» 72 χρόνια μετά τη Νάκμπα
«Η διεθνιστική αλληλεγγύη απαραίτητη προϋπόθεση για το σταμάτημα της σφαγής του παλαιστινιακού λαού. Αγώνας μέχρι την τελική δικαίωση»
Οι Παλαιστίνιοι αναζητούν μία δίκαιη ειρήνη στην περιοχή, «αλλά δεν θα την περιμένουν για πάντα!», τόνισε στο μήνυμά του για την 72η μαύρη επέτειο της Νάκμπα (“καταστροφή” στα Ελληνικά) ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούτ Αμπάς, ξεκαθαρίζοντας πως σε περίπτωση που το Ισραήλ κλιμακώσει την κατοχή προσαρτώ- ντας σε μερικές βδομάδες την Κοιλάδα του Ιορδάνη, τότε η Παλαιστινιακή Αρχή θα ακυρώσει όλες τις συμφωνίες με το Ισραήλ.
Προειδοποιώντας τις κυβερνήσεις Ισραήλ και ΗΠΑ πως θα είναι υπόλογες και υπεύθυνες για ό,τι ακολουθήσει, ο Πρόεδρος Αμπάς εξέφρασε την πεποίθηση πως παρά τα βάσανα και τα εγκλήματα δεκαετιών σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού, «θα ευοδωθεί ο στόχος για ανεξάρτητη Παλαιστίνη με αιώνια πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ»!
Η μαύρη επέτειος της Νάκμπα ξεκίνησε πριν από 72 χρόνια, με την ίδρυση του Ισραήλ το Μάη του 1948, που έγινε πάνω στις στάχτες και το αίμα του Παλαιστινιακού λαού, που βίωσε τον ξεριζωμό και την εξαφάνιση 531 χωριών, τις σφαγές πάνω από 15.000 αμάχων και την προσφυγιά περίπου ενός εκατομμυρίου άλλων, που αναζήτησαν νέα πατρίδα σε Λίβανο, Συρία, Ιορδανία, ΗΠΑ, Λατινική Αμερική, Καναδά και Αυστραλία. Η σημερινή μαύρη επέτειος βρίσκει τον Παλαιστινιακό λαό να βιώνει τη βάρβαρη κλιμάκωση της ισραηλινής κατοχής ενόψει της επικείμενης προσάρτησης της Κοιλάδας του Ιορδάνη και άλλων περιοχών της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης μετά την I 1η Ιούλη, υπό τη στενή συνεργασία ΗΠΑ – Ισραήλ.
Μετά τους πολύμηνους και πολύνεκρους βομβαρδισμούς της Λ Λωρίδας της Γάζας με πρόσχημα το χτύπημα της. Χαμάς, ήρθε η πανδημία του κορονοϊού να πλήξει την Παλαιστίνη με ανυπολόγιστες μελλοντικές συνέπειες.
Σαν να μην ήταν, όμως, αρκετά αυτά όπως και τόσα άλλα που έχει υποστεί ο παλαιστινιακός λαός από την εξηντάχρονη και πλέον ισραηλινή στρατοκρατική πολιτική απέναντι του, με την ανοχή και τις ευλογίες όλων των ιμπεριαλιστικών κρατών της Γης, ήρθε τώρα και η απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να προσαρτήσει στο κράτος του Ισραήλ την κοιλάδα του Ιορδάνη.
Η απόφαση αυτή θέτει σε μεγάλο κίνδυνο την ειρήνη και ασφάλεια όχι μόνο της Παλαιστίνης αλλά ολόκληρης της Μέσης Ανατολής. Επιπλέον, καταστρέφει και την τελευταία ελπίδα των Παλαιστίνιων για τη λύση των δύο κρατών με στόχο την ίδρυση ανεξάρτητου, κυρίαρχου Παλαιστινιακού Κράτους, στα σύνορα του ’67, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αντίθετα, σύμφωνα με τις εξαγγελίες του Αμερικανού Προέδρου, το ήδη χωρισμένο Κράτος της Παλαιστίνης κατακερματίζεται παραπέρα και, το πιο επικίνδυνο από όλα, η ασφάλεια του εναποτίθεται στο ίδιο το Ισραήλ.
Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού
Ο Παλαιστινιακός λαός αγωνίζεται από το 1967 για την ανάκτηση των Κατεχομένων από το Ισραήλ εδαφών του, για τη δημιουργία Ενιαίου, Κυρίαρχου και Ανεξάρτητου Κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Αγωνίζεται για να σταματήσει να είναι πρόσφυγας στα δικά του εδάφη, στη δική του πατρίδα. Η αξιοπρέπεια του, οι θυσίες του, η μεγάλη προσφορά αίματος, έχουν προκαλέσει το θαυμασμό και το σεβασμό όλων των προοδευτικών και τιμίων ανθρώπων του πλανήτη Κράτη, λαοί, κινήματα σε καθημερινή βάση εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και καταδικάζουν την Ιμπεριαλιστική πολιτική. Ο αγώνας του είναι καθαρά εθνικοαπελευθερωτικός – αμυντικός και επομένως δίκαιος. Είναι σύμφωνος με τους κανόνες και τις αρχές του Διεθνούς Δικαίου με το Δικαίωμα κάθε λαού στην Αυτοδιάθεση. Ο Ιμπεριαλιστικός Σιωνισμός με πρόσχημα δήθεν τις «ρουκέτες» της Χαμάς εμφανίζει το Κράτος του Ισραήλ ως δήθεν «αμυνόμενο» και ως εκ τούτου νομιμοποιείται στην εξαπόλυσή του. Όμως έντεχνα αποσιωπάται το γεγονός ότι το δικαίωμα της επιλογής του είδους, του τρόπου και των μέσων του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ανήκει στο σκλαβωμένο αγωνιστή λαό και όχι στον επιτιθέμενο κατακτητή.
Ας ενώσουμε λοιπόν τη φωνή μας με εκατομμύρια άλλους σ’ όλο τον κόσμο και ας απαιτήσουμε:
Να σταματήσουν άμεσα οι συνεχιζόμενες στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης.
Να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός κατοχής και οι έποικοι από τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη.
Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί Κρατούμενοι από τις ισραηλινές φυλακές και να επιστρέφουν και οι Παλαιστίνιοι στις εστίες τους.
Να ακυρωθούν τα στρατιωτικά γυμνάσια και όλες οι συμφωνίες στρατιωτικής συνεργασίας με το Ισραήλ.
Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ και επειδή το έγκλημα είναι διαρκές πρέπει και ο αγώνας να είναι διαρκής μέχρι την τελική δικαίωση και οι αγωνιστές της ειρήνης όπου γης στην πρώτη γραμμή έχοντας κατά νου τα αθάνατα λόγια του Μπρεχτ που ασταμάτητα μας θυμίζουν.
«Όποιος σπίτι μένει σαν αρχίζει ο αγώνας και αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεση, του πρέπει προετοιμασμένος να ναι.
Γιατί όποιος τον αγώνα δεν έχει μοιραστεί, θα μοιραστεί την ήττα.
Ούτε μια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που τον αγώνα θέλει να αποφύγει, γιατί θα αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού, όποιος για τη δική του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί».
