– (Kαμένο κτήριο) Κάθε χρόνο, το ίδιο ρεφρέν: παλιό ΙΚΑ (επί της Σολωμού-Νεάρχου), παλιό δημαρχείο (παλιό λιμάνι), παλιό στρατόπεδο Τζομπανάκη, αξιοποίηση στρατοπέδου Μαρκόπουλου κ.λπ. Για το καμένο κτήριο επί της Τζανακάκη (φωτ.) διαβάζουμε, σύμφωνα με πολύ παλιά υπουργική απόφαση (ΥΑ ΥΠΠΕ/ΔΙΛΑΠ/Γ/1675/46079/2-8-1980-ΦΕΚ 795/Β/22-8-1980): «Ο Ιταλικός Στρατώνας (Στρατόπεδο Τζομπανάκη), ιδιοκτησίας Ελληνικού Δημοσίου (Δήμου Χανίων) είναι το πρώτο έξω από τα τείχη δημόσιο κτήριο των Χανίων και επηρέασε σημαντικά τη διαμόρφωση του πολεοδομικού της σχεδίου. Κτισμένο στα 1884, χαρακτηρίζεται από λιτότητα και συμμετρία και μορφολογικά αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικότερα κτήρια της πόλεως»…
(Αυτό το ιστορικής σημασίας για τα Χανιά κτήριο, δεν υπάρχει πια. Υπάρχει μόνο ο σκελετός της πρόσοψής του που παραμένει σαν χολιγουντιανό σκηνικό “ταινίας καταστροφών”: αφότου κάηκε επί προηγούμενης δημαρχίας, δεν έγινε καμιά παρέμβαση. Ένα κτήριο φάντασμα στην είσοδο της πόλης που μας θυμίζει πόσο ατυχείς είναι οι χειρισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις. Απορία μας: εκείνα τα 6 εκατομμύρια ευρώ που είχε υποσχεθεί πρώην υπουργός των Οικονομικών ευθύς αμέσως μετά την πυρκαγιά, πού βρίσκονται σήμερα; Ήταν απλά ένα πυροτέχνημα; Υπάρχουν ή δεν υπάρχουν; Κι αν υπάρχουν, γιατί εδώ και τόσα χρόνια δεν αξιοποιούνται;)
– (Ψηφιακός μετασχηματισμός) Αν προέκυψε ένα θετικό για όλους μας από την πανδημία, αυτό είναι η ψηφιοποιημένη λειτουργία πάρα πολλών δημόσιων υπηρεσιών, στο διαδίκτυο και στο κινητό μας. Το 2021 μάλιστα αποτέλεσε μια χρονιά – σταθμό (κατά τον κ. υπουργό ψηφιακής διακυβέρνησης) για τον ψηφιακό μετασχηματισμό στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα, από τις 8,8 εκατομμύρια ψηφιακές συναλλαγές του 2018 και τις 34 εκατομμύρια του 2019, πέρυσι φτάσαμε στις 94 εκατομμύρια και φέτος θα ξεπεράσουμε τις 500 εκατομμύρια. Ο αριθμός αυτός έχει συγκεκριμένο αποτύπωμα στην καθημερινότητα των πολιτών: μεταφράζεται, πάντα σύμφωνα με τον κ. Υπουργό, σε περίπου 55 ουρές που δεν χρειάστηκε να περιμένει κάθε ενήλικος.
(Τα παραπάνω είναι ένας πολύ καλός απολογισμός για την πάταξη του λεγόμενου τέρατος της γραφειοκρατίας…
Βέβαια, κατά την άποψή μας, είναι ωραία και διευκολυντικά για τον πολίτη καθώς εξοικονομείται χρόνος, παρακάμπτονται καλοθελητές μεσάζοντες και υπάρχει απόλυτη διαφάνεια στις συναλλαγές. Όμως υπάρχει μια πλειονότητα πολιτών άνω των 65 ή και μιρότερης ηλικίας, που αδυνατεί να παρακολουθήσει τη βίαιη μετεξέλιξη των συναλλαγών μας με το δημόσιο και όχι μόνο, λόγω αγνοίας χειρισμού Η/Υ ή και των “έξυπνων” κινητών. Δυστυχώς, αν κανείς αρμόδιος περάσει έξω από τράπεζες, εταιρίες τηλεφωνίας κ.λπ., θα δει τις ουρές “να ζουν και να βασιλεύουν”! Γι’ αυτή την κατηγορία πολιτών η ψηφιακή μετεξέλιξη δεν λέει τίποτε! Και ούτε υπάρχει κάποια σοβαρή πρόνοια εξάλειψης των… ουρών που τώρα το χειμώνα είναι και επικίνδυνες για νοσήσεις και κορωνοϊούς)
– (Απώλειες) Κάθε μέρα μαθαίνουμε-συνήθως εκ των υστέρων και πάντα μέσω των “Χ.ν.”- την απώλεια φίλων και γνωστών μας, γειτόνων ή απλά συμπολιτών μας. Πολλές φορές μάλιστα “ενημερώνεται” κανείς από τα μνημόσυνα! Γίνονται τόσο ξαφνικά και τόσο γρήγορα όλα. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που “φεύγουν”. Λένε πως ο άνθρωπος διαθέτει τεράστια αποθέματα αντοχής, για να ξεπερνάει τις δυσκολίες και τα απρόοπτα της ζωής. Με τον κορωνοϊό στην πόρτα μας (το 50% της Ευρώπης θα νοσήσει, η τελευταία είδηση), λίγο πολύ ψυχολογικά είμαστε “έτοιμοι” για κάθε ενδεχόμενο. Λέμε “έτοιμοι”, αλλά κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί πως πράγματι είναι έτοιμος.
(Ευχή μας, σε κάθε ανθρώπινη κακοτυχία του “άλλου”, είναι οι λέξεις «κουράγιο» και «ο Θεός να δίνει τη δύναμη…» Δεν έχουν τις ίδιες αντοχές όλοι. Ειδικά υπάρχουν υπερευαίσθητα και εσωστρεφή άτομα στα οποία η απώλεια ενός προσφιλούς προσώπου, ή μιας άλλης εξίσου σημαντικής αλλαγής στη ζωή τους (διαζύγιο, απόλυση, συνταξιοδότηση κ.λπ.) αποτελεί σημείο απαξίωσης της ίδιας της ζωής. Πιστεύουν πως «όλα τέλειωσαν» και συνεπώς τίποτε δε σημασιοδοτεί το υπόλοιπο της ζωής τους. Έτσι ακολουθεί η αδιαφορία για ό,τι δίνει αξία στην ύπαρξη, με άρνηση ακόμη και των αναγκαίων για επιβίωση. Γι’ αυτά τα άτομα εκτός από την εθελοντική προσφορά φίλων και συγγενών, υπάρχει κάποια κρατική δομή που θα μπορούσε να βοηθήσει;)
