Σε έναν τόσο δύσκολο και κακοτράχαλο τόπο, φυσικό είναι κάποιες μέρες, κυρίως του χειμώνα, να δυσκολεύουν τα πράγματα. Αυτές τις φοβερά δύσκολες μέρες τις αντιμετώπιζαν με θάρρος οι παλαιοί κάτοικοι της Σαμαριάς, μιας και η ζωή τους ήταν εκεί στα βάθη αυτής της θεϊκής σκισματιάς.
Πολλές φορές, όπως το 1927, γίνονταν κατολισθήσεις βράχων και το φαράγγι “έκλεινε” από μικρές ή μεγαλύτερες λίμνες. Τη χρονιά εκείνη είχε δημιουργηθεί μια μεγάλη λίμνη και οι άνθρωποι του χωριού αναγκάσθηκαν να φτιάξουν μια πρόχειρη σχεδία για να την περνούν. Είχαν μάλιστα δέσει στις δύο όχθες της ένα σχοινί, που τo έπιαναν και μετακινούσαν τη σχεδία μέχρι την άλλη όχθη. Μετά από δύο – τρία χρόνια το νερό παρέσυρε το ανάχωμα και άνοιξε πάλι ο δρόμος.
Οταν ξεσπάσει μεγάλη καταιγίδα με δυνατή βροχή, το φαράγγι μετατρέπεται σε έναν τόπο όπου νομίζεις ότι έφτασε η συντέλεια του κόσμου. Αυτό το έζησα τον Φεβρουάριο του 1973, που αποκλείστηκα εκεί με φίλο και περιέγραψα πιο πάνω.
Μία φοβερή θεομηνία ξέσπασε τον Απρίλη του 1954, οπότε τα νερά παρέσυραν σπίτια στην Πάνω Αγία Ρούμελη και κυρίως αυτά της δυτικής πλευράς του ρέματος. Oι άνθρωποι πρόλαβαν και έφυγαν από τα σπίτια και διηγούνται ότι τεράστιοι κορμοί κυπαρισσιών κατέβαιναν με το νερό και χτυπούσαν σαν μπουλντόζες τους τοίχους των σπιτιών, όπου άνοιγαν μεγάλες τρύπες και έβγαιναν από την άλλη μεριά.
Ολα αυτά άρχισαν στις 6 το πρωί και δεν κράτησαν περισσότερο από μία ώρα.
Την Πρωτομαγιά του έτους 1987 συνέβη το εξωπραγματικό γεγονός να πληγεί η περιοχή Ομαλού και Σαμαριάς από πρωτοφανή χιονοθύελλα και το χιόνι στο οροπέδιο να φθάσει τα δύο μέτρα με αποτέλεσμα μεγάλες ζημιές στους κτηνοτρόφους, που βοηθήθηκαν από μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου, ενώ την ίδια ημέρα εγκλωβίστηκαν στον Χριστό της Σαμαριάς 22 αλλοδαποί επισκέπτες που διασώθηκαν χάρις στην έγκαιρη και σωστή επέμβαση των ανθρώπων της Δασικής Υπηρεσίας.
Τη Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 1988 και ενώ βρίσκονταν στο φαράγγι περίπου 300 επισκέπτες, ξέσπασε πρωτοφανής για την εποχή αυτή καταιγίδα και τους εγκλώβισε εκεί. Αποτέλεσμα ήταν δύο Βρετανοί τουρίστες να βρουν τον θάνατο από πνιγμό και τα πτώματά τους κατέβασε το νερό στην Αγία Ρούμελη, ενώ οι άλλοι διασώθηκαν με μεγάλες δυσκολίες από τους άνδρες του Δασαρχείου και μέλη του Ορειβατικού Συλλόγου.
(Από το βιβλίο “Μνήμες Σαμαριάς”)
