στόχο του!
Όσες δυσκολίες και να έρθουν δεν σταματάμε να πετάμε τους χαρταετούς μας ψηλά, πολύ ψηλά!
Καλά Κούλουμα! Καλή Σαρακοστή!
Οι Δασκάλες της Στ΄τάξης του Δημοτικού Σχολείου Ν.Κ.
Άννα Νικολακάκη και Τζωρτζίνα Κτιστάκη
Σημείωση: Ακολουθούν αποσπάσματα από συλλογικές εργασίες των μαθητών μας, οι οποίες προέκυψαν μέσα από ένα εικαστικό εργαστήρι δημιουργικής γραφής, με θέμα τον Χαρταετό.
“Ο χαρταετός μου είναι μικρός σαν ένα σπουργίτι και υφασμάτινος σαν την Ελληνική Σημαία. Δεν έχει ουρά ,γιατί του προσθέτει βάρος. Το χρώμα του είναι κίτρινο, μπλε και άσπρο, όπως ο ήλιος της δικαιοσύνης, ο ουρανός και τα σύννεφα. Κάθε γρατζουνιά πάνω του συμβολίζει κάθε μακρινό του ταξίδι. Τα ζύγια του είναι ευθυγραμμισμένα με πυθαγόρεια ακρίβεια. Ίσως φοβάται να πάει ψηλά καποιες φορές, γιατί τρομάζει μη συναντήσει κάτι που θα τρυπήσει το πανί του. Όμως πάντα συνεχίζει..”
(Δέσποινα, Θεοφάνης, Νίκος, Εύη)
“Ο χαρταετός μου είναι μεγάλος, διότι έχει μεγάλα όνειρα και για ουρά χρησιμοποιεί το μυαλό του που τον καθοδηγεί. Τα ζύγια του είναι λεπτά και ευαίσθητα, αλλά όχι αδύναμα. Δεν τον νοιάζει το ύψος που φτάνει. Δεν έχει σκοπό να “δειχθεί”. Ταξιδεύει με χαμηλή ταχύτητα, ώστε να απολαμβάνει αυτά που υπάρχουν και βλέπει τριγύρω του..”
(Δημήτρης, Μαρία, Ζωή, Αργύρης,
Αχιλλέας, Θεοδώρα)
“Ο Χαρταετός μου λέγεται Πίστη και είναι κατασκευασμένος από αφράτα σύννεφα για να μπορεί να τον παρασέρνει ο αέρας. Τον κρατά η μνήμη και θυμάται πάντα φίλους, οικογένεια και Χριστό! Λατρεύει να ταξιδεύει και να μην έχει προορισμό. Απλώς επιθυμει να περνά σύνορα και να παίζει… Στην ουρά του έχει κρεμασμένα πολλά ενθαρρυντικά μηνύματα… Θα πας ψηλά!.. Δε σε εμποδίζει τίποτα!.. Συναντά κακοκαιρίες αλλά δε σταματά! Ακολουθεί τον άνεμο, αλλά κυρίως θα τον βρεις σε μέρη με καθρέπτες.. Οι άλλοι χαρταετοί τον προστατεύουν. Να μην πάει ψηλά και χαθεί.. Ας αφήσουμε τους χαρταετούς ελεύθερους!
(Χριστίνα, Σοφία, Κωνσταντίνα, Λυδία,
Κορίνα, Άννα- Μαρία, Καλλιόπη)
“Έφτιαξα τον χαρταετό μου, όταν ήμουν μόλις 5 ετών. Είμαστε μαζί από τότε! Συνανταμε βράχια, τρικυμίες, δυσκολίες, αλλά τα καταφέρνουμε γιατί βοηθάμε ο ένας τον άλλον.. Τον κρατώ πάντα εγώ, αλλά τον ορίζει ο άνεμος την περιοχής. Ο χαρταετός μου ορίζει μόνος του την ποιότητα του. Τα ζύγια του είναι αόρατα για να κρύβεται από τον κόσμο , όταν το επιλέγει. Το υλικό του είναι άυλο. Παίρνει κάθε φορά λίγο από τον ουρανό.. Προορισμός δεν υπάρχει!.. Ξέχασα να σας πω πως ο χαρταετός μου ..μου φερε τον παππού μου.. ως έκπληξη!”
(Θανάσης, Δημήτρης, Άγγελος, Έκτορας,
Κωνσταντίνος, Γιώργος, Δημήτρης, Δημήτρης)
«Ο δικός μου χαρταετός
έσπασε το λεπτό σπάγκο,
που τον είχα δέσει,
κι έμεινε ελεύθερος.
Έτσι έπαψε πια
να μου ανήκει.
Τώρα
τον αγαπώ περισσότερο!»
(Το ποίημα του Βαγγέλη Θ. Κακατσάκη “Ο δικός μου χαρταετός”, από την ποιητική του συλλογή
“Όταν γίνεις ποίημα”, Χανιά, 2013)
Μάθαμε κι εμείς, επί της ευκαιρίας τούτης της εργασίας, να αγαπάμε πιο πολύ τους χαρταετούς – εαυτούς μας. Κάθε φορά που ο σπάγκος σπάει…! Είθε αυτή η δυνατότητα να δοθεί σε όλους! Σας χαιρετούμε και σας αγαπούμε!
