ΤΟ ΚΑΛΕΣΜΑ
(2013 ΕΓΧ 112’)
Τρόμου, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα
Σκην.: Τζέιμς Γουάν Μουσ.: Ζόζεφ Μπισάρα Ηθ.: Πάτρικ Γουίσλον, Βέρα Φαρμίγκα, Λίλι Τέιλορ, Μακένζι Φόι, Τζόι Κινγκ, Ρον Λίβινγκστον
Το σκοτάδι και το φως… βρίσκονται σε αιώνια διαμάχη…
Πριν από το Άμιτιβιλ… υπήρξε το Χάρισβιλ… Η ταινία, είναι εμπνευσμένη από το προσωπικό αρχείο των δαιμονολόγων Εν και Λορέιν Γουόρεν και βασίζεται σε μια πραγματική ιστορία, μεταφέροντας στο πανί, τις εμπειρίες των διεθνούς φήμης ερευνητών μεταφυσικών γεγονότων, Εντ και Λορέιν Γουόρεν. Το ζευγάρι των ερευνητών, βοηθούν μια οικογένεια που στοιχειώνεται από μια σκοτεινή παρουσία, σε μια απομονωμένη φάρμα, που μόλις έχουν μετακομίσει. Οι Γουόρεν, υποχρεωμένοι να πολεμήσουν έναν πανίσχυρο δαίμονα, βρίσκονται αντιμέτωποι με την πιο τρομακτική υπόθεση της καριέρας τους…
Πριν ξεκινήσουν τα γυρίσματα της ταινίας, ο σκηνοθέτης, αλλά και οι δυο σεναριογράφοι, εξέτασαν περίπου 4.000 διαφορετικές περιπτώσεις από τα αρχεία των Γουόρεν. Στόχος τους ήταν να ενσωματώσουν στην παραγωγή, μερικές από τις πλέον εκκεντρικές υποθέσεις που οι ίδιοι είχαν συναντήσει κατά στη διάρκεια της ερευνητικής τους καριέρας, παραμένοντας ταυτόχρονα πιστοί στη συγκεκριμένη ιστορία της οικογένειας Πέρον.
Η Λορέιν Γουόρεν, στα ογδόντα της πλέον, εξακολουθεί να θυμάται με κάθε λεπτομέρεια το σπίτι των Πέρον. Σε προσωπικές της μαρτυρίες, αποκαλύπτει ότι με το που πέρασε την είσοδό του, κατάλαβε αμέσως ότι ήταν στοιχειωμένο και πως η επίσκεψή της στο σετ της ταινίας, της έφερε στην επιφάνεια αυτό ακριβώς το συναίσθημα.
Για την Κάρολιν, τη σύζυγο και μητέρα που έζησε τον τρόμο τρεις δεκαετίες πριν, ήταν πολύ δύσκολο να παρευρεθεί στα γυρίσματα, ακριβώς επειδή όλα ήταν πολύ ζωντανά ακόμα στο μυαλό της. Η ίδια αρνήθηκε να επιστρέψει και στο αγρόκτημα, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια καθώς δεν ήθελε να επανέλθουν και πάλι οι μνήμες της. Όμως, παρόλο που προσπάθησε να κρατήσει τις αποστάσεις της, αυτό δεν ήταν αρκετό. Ένα απόγευμα, ενώ αυτή και η οικογένειά της ήταν στο σετ, ξεκίνησε ένας μυστηριώδης και ανεξήγητος άνεμος, ο οποίος τους περικύκλωσε, παρόλο που γύρω τους τα δέντρα παρέμειναν εντελώς ακίνητα. Στην ίδια προκλήθηκαν τραυματισμοί, ενώ λίγο αργότερα, οι ηθοποιοί και το συνεργείο αναγκάστηκαν να απομακρυνθούν από το ξενοδοχείο τους, επειδή ξέσπασε πυρκαγιά.
Η επιλογή του Τζ. Γουάν να γυρίσει την ταινία με χρονολογική σειρά, επηρέασε, κατά γενική ομολογία και τις ερμηνείες των ηθοποιών. Η Τέιλορ επιβεβαιώνει ότι αυτή η επιλογή ήταν εξαιρετική. Στην αρχή το σπίτι ήταν άδειο, όμως όσο μετακόμιζαν σε αυτό πράγματα, γινόταν όλο και πιο ζωντανό.
Αντί να επιλέξει να γυρίσει την ταινία σε θαμπό φιλμ, ώστε η ατμόσφαιρα να παραπέμπει στη δεκαετία του 1970, ο Γουάν θέλησε περισσότερο να ανοίξει ένα «παράθυρο» σε μια διαφορετική χρονική περίοδο και έτσι αποφάσισε να χρησιμοποιήσει σύγχρονη τεχνολογία.
Ο Γουάν, προκειμένου να προκαλέσει το αίσθημα του τρόμου στο κοινό, σκηνοθετεί τα κάδρα του με μεγάλη λεπτομέρεια, όπως τις στιγμές που οι χαρακτήρες κινούνται στους διαδρόμους του χώρου. Πάντοτε πίσω τους υπάρχει μια κάμερα-καταγραφέας της υποκειμενικής τους ματιάς, ώστε το κοινό να περπατά μαζί τους και να φαντάζεται το επόμενο τοπίο, χωρίς όμως την αίσθηση, του τι κρύβεται μπροστά. Αυτή είναι και μια κλισέ τεχνική, που χρησιμοποιείται για την ταύτιση του θεατή με την υπό εξέλιξη σκηνή.
Τα χρώματα στα φορέματα της Κάρολιν Πέρον, στο ξεκίνημα της ταινίας είναι πολύ θηλυκά, φωτεινά και κόκκινα, ενώ στη συνέχεια ξεθωριάζουν. Στις πρώτες σκηνές τη βλέπουμε να φορά ένα φωτεινό κόκκινο πουλόβερ. Την επόμενη φορά που τη βλέπουμε, το χρώμα του έχει μια ελαφρώς καφετί απόχρωση. Στο τέλος, καταλήγει να φοράει μια γκρι μπλούζα και παντελόνι. Υπάρχει μία χαρακτηριστική και συμβολική αρνητική καμπή στα χρώματα. Όπως η ίδια χάνει τον εαυτό της, έτσι και το χρώμα ξεθωριάζει στα ρούχα της.
Το πραγματικό σπίτι των Πέρον χτίστηκε το 1736 και τελευταία φορά κατοικήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’40 ή του ’50. Τότε ήταν η τελευταία φορά που δαπανήθηκαν σε αυτό χρήματα για επισκευές ή διακόσμηση. Όταν ήταν στις δόξες του, ήταν ένα από τα ομορφότερα αγροκτήματα της κομητείας.
Ένα εντυπωσιακό φιλμ τρόμου, που αντιγράφει μεν τις κλισέ ιστορίες με κακά πνεύματα, δαίμονες και εξορκισμούς, ωστόσο είναι μια ταινία αρχών που με συνέπεια κερδίζει το ενδιαφέρον από τις πρώτες κιόλας στιγμές.
WOLVERINE
(2013 ΕΓΧ 125’)
Επιστημονικής φαντασίας, βασισμένη στο διάσημο κόμικ της MARVELL, Χ-ΜΕΝ
Σκην.: Τζέιμς Μάνγκολντ Μουσ.: Μάρκο Μπελτράμι Ηθ.: Χιου Τζάκμαν, Χιρογιούκι Σανάντα, Τάο Οκαμότο, Ρίλα Φουκουσίμα, Φάμκε Γιάνσεν, Γουίλ Γιούν Λι, Σβετλάνα Κοντσένκοβα, Χαρουχίκο Γιαμανούτσι
Πώς να νιώσεις ζωντανός… αν δεν πονέσεις…
Ο Γούλβεριν, ο πιο ξεχωριστός ήρωας από τους Χ-ΜΕΝ, στη σύγχρονη Ιαπωνία. Εντελώς απροετοίμαστος και άγνωστος μεταξύ αγνώστων, ο Γούλβεριν πρέπει να αντιμετωπίσει την υπέρτατη δοκιμασία, σε μια μάχη μέχρι θανάτου που μπορεί… να τον αλλάξει για πάντα. Ευάλωτος για πρώτη φορά, αγγίζει τα όρια, τόσο στις σωματικές όσο και στις συναισθηματικές τους δυνατότητες, αφού υποχρεώνεται να αντιμετωπίσει, όχι μόνο το φονικό σπαθί των σαμουράι, αλλά και έναν εσωτερικό αγώνα ενάντια στην ίδια του την αθανασία…
Ο χαρακτήρας του Γούλβεριν, έκανε την παρθενική του εμφάνιση το 1974, όταν σε ένα τεύχος του «The Incredible Hulk» αποκαλύφθηκε ο τύπος με τα αδαμάντινα νύχια, τις εκρήξεις οργής και την ικανότητα της αυτο-ίασης, ο οποίος ενσωματώνεται, αμέσως, στην ομάδα των X-Men.
Το 1980, ο Γούλβεριν ανεξαρτητοποιείται πλέον και αποκτά τη δική του μίνι – σειρά, τεσσάρων επεισοδίων, διά χειρός του πατέρα των X-Men, Κρις Κλέρμοντ και του θρυλικού κομίστα Φρανκ Μίλλερ («Ο Σκοτεινός Ιππότης», «Sin City», «300»). Στη σειρά αυτή, ο ήρωας επιχειρεί ένα ταξίδι στην Ιαπωνία, όπου παρασύρεται σε μια δίνη εγκληματικότητας και προδοσίας. Εκεί, καλείται να αντιμετωπίσει τόσο τις τρομακτικές του, ανεξέλεγκτες δυνάμεις, όσο και την ανεξερεύνητη, ανησυχητική διάσταση της θνητής του πλευράς. Προσπαθώντας να ελιχθεί και να επιβιώσει, σε έναν κόσμο που αδυνατεί να κατανοήσει, κατακτά για πρώτη φορά στη ζωή του, σε προσωπικό επίπεδο, την έννοια της εσωτερικής δικαιοσύνης και ισορροπίας.
Ο πιο ιδιαίτερος χαρακτήρας κόμικ της Μάρβελ, ο ξεχωριστός, αιωνόβιος, ήρωας της παρέας των X-Men ανακαλύπτει τη μαγική, μοντέρνα εκδοχή της Ιαπωνίας και επιχειρεί μια απότομη κατάδυση στα θολά μονοπάτια της κουλτούρας της, μέσα από τους κύκλους της Γιακούζα και των σύγχρονων Σαμουράι.
Εν μέσω γενικευμένης αναταραχής, λοιπόν, ο Γούλβεριν, βρίσκεται στο επίκεντρο των καταιγιστικών ρυθμών της Άπω Ανατολής, με μια μυστηριώδη και πανέμορφη κληρονόμο στο πλάι του. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή του που εξερευνά έντονα την προοπτική του θανάτου καθώς δείχνει να δοκιμάζει τα όρια της σωματικής και συναισθηματικής του αντοχής, πιο προκλητικά από ποτέ.
Σε αυτό το επικίνδυνο ταξίδι στο οποίο καλείται να ανακαλύψει εκ νέου τον ήρωα που κρύβει μέσα του, δεν αρκεί απλά να παλέψει με ισχυρούς εχθρούς, μεταλλαγμένους και μη, αλλά πρώτα απ’ όλα, πρέπει να καταφέρει να αντιμετωπίσει τα φαντάσματα του στοιχειωμένου παρελθόντος του. Καθώς τα αδαμάντινα νύχια του Γούλβεριν διασταυρώνονται με τις ανελέητες κατάνες των σαμουράι -σε μια δοκιμασία που εντρυφεί στις αρετές της πίστης, της αγάπης και της αφοσίωσης- ο διάσημος ήρωας αναγνωρίζει την πραγματική αξία της αιωνιότητας και της άφθαρτης φύσης.
Επική, διασκεδαστική περιπέτεια, με τα εφέ στο ‘φλος ρουαγιάλ’ και τον Τζάκμαν σε ρόλο φασόν, που καθηλώνει τους οπαδούς του και τους τοποθετεί ανάμεσα στους προβληματισμούς του ‘χάρτινου’ χαρακτήρα του. Εναλλακτική η προσέγγιση από τον Τζ. Μάνγκολντ, στο σύνολο της αντιμετώπισης της παραγωγής, συγκριτικά με τις προηγούμενες εκδόσεις της ιστορίας των Χ-ΜΕΝ, που αφήνει περιθώρια θέασης και σε κινηματογραφόφιλους διαφορετικής αισθητικής αγωγής και προτίμησης.
