Παλιές θύμησες

Ούλοι περαστικοί ‘μαστε σε τούτονε τον κόσμο
Δε λογαριάζουμε σωστά τη θλίψη γη τον πόνο.
Οντε τα νειάτα έχουμε υγεία κι ευεξία
Γλεντίζουμε, χορεύουμε, σε κάθε ευκαιρία.
Περνά χαρούμενα η ζωή αγγόγιστα θαρούμε
Με δύναμη νεανικά, κάνομ’ ότι μπορούμε.
Κάποτε ωριμάζουμε, το σώμα μεγαλώνει
έγνοιες και βάσανα το νού κάνουνε και φουντώνει.
Οσο τα χρόνια φεύγουνε και το κορμί βαραίνει
Ερχεται γνώση, σύνεση ο νους και φρονιμεύει.
Περνά καιρός κι οι γνώσεις μας, πλουτίζουν και πληθαίνουν
Δε συγκοινούνε τα κοινά τ’ άσκημα ομορφαίνουν
Γεράματα σαν έρχουνται φέρνουνε αναμνήσεις
Φέρνουν αρρώστιες, συμφορές κι άλλες κατολισθήσεις
Δε λησμονώ πως ήμουνε, τότε που ήμουν νέος
καλοσυνάτος, μερακλής, πρόθυμος και γενναίος.
Τραγούδι πρώτος άρχιζα, ψάλσιμο σ’ εκκλησία
Στα έθιμά μας τα παλιά είχα αδυναμία.
Γύριζα κάμπους και βουνά, βότανα και λουλούδια,
μάζωνα πάντ’ από παντού μα πιο πολύ τραγούδια.
Χαιρόμουνε την ομορφιά, τση φύσης, τση πατρίδας
Παρέες με τσοι λεβεδιές, γιορτές γη πανηγύρια.
Εδά τα χρόνια πέρασαν, βαρύνανε τα πόδια
το σώμα διαμαρτύρεται, πλακώσανε και χιόνια.
Θωρώ τσοι νιούς και χαίρουμαι, τσοι νιές κι αναντρανίζω
κατέχω ντο πως γέρασα, και συμβουλές χαρίζω.