Η πάλη της ζωής

Εχει νόημα η ζωή τελικά ή είναι απλά αγώνας επιβίωσης;
Η ζωή είναι για πολλούς θέμα προσωπικής επιβίωσης, σ’ ένα εχθρικό κόσμο που δεν έχει κανένα ουσιαστικό νόημα. Γι’ άλλους η ζωή είναι ευκαιρία πνευματικής εξέλιξης.
Οι πρώτοι, που θεωρούν τη ζωή αγώνα επιβίωσης, γι’ αυτούς, η ζωή δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα και είναι απόλυτα λογικό να αφιερώνουν όλες τις ικανότητες και να ξοδέψουν όλες τις δυνάμεις τους στην προσπάθεια να ζήσουν όσο πιο άνετα μπορούν και φυσικά να φροντίσουν να έχουν και τα παιδιά τους τις ίδιες ευκαιρίες.
Αν αναλογιστούμε ότι δια μέσου των τελευταίων αιώνων η ανθρωπότητα έφυγε από τον απόλυτο έλεγχο της εκκλησίας και την θεώρηση που έλεγε ότι αυτή ήταν ο μεσάζων μεταξύ θεού και ανθρώπου, έφτασε στην θεώρηση της υλικής αναζήτησης και του κυνηγιού της ασφάλειας του στην ζωή, μέσω των υλικών αγαθών και των επιστημονικών θεωρημάτων.
Το απέδειξε η επιστήμη, λένε, άρα είναι αποδεκτό από την μερίδα αυτή της ανθρωπότητας. Οτι δεν έχει αποδειχθεί φυσικά δεν είναι αποδεκτό. Επίσης η απόκτηση υλικών αγαθών παρέχει, κατ’ αυτούς, την επιπρόσθετη ασφάλεια που θέλουν στη ζωή τους.
Οτιδήποτε όμως έρχεται να τους ταρακουνήσει τα νερά των απόψεών τους, γίνεται αυτομάτως κίνηση ανασφάλειας, άγχους και κινδύνου.
Μία άλλη μερίδα της ανθρωπότητας θεωρεί τη ζωή ως στίβο πνευματικής εξέλιξης. Γι’ αυτούς τα γεγονότα της ζωής είναι δοκιμασίες εξάσκησης, αλλά και ευκαιρίες πνευματικής αναβάθμισης, μέσω κατανόησης της λειτουργίας, της φύσεως, της δημιουργίας, τουλάχιστον της κοντινής.
Υλική ασφάλεια λοιπόν ή πνευματική εξέλιξη; Ποιόν δρόμο έχουμε υποχρέωση να ακολουθήσουμε; Υπάρχει κριτήριο που να μας δείχνει την σωστή επιλογή;
Ναι, υπάρχει και είναι η συνείδησή μας, με εργαλείο της τη διαίσθηση και τις συμπτώσεις.
Ποιος ακούει όμως την συνείδηση του; Ποιος αποδέχεται τις ειδοποιήσεις της συνείδησης και ποιος αποδέχεται τις ενδείξεις της διαίσθησης και δεν αφήνει την λογική να τις ανατρέψει;
Γιατί αυτός που κυνηγά την υλική του ασφάλεια να αποδεχθεί τη συνείδηση και την διαίσθηση; Αλλωστε η επιστήμη δεν τις έχει αποδεχθεί ως ανθρώπινες λειτουργίες και φυσικά δεν αποδέχεται αυτό που δέχονται οι αναζητώντες την πνευματική τους ανάπτυξη, ότι δηλαδή προέρχονται από το ανώτερο Είναι μας.
Η άλλη ομάδα πιστεύει στη συνέχεια της ζωής μετά τον σωματικό θάνατο και προσπαθεί.
Τελικά ποιος και τι θα μας πείσει για την καλύτερη επιλογή μας;
Σίγουρα το μοναδικό κριτήριο που μπορεί να μας δώσει σίγουρη απάντηση είναι το πόρισμα μετά από αμφισβήτηση και αναζήτηση.
Κάτι μέσα μας ξέρει. Αρκεί να έρθουμε σε επαφή με αυτό το Κάτι, το διαμάντι μέσα μας.