Παλαιστινιακή Εθνοκάθαρση

Η κίνηση που ξεκίνησαν Ισπανία, Ιρλανδία και Νορβηγία, αναγνώρισης του Παλαιστινιακού κράτους, σήμαινε ένα συμβολισμό, μια αφύπνιση του κόσμου εναντίον της συνέχισης του πολέμου Ισραήλ- Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας, που άγει τον 8ο μήνα. Υπέρ της αναγνώρισης αυτής έχουν ταχθεί μονομερώς και άλλα κράτη εντός και εκτός της Ε.Ε.
Ο πρόεδρος Μπάιντεν είναι ανένδοτος ως προς τον τρόπο αναγνώρισης του κράτους αυτού. «Πρέπει, είπε, να γίνει πραγματικότητα μέσω διαπραγματεύσεων μεταξύ των δύο κρατών και όχι μέσω μονομερούς αναγνώρισης». Θεωρείται ως η μόνη βιώσιμη λύση. Η Γαλλία τηρεί στάση αναμονής. Ο Μακρόν θεωρεί ότι «η αναγνώριση δεν είναι ταμπού». Ο Άγγλος ΥΠΕΞ Κάμερον ισχυρίζεται πως «η κίνηση των τριών αποτελεί αποφασιστικό βήμα σε πολιτικό επίπεδο προς τα εμπρός». Ο πρωθυπουργός της Νορβηγίας, η οποία δεν ανήκει στην Ε.Ε. δήλωσε ότι «η αναγνώρισης ενός κράτους δεν αφορά την κυβέρνηση, αλλά τον χώρο που κατοικεί ένας λαός, με συγκεκριμένα σύνορα, και έχει τη μεγαλύτερη πόλη ως πρωτεύουσα του». Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Σάντσεθ διευκρίνισε ότι «η αναγνώριση δεν είναι εναντίον του ισραηλινού λαού, αλλά αποτελεί πράξη υπέρ της δικαιοσύνης, της ειρήνης και της ηθικής συνέπειας».
Μ’ αυτήν την κίνηση μπορεί να δοθεί ώθηση προς τη λύση δύο κρατών. Υποδηλώνεται η διεθνής πίεση στον Νετανιάχου για να σταθεροποιηθούν οι διεθνείς ισορροπίες. Για την πρόθεση πραγματοποίησης αυτού του σκοπού δεν συμφωνεί η κυβέρνηση του Ισραήλ. Διακήρυξε ότι «δεν θα επιτρέψουμε ούτε μία δήλωση για ένα παλαιστινιακό κράτος… Για να καταστρέψουμε τη Χαμάς, πρέπει να πάμε στη Ράφα μέχρι τέλους».
Όποιες δικαιολογίες και αν περιβάλλονται για όσα συμβαίνουν στη Γάζα, ηχούν σαν εγκληματική ενέργεια. Οι στηρίζοντες το Ισραήλ επιβραβεύουν την απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Τούτο είναι άνευ προηγουμένου στις μέρες μας, καθ’ όσον η σκληρότητα στην πολεμική σκακιέρα είναι χωρίς ίχνος ανθρωπιάς και πολιτικού στίγματος. Έγινε μέρος της καθημερινότητας του μέσου πολίτη της Δύσης και είναι ένας ανομοιόμορφος πόλεμος που συνεχίζεται μέσω επιτελών πολεμοχαρών αξιωματούχων.
Στη Γάζα σημειώνεται μια μορφή εθνοκάθαρσης, ένας βίαιος αναγκασμός ενός λαού, μιας εθνικότητας να μετακινηθεί σε άλλη περιοχή με διώξεις και σφαγές, που αποτελούν μαζική εξόντωση και γενοκτονία. Στόχος η μείωση των κατοίκων, να γίνουν οι Παλαιστίνιοι όσο το δυνατόν λιγότεροι στον τόπο τους, για να διευκολυνθεί η αρπαγή μεγαλύτερου εύρους εδαφών.
Όλοι απαισιοδοξούν, γιατί πιστεύουν ότι και αν ακόμα πολλά κράτη αναγνωρίσουν παλαιστινιακό κράτος, τίποτα δεν θ’ αλλάξει στο έδαφος, που οι συνθήκες μέρα με τη μέρα επιδεινώνονται.