Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
12 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΟΣ (2013 ΕΓΧ 134)
Βιογραφικό δράμα, βασισμένο στην ομότιτλη βιογραφία του Σόλομον Νόρθαπ (1853)
9 υποψηφιότητες για όσκαρ, ανάμεσά τους Καλύτερης Ταινίας, Διασκευής Σεναρίου, Σκηνοθεσίας, Α’ (Τ. Έτζιοφορ), και Β’ (Μ. Φασμπίντερ) Ανδρικού Ρόλου, Β’ Γυναικείου (Λ. Νιόνγκο)
Σκην.: Στιβ ΜαΚουίν Μουσ.: Χανς Ζίμερ Ηθ.: Τσιούτελ Έτζιοφορ, Μάικλ Φασμπίντερ, Λουπίτα Νιόνγκο, Μπραντ Πιτ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Πολ Ντάνο
Η θέληση για την ελευθερία… και η πίστη στα ιδανικά…
Στο προ-εμφυλιακό τοπίο των ΗΠΑ, ο Νεοϋορκέζος, έγχρωμος, Σόλομον Νόρθαπ, ζει ως ελεύθερος πολίτης. Αν και καλλιεργημένος οικογενειάρχης και ταλαντούχος μουσικός, ο Σόλομον, απάγεται από μια συμμορία δουλεμπόρων και πωλείται ως σκλάβος στον οπισθοδρομικό Νότο, αντιμετωπίζοντας τη βιαιότητα μιας πολωμένης κοινωνίας. Μιας κοινωνίας που παρουσιάζεται προσωποποιημένη μέσα από τα μάτια ενός σκληρού, δυνάστη, σωματέμπορου. Διατηρώντας την πίστη του στην ανθρωπιά και στην καλοσύνη του κόσμου, ο Σόλομον δεν χάνει ποτέ την ελπίδα και το κουράγιο του για δικαιοσύνη και παρά το γεγονός της καταδίκης του από την ίδια του τη μοίρα, ο ίδιος αναζητάει με αγωνία το άρωμα της χαμένης ελευθερίας. Μέσα από την ευτυχή συγκυρία της γνωριμίας του με έναν φιλάνθρωπο Καναδό, πολέμιο της θανατικής καταδίκης, καταφέρνει να βγει αλώβητος από την απίστευτη αυτή δοκιμασία, διατηρώντας, στο ακέραιο, το ήθος και την αξιοπρέπειά του…
Πρόκειται για μια ελεγειακή ταινία, ύμνο στη δύναμη του ανθρώπου και την εμμονική πίστη του για δικαιοσύνη, μέσα από τη φρίκη της σκλαβιάς, της απανθρωπιάς και της ενσυνείδητης διαπλοκής, πηγής από το φυλετικό μίσος. Ενός ανθρώπου φοβισμένου, που ωστόσο αντιμετωπίζει τον τρόμο, ευλαβικά, με στωικότητα, αλλά συνάμα και με μια υποδειγματική γενναιότητα.
Η οδύσσεια του Σόλομον Νόρθαπ, καταγράφηκε από τον ίδιο, στο ομότιτλο αυτοβιογραφικό του βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1855 και που αποτελεί τη βασική αφηγηματική φόρμα της ταινίας του ΜακΚουίν, το σενάριο της οποίας υπογράφει ο αφροαμερικανός Τζον Ρίντλεϊ, σε μια πιστή αναπαραγωγή του λογοτεχνικού και προσωπικού ύφους του συγγραφέα.
Ο ΜακΚουίν, ως σκηνοθέτης, παράγει μια δική του αισθητική, που όπως και στο «Hunger» (2008), αλλά και στο «Shame» (2011), εξακολουθεί να βλέπει με σθένος και γενναιότητα, το αντικείμενό του, στοιχείο που εξαργυρώνει τη φήμη του και τις 9 συνολικά υποψηφιότητες. Μια ταινία για τις ενοχές της Λευκής Αμερικής για την εξευτελιστική και άνιση μεταχείριση των Αφροαμερικάνων. Μέσα από την ιστορία του Σ. Νόρθαπ, έρχεται, επίσης στην επιφάνεια, μια πτυχή της ιστορίας, που παρέμεινε σχεδιασμένα(;), ίσως, εκτός παγκόσμιας κινηματογραφικής πλατφόρμας. Η απαγωγή ελεύθερων, ‘έγχρωμων’ πολιτών, από τον φιλελεύθερο αμερικάνικο βορρά και η πώλησή τους, ως σκλάβοι, στον υπέρ του δέοντος συντηρητικό και άρρωστα ρατσιστικό νότο.
Μια εξαιρετική ταινία, που καυτηριάζει, προβληματίζει και δίνει πολιτικές απαντήσεις, για την αύξηση και την άνοδο του ρατσισμού, στο σημερινό, και κατά τα άλλα, φιλόξενο πλανήτη μας.
Οι ερμηνείες σπουδαίες, η μουσική σε πλήρη ταύτιση με την εικόνα, η φωτογραφία θαμπή και αποκαλυπτική και ο αντιπαραθετικός εμπαιγμός με τη βιαιότητα των λευκών, ως πλανεμένα όντα που πίστευαν ότι οι ‘έγχρωμοι’ είναι μέρος της περιουσίας τους, ισχυρός
Τελικά ναι, η σκλαβιά ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι, ένα από τα μελανά σημάδια, όχι μόνον της σύγχρονης αμερικάνικης κουλτούρας, αλλά και ολόκληρου του δυτικού, ρατσιστικού κόσμου…
Δείτε την…
Ο ΜΠΑΤΛΕΡ (2013 ΕΓΧ 132’)
Ιστορικό, βασισμένο σε ένα άρθρο, του Γουίλ Χέιγκουντ, με τίτλο: «A Butler Well Served by This Election», που δημοσιεύθηκε το 2008 στην Washington Post..
Σκην.: Λι Ντάνιελς Μουσ.: Ροντρίνγκο Λεάο Ηθ.: Φόρεστ Γουίτακερ, Όπρα Γουίνφρεϊ, Ντέιβιντ Ογιελόουο, Τζον Κιούζακ, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Άλαν Ρίκμαν, Κούμπα Γκούντινγκ Τζούνιορ, Τζέσε Γουίλιαμς, Βανέσα Ρεντγκρέιβ
Φυλετικές διακρίσεις… δουλεία… ρατσισμός… ο εφιάλτης των ΗΠΑ…
20ος αιώνας… η πλέον ταραγμένη πολιτική περίοδος στην Αμερική. Το επικό δράμα του Λι Ντάνιελ, εξιστορεί την πραγματική ιστορία της ζωής του Σεσίλ Γκέινς, που υπηρέτησε ως μπάτλερ στον Λευκό Οίκο, από το 1957 έως και το 1986, μια περίοδο που το πολιτικό σύστημα της Αμερικής, άλλαξε επτά προέδρους.
Αφετηρία της ταινίας το 1926, όπου νεαρός ο Σεσίλ, μάρτυρας αρχικά της εν ψυχρώ δολοφονίας του πατέρα του, προσπαθεί στη συνέχεια να ξεφύγει από το τυραννικό και φυλετικά διαχωρισμένο Νότο, προς αναζήτηση καλύτερων συνθηκών ζωής. Στο δύσκολο αυτό ταξίδι προς την ενηλικίωση, ο Σεσίλ αποκτάει όλα τα απαραίτητα εφόδια, που τελικά τον οδηγούν σε μια μοναδική ευκαιρία: να δουλέψει ως μπάτλερ στο Λευκό Οίκο. Εκεί ο Σεσίλ, γίνεται μάρτυρας, όχι μόνον των μεγαλύτερων κοσμοϊστορικών γεγονότων, αλλά και των εσωτερικών υποθέσεων του οβάλ γραφείου, την ώρα που παράλληλα, εξελίσσεται ο αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα των έγχρωμων. Την ίδια στιγμή, στην προσωπική του ζωή, η σύζυγός του, Γκλόρια, μεγαλώνει τους δύο γιούς τους και η οικογένεια επωφελείται αρκετά, από τα προνόμια μιας μεσοαστικής οικογένειας, που συντηρεί η δουλειά του Σεσίλ. Η αφοσίωση όμως του Σεσίλ στην Πρώτη Οικογένεια της χώρας, δημιουργεί εντάσεις στο σπίτι, αποξενώνοντάς τον από τη Γκλόρια, ενώ τα αντικρουόμενα συμφέροντα με τον αντισυμβατικό του γιό, του δημιουργούν επιπρόσθετα προβλήματα.
Μέσα από τα μάτια και τα συναισθήματα της οικογένειας Γκέινς, η ταινία του Ντάνιελς ακολουθεί τις αλλαγές στην Αμερική, σε επίπεδο πολιτικών και φυλετικών αλλαγών. Από τις δολοφονίες των JFK και Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, μέχρι τους «Καβαλάρηδες της Ελευθερίας» και από τους «Μαύρους Πάνθηρες», στον πόλεμο του Βιετνάμ και το σκάνδαλο του Γουότεργκέιτ. Ανάμεσα, ο Σεσίλ, ένα πρόσωπο, που βιώνει την επίδραση όλων αυτών των σημαντικών γεγονότων, τόσο ως ένας απλός άνθρωπος, όσο όμως και ως άμεσα ενδιαφερόμενος για την πολιτική λύση της φυλετικής του αποκατάστασης.
Η αφήγηση του Ντάνιελς, επεκτείνεται σε πολλαπλά επίπεδα. Ο πολιτικός, εσωτερικό ρόλος ενός κοινωνικά πάσχοντα, που κουβαλάει στις πλάτες του το βαρύ φυλετικό άλλοθι αρκετών γενεών, αποτελεί το βασικό κορμό της ταινίας. Πάνω σε αυτόν τον άξονα, όμως, εξασκούνται οικογενειακές πιέσεις, φιλικές αντιπαραθέσεις, διστακτικά διλήμματα και ιδεολογικές κόντρες.
Μια καλογυρισμένη, επική ταινία, προσεκτικά δομημένη σε κάθε τεχνικό της στοιχείο, ωστόσο πολιτικά ή ιδεολογικά, αν προτιμάτε, αποτελεί ακόμη μια μεγάλη εμπορική παραγωγή, που εξυμνεί την Αμερικάνικη Δημοκρατία, σε μια απέλπιδα προσπάθεια, να καταραστεί ή να ξορκίσει τον εφιάλτη της ντροπής της, από την ιστορία.
Τα μεγαλύτερα πολιτικά γεγονότα, υποβαθμίζονται σε χαμηλότερο επίπεδο, καθώς ‘φλασάρουν’ στα κάδρα, ως στιγμιότυπα ενός μυθοπλαστικού ντοκιμαντέρ, χωρίς θέση και τεκμηρίωση.
Η διαμάχη ανάμεσα στο ειρηνιστή, πλην καταπιεσμένο πατέρα και τον ακτιβιστή γιο, δεν επεκτείνεται στο σενάριο και περιορίζεται στα τελείως απαραίτητα, ενώ όλα τελειώνουν με την εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα, που, κατά την ταινία, αποδεικνύει περίτρανα, ότι η Αμερική είναι η χώρα της Ελευθερίας και των ίσων δικαιωμάτων (η αλήθεια είναι ότι κάπου εδώ δακρύσαμε!!!)
Στην ταινία, βέβαια, υπάρχει και ένας εκπληκτικά αποθεωτικός Φόρεστ Γουίτακερ, που σηκώνει στις πλάτες του, ‘ρόλο ζωής’, ενώ ισάξια δίπλα του, με τις ίδιες επιδόσεις, η Όπρα Γουίνφρεϊ, σε δεύτερο γυναικείο ρόλο. Και βέβαια, η διακριτική τους απουσία από τις υποψηφιότητες της Αμερικάνικης Ακαδημίας Κινηματογράφου, δημιουργούν ακόμα περισσότερες απορίες και ερωτηματικά. Τελικά αναρωτιέμαι. Ποια είναι τα κριτήρια για το δρόμο προς την καταξίωση και τη δόξα; Πως είναι δυνατόν να φιγουράρει για το πρώτο βραβείο το όνομα της Σάντρα Μπούλοκ;
ΛΙΜΟΥΖΙΝΑ (2014 ΕΓΧ 92’)
Κωμωδία, ελεύθερη απόδοση της συλλογής διηγημάτων «Περιπέτειες στην Ευρώπη» του Ζάχου Παπαζαχαρίου
Σκην.: Νίκος Παναγιωτόπουλος Ηθ.: Νίκος Κουρής, Δούκισσα Νομικού, Δημήτρης Καταλειφός, Παύλος Χαϊκάλης, Λευτέρης Βογιατζής
Καλά τα παραμύθια… μήπως όμως προετοιμάζουν… για κάτι;
Η πανέμορφη Γαλλίδα Κολέτ, από τη Λιμόζ, ξεκινάει ένα ταξίδι με αυτοκίνητο. Συντροφιά της έχει τον Γερμανό Μαξ, που είναι ερωτευμένος μαζί της, αλλά και τον Έλληνα συγγραφέα Μάρκο, που την ακολουθεί σε ένα οδοιπορικό ενηλικίωσης. Σκοπός της Κολέτ είναι να ‘στρώσει’ το καινούριο της αυτοκίνητο, αλλά και να διαλέξει το ιδανικό ταίρι…
ΗΡΑΚΛΗΣ: Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ (2012 ΕΓΧ 99’)
Περιπέτεια φαντασίας, ελεύθερη διασκευή των μύθων του Ηρακλή
Σκην.: Ρένι Χάρλιν Μουσ.: Τόμας Καντελίνεν Ηθ.: Κέλαν Λουτζ, Γκάια Βάις, Σκοτ Άντκινς, Ροξάν Μακί, Λίαμ Γκάριγκαν, Λίαμ Μακιντάιρ
Κάθε άνθρωπος… έχει το δικό του…πεπρωμένο…
Προσπαθώντας απεγνωσμένα να απελευθερώσει το λαό της από τον εκδικητικό της σύζυγο, Βασιλιά Αμφιτρύωνα, η Βασίλισσα Αλκμήνη προσεύχεται στους Θεούς για καθοδήγηση. Ο Θεός του Πολέμου, Δίας, της προσφέρει ένα γιο: τον Ηρακλή. Ο Βασιλιάς Αμφιτρύωνας, αγνοώντας την πραγματική ταυτότητα του Ηρακλή, φανερώνει την προτίμηση του προς τον μεγαλύτερο του γιο, τον Ιφικλή. Ο Ηρακλής ερωτεύεται την όμορφη Ήβη, και πληγώνεται έντονα, όταν ο πατέρας του ανακοινώνει ότι την Ήβη παντρεύεται με τον Ιφικλή. Καθώς η Ήβη και ο Ηρακλής σχεδιάζουν να το σκάσουν και να παντρευτούν, ο Ηρακλής συλλαμβάνεται από τους φρουρούς του Αμφιτρύωνα και καταδικάζεται σε θάνατο. Γλυτώνει το θάνατο και μαζί με τον συμπολεμιστή του, Σωτήρη, αποφασίζει να απελευθερώσει το βασίλειο από την τυραννία του Αμφιτρύωνα, να κερδίσει την Ήβη και να ανακηρυχθεί ως ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ήρωες…
