Καλοί µου φίλοι, Χριστός Ανέστη!
Αναστάσιµος, όπως κάθε χρόνο το Μεγάλο Σάββατο ο σηµερινός Παιδότοπος, που φιλοξενεί εργασίες (κείµενα και ζωγραφιές) των παιδιών του Β1 τµήµατος του ∆ηµ. Σχ. Ναυστάθµου Κρήτης. ‘‘Όταν ακούω “Ανάσταση”…’’, ο τίτλος του. Για τις τρεις πρώτες λέξεις του τίτλου του εισαγωγικού κειµένου που το υπογράφουν η δασκάλα Μαρία Σαπουνάκη και τα ∆ευτεράκια της, πρόκειται. Μου άρεσαν πολύ, πάρα πολύ, και τα κείµενα και οι ζωγραφιές των µαθητών σου, καλή µου συναδέλφισσα! Και σε άλλες συνεργασίες µε το καλό…
Χρόνια πολλά, χρόνια καλά, χρόνια αναστάσιµα, σε όλες και όλους σας, µικρούς και µεγάλους!
Σας χαιρετώ µε αγάπη!
Βαγγέλης Θ. Κακατσάκης
δάσκαλος – λογοτέχνης
Όταν ακούω ‘‘Ανάσταση’’… θυµάµαι,
αισθάνοµαι, εύχοµαι, ελπίζω
Πάθη στη ζωή µας πολλά και ο σταυρός που κουβαλάµε στον δικό του Γολγοθά ο καθένας µας, ο πιο βαρύς απ’ όλους… κάποιες φορές ίσως και να ‘ναι, κάποιες άλλες ίσως και όχι… Φέτος όµως, ας γυρίσουµε την πλάτη στα προβλήµατά …ας αφήσουµε το Άγιο φως, να φωτίσει τις καρδιές µας και την ελπίδα που γεννά η Ανάσταση του Κυρίου, να σκεπάσει κάθε σκοτεινή µας σκέψη! Ας αφουγκραστούµε τις αλήθειες των µικρών παιδιών κι ας πάρουµε δύναµη και κουράγιο από τη γλυκιά τους αθωότητα! Ας ξαναθυµηθούµε τι είναι η Ανάσταση, ψάχνοντας µέσα µας το βαθύτερο νόηµα των ηµερών. Ας νιώσουµε µε όλες µας τις αισθήσεις το µεγαλείο µέσα από τα µάτια της ψυχής τους… Ας αφήσουµε τα όνειρά µας, να γίνουν πιο πολλά από τα προβλήµατα. Κι έτσι κι εµείς σαν τα µικρά παιδιά, ας θυµηθούµε, ας αισθανθούµε, ας ευχηθούµε, ας ελπίσουµε… Με τα παιδιά στην τάξη, εργαστήκαµε σε οµάδες και απολαύσαµε κάθε στιγµή του ταξιδιού µας προς την ‘‘Ανάσταση’’! Ελπίζουµε κι εσείς!
«Καλή Ανάσταση» από τους µαθητές
και τη δασκάλα του Β1 τµήµατος
του δηµοτικού σχολείου Ναυστάθµου Κρήτης!
Ζωγράφος γίνοµαι, το Πάσχα ζωγραφίζω
Αν ήµουν ζωγράφος, θα ζωγράφιζα το Πάσχα µε τα έντονα και φωτεινά χρώµατα του ουράνιου τόξου. Θα έφτιαχνα µια πελώρια ολόλευκη εκκλησία µε ψηλό, πέτρινο καµπαναριό µε ολόχρυσες καµπάνες. Στο πάνω µέρος θα έβαζα ψηλές πασχαλιές µε λιλά ανθάκια να ανεµίζουν στο πασχαλινό αεράκι, πουλιά, πεταλούδες, µέλισσες και πασχαλίτσες. Στο κέντρο, µπροστά στην πόρτα της εκκλησίας, θα δέσποζε ένας παπάς που κρατάει έναν χρυσό σταυρό. Στο πίσω µέρος υπάρχει ο γαλάζιος ουρανός µε έναν λαµπερό ήλιο και υπέροχα πουλιά!!
Ευφηµία Γάλλου – ∆ηµήτρης Μακράκης
ΑΝ όπως ΑΝΑΣΤΑΣΗ…
ΑΝ η Ανάσταση ήταν λουλούδι, θα ήταν µια ολάνθιστη Πασχαλιά µε µωβ λουλουδάκια… ΑΝ γινόταν άρωµα, θα µύριζε, όπως η κουζίνα της νοικοκυράς, όταν ψήνει τα πεντανόστιµα τσουρεκάκια µε µαστίχα, µαχλέπι, βανίλια και ξύσµα πορτοκαλιού… ΑΝ µπορούσε να έχει γεύση, θα θύµιζε γλυκιά σοκολάτα από ένα µεγάλο σοκολατένιο αυγό… ΑΝ σαν συναίσθηµα µπορούσες να τη νιώσεις, θα ήταν η αγάπη που νιώθουµε για τον Θεό και την οικογένειά µας… Σµαράγδα Γκουτανούδη
ΑΝ µε χρώµα µπορούσες να τη βάψεις, θα ήταν ένα ολόλευκο χρώµα του φωτός που βγαίνει απ’ τα κεριά της εκκλησίας… ΑΝ φαγητό γινόταν και πεινασµένος το ’τρωγες, θα ήταν η µαγειρίτσα, το σουβλιστό αρνί και τα κόκκινα αυγά… Άγγιγµα ΑΝ ήταν, θα ήταν το χάδι της µαµάς και του µπαµπά… Και ΑΝ µε ευχή µπορούσες να την εκφράσεις, θα ήταν «Χριστός Ανέστη»!
Αριστείδης Αλοίµονος
Περιµένοντας την Ανάσταση…
Η φύση φοράει τα καλύτερά της ρούχα. Το λιβάδι είναι γεµάτο ζουζουνάκια, πολύχρωµα λουλούδια, και όµορφες πεταλούδες. Είναι ολοπράσινο και ολάνθιστο, µε πασχαλίτσες και µελισσούλες που παίρνουν νέκταρ από τα λουλούδια, για να φτιάξουν γλυκό µέλι. Οι άνθρωποι κάνουν βόλτες στο ευωδιαστό λιβάδι και θαυµάζουν τις κόκκινες παπαρούνες και τον καταγάλανο ουρανό. Τα χελιδονάκια πετούν χαρούµενα και ξεκουράζονται µέσα στα µικρά δεντράκια.
Τις αυλές των σπιτιών τις έχουν ασπρίσει πολύ ωραία οι νοικοκυρές. Τα παιδιά είναι χαρούµενα και παίζουν ανέµελα και οι οικογένειες σουβλίζουν αρνιά και τρώνε και τσουγκρίζουν τα ποτήρια και διασκεδάζουν. Οι κουζίνες των σπιτιών µυρίζουν κουλουράκια και νόστιµα και λαχταριστά τσουρέκια. Την Ανάσταση οι καρδιές πετάνε κάθε στεναχώρια και λύπη και γεµίζουν χαρά και ελπίδα.
Στέφανος Λιάπης – Ανθούλα Γιαννοπούλου
Το πασχαλινό καλάθι
των ονείρων µου
Το µεγάλο Σάββατο το µεσηµέρι, ενώ περπατώ στο δάσος, βλέπω ένα ψάθινο καλάθι µε µια κόκκινη κορδέλα, κρυµµένο πίσω από έναν θάµνο. Ξαφνικά εµφανίζεται µπροστά µου ένας άσπρος, πασχαλινός λαγός και µου λέει ότι αυτό το καλάθι είναι ξεχωριστό, µαγικό και µπορεί να πραγµατοποιήσει, όποια ευχή κάνεις για την ηµέρα της Λαµπρής. Αµέσως ονειρεύοµαι ότι θα περάσω φέτος τις πιο όµορφες στιγµές µε την οικογένειά µου. Όµως σύντοµα καταλαβαίνω, ότι δεν είναι όνειρο. Χωρίς να χάσω λεπτό εύχοµαι να παίζω όλη µέρα µε τα ξαδέρφια µου και τους φίλους µου. Λαχταρώ τόσο πολύ να φτιάξει η µαµά τσουρεκάκια κουλουράκια και άλλα νόστιµα φαγητά, που φτιάχνουµε όλοι τη Λαµπρή. Αυτό που θα µε κάνει πραγµατικά χαρούµενο είναι να µου δώσει η µαµά µου ένα µεγάλο πασχαλινό σοκολατένιο αυγό. Τέλος, µε όλη µου την καρδιά παρακαλώ όλοι να έχουµε υγεία και να συναντηθούµε. Είµαι τόσο χαρούµενος και ελπίζω φέτος να πραγµατοποιηθούν οι ευχές µου και κάθε χρόνο να γιορτάζουµε ευτυχισµένοι όλοι µαζί την Ανάσταση.
∆ήµητρα Κουφού – Βασίλης Μαραγκουδάκης
