Β1 τάξη 10ου Δημ. Σχ. Χανίων
Καλοί μου φίλοι,
καλό Σαββατοκύριακο!
Για την επίσκεψη των παιδιών της Β1 τάξης του 10ου Δημ. Σχ. Χανίων στο γειτονικό τους Γηροκομείο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ηλικιωμένων, ο λόγος στον σημερινό Παιδότοπο. Να ’ναι καλά η γνωστή στους αναγνώστες της στήλης δασκάλα τους Αικατερίνη Γκλαβά για το υλικό που μου έστειλε. Ιδιαίτερα κατατοπιστικό το κείμενο της, πολύ τρυφερά τα κείμενα των παιδιών, που αναφέρονται στους παππούδες και στις γιαγιάδες τους, συγκινητικό το κείμενο της φιλοξενούμενης στο Γηροκομείο συνταξιούχου δασκάλας, λίαν ομιλητικές οι φωτογραφίες… Συγχαρητήρια και σ’ εσένα καλή μου συναδέλφισσα και στην κοινωνική λειτουργό Μελίτα Τσαγράκη για τη συγκεκριμένη εκδήλωση σαν συνέχεια μιας παράδοσης που ξεκίνησε όταν δ/ντρια του Σχολείου ήταν η επίσης καλή μου φίλη Μαρία Κληματσάκη…
Χρόνια πολλά στις γιαγιάδες
και στους παππούδες!
Σας χαιρετώ με αγάπη όλους!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Στην σύγχρονη εποχή οι ηλικιωμένοι παίζουν σημαντικό ρόλο στις κοινωνίες στις οποίες ζουν, μεταδίδουν τις εμπειρίες τους και τις γνώσεις τους, δίνουν στα παιδιά τους βοήθεια, αναλαμβάνοντας να φροντίζουν τα εγγόνια τους και πολλές φορές σημαντική είναι και η οικονομική βοήθεια την οποία τους προσφέρουν.
Είναι γνωστό σε όλους μας ποσό σημαντικό ρόλο παίζουν οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας στη ζωή μας , που μας χαρίζουν όμορφες στιγμές που μένουν για πάντα στο μυαλό μας. Εμείς λοιπόν για να τιμήσουμε την ημέρα αυτή επισκεφτήκαμε την Τρίτη 3 Οκτωβρίου το Δημοτικό Γηροκομείο το οποίο βρίσκεται στη γειτονιά μας, την Χαλέπα, και εδώ και πολλά χρόνια οι δεσμοί μας είναι στενοί και υπάρχει σχέση αγάπης και εκτίμησης. Έτσι λοιπόν την προηγούμενη μέρα στο σχολείο αρχίσαμε τις προετοιμασίες. Πρώτα μιλήσαμε για τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας, είπαμε ιστορίες που έχουμε ζήσει μαζί τους μιλήσαμε για τους παππούδες και τις γιαγιάδες που μένουν μακριά μας μιλήσαμε για αυτούς που τους βλέπουμε μια φορά το χρόνο, αλλά μιλήσαμε και για αυτούς που έχουν φύγει από κοντά μας αλλά όχι από την καρδιά μας και τους θυμηθήκαμε για άλλη μια φορά. Ζωγραφίσαμε, ετοιμάσαμε αφίσες με φωτογραφίες,κατασκευάσαμε κάρτες που τις συνοδεύσαμε με ένα λουλουδάκι, γράψαμε και απαγγείλαμε ποιηματάκια και τα αφιερώσαμε σε αυτούς. Την άλλη μέρα μια όμορφη μέρα μας περίμενε.¨Ετοιμοι και ενθουσιασμένοι για την επίσκεψη μας. Στη διαδρομή αρχίσαμε να μιλάμε για το Γηροκομείο, πολλές ερωτήσεις, πολλές απορίες. Ήταν η πρώτη φορά που θα διαβαίναμε την πόρτα του. Ανυπομονούσαμε!
Φτάσαμε…οι πόρτες ανοιχτές και μια μεγάλη καρδιά μας περίμενε! Διστακτικά στην αρχή αλλά χρειάστηκαν λίγα λεπτά για να εκδηλώσουμε τον ενθουσιασμό μας. Οι παππούδες και οι γιαγιάδες μας περίμεναν, φωνές και γέλια γέμισαν το χώρο. Παρουσιάσαμε ό,τι είχαμε ετοιμάσει και δώσαμε τα δωράκια μας με μεγάλη χαρά και περηφάνεια. Αυτό που πήραμε πίσω ήταν πολύ αγάπη,ζεστή φιλοξενία και μια γλυκιά συγκίνηση στο πρόσωπο των φιλοξενούμενων. Χέρια ζεστά και ώριμα ακούμπησαν και ευχαρίστησαν χεράκια ζεστά και μικρά. Η αγάπη μεταδόθηκε, το μήνυμα ελήφθη !
Η δασκάλα της τάξης
Αικατερίνη Γκλαβά
Όταν είμαι μαζί με τη γιαγιά μου μου αρέσει γιατί φτιάχνουμε κέικ.
Αλλά πιο πολύ μου αρέσει όταν φτιάχνουμε κουλουράκια το Πάσχα.
Δέσποινα
Όταν είμαι με τη γιαγιά μου πηγαίνουμε στο πάρκο και μου αγοράζει αυτοκόλλητα.
Όταν είμαι με τον παππού μας αγοράζει λιχουδιές από το περίπτερο.
Κρυσταλλενια
Με τη γιαγιά μου αρέσει να είμαι γιατί παίζουμε φιδάκι αλλά και καμιά φορά παίζουμε μπάλα.
Αντώνης
Η γιαγιά μου μένει μακριά, αλλά όταν βρεθούμε το καλοκαίρι κάνουμε κατασκευές και μου αγοράζει πολλά παιχνίδια και τσουρέκια.
Χαρά θα δώσω στον παππού
Χαρά και στη γιαγιά μου
Θα τους χαρίσω μια αγκαλιά
Μέσα από την καρδιά μου.
Άμα πονούν τα πόδια τους
Εγώ θα τους βοηθήσω
Θα είμαι πάντα δίπλα τους
Χωρίς να κουραστώ.
Θα τους χαρίσω ένα δωράκι
Πολύ πολύ μικρό
Θα είναι ένα γλυκό φιλάκι
Γιατί τους αγαπώ !
Άρτεμις
Μας ειδοποίησε η διοίκηση του ιδρύματος ό,τι θα έρθει ένα Δημοτικό Σχολείο από την περιοχή μαζί με τους δασκάλους του και θα μας μιλήσουν για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας.
Τα παιδάκια κρατώντας μια ωραιότατη κάρτα που είχαν φτιάξει προτίμησαν να μας τη διαβάσουν και να βλέπουν μέσα από την κάρτα το χαμογελαστό πρόσωπο του παππού.
Τα πρόσωπα των παιδιών,λευκά και έγχρωμα, έστρεψαν το βλέμμα τους προς τον ήλιο και ο ήλιος έριξε τις χρυσές του ακτίνες στα προσωπάκια τους τα οποία έλαμπαν από χαρά.
Διαπίστωσα όμως ότι αντί να δεχτούν τις ακτίνες του ήλιου,τα μάτια των παιδιών που άστραφταν από λάμψη.επισκίασαν αυτά τον ήλιο.
Μου δόθηκε η ευκαιρία να μιλήσω τόσο με τις δασκάλες τους όσο και με τα ίδια τα παιδιά.Τι παιδιά ήταν αυτά! Τι γονείς τα ανάθρεψαν με τόση καλοσύνη,τόση ευγένεια και τόσο σεβασμό προς τους μεγάλους.
Είμαι υποχρεωμένη να απευθύνω ένα μεγάλο μπράβο στους γονείς αυτούς που ξέρουν να διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους τόσο σωστά. Είναι παράδειγμα προς μίμηση όλων των παιδιών της Ελλάδας. Εμείς θα προσπαθήσουμε μιας και ανήκουμε στην κατηγορία των ηλικιωμένων με όλες μας τις δυνάμεις, να μεταλαμπαδεύσουμε τις γνώσεις μας σε αυτά τα παιδιά.
Κλείνοντας, θέλω να συγχαρώ για την πολύτιμη βοήθεια της, την αγαπητή Μελίτα Τσαγράκη που μας ενημέρωσε σχετικά.
Κατερίνα Βασιλάκη
δασκάλα, φιλοξενούμενη
στο Δημοτικό Γηροκομείο Χανίων
