Σε κάθε προεκλογική περίοδο, οι αναφορές των υποψηφίων δημάρχων πλεονάζουν σε ό,τι αφορά την παλιά πόλη, τα μνημεία της, την καθημερινότητα των κατοίκων της. “Δεσμεύονται” για λύσεις στο θέμα του παρκαρίσματος, ξιφουλκούν ότι θα βάλουν “το μαχαίρι στο κόκκαλο” για χρόνιες παθογένειες (ηχορύπανση, παράνομη στάθμευση κ.ά.), μιλούν με “παρρησία” για την ανάγκη να στηριχθούν οι κάτοικοι όχι ως “τουριστική ατραξιόν” αλλά ως δομικό στοιχείο της παλιάς πόλης, ως ο πνεύμονας και η καρδιά της, ως την ανάσα της ειδικά τους χειμερινούς μήνες που τα μαγαζιά θα κλείσουν και οι τουρίστες θα φύγουν…
Τζάμπα λόγια, μεγάλες κουβέντες, υποσχέσεις της ψήφου που όσο εύκολα λέγονται, ακόμα πιο εύκολα τις παρασέρνει η καθημερινότητα της επόμενης ημέρας.
Όλα αφημένα στο αόρατο χέρι της αγοράς, που ορίζει τα πάντα, τις περισσότερες πάνω από τα συμφέροντα της κοινωνικής πλειοψηφίας. Και κάθε φορά που θα ακούμε για την εφαρμογή της μελέτης “Ρωμανού- Καλλιγά”, της νομοθεσίας για την ηχορύπανση, των σχεδίων για ανάδειξη μνημείων, των κανονισμών για τους δημόσιους χώρους, στο νου μας έρχονται και πάλι τα… ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα στα οποία πλέον έχουμε εθιστεί στο να τα αναπαράγουμε…