INFERNO
(2016 ΕΓΧ 121’)
Θρίλερ μυστηρίου, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν
Σκην.: Ρον Χάουαρντ Μουσ.: Χανς Τσίμερ Ηθ.: Τομ Χανκς, Φελίσιτι Τζόουνς, Μπεν Φόστερ, Ίρφαν Καν, Ομάρ Σι, Σισέ Μπαμπέτ Κνούντσεν
Κάθε ένδειξη… οδηγεί σε βήμα… κάθε βήμα όμως… στην άβυσσο…
Ο βραβευμένος με Όσκαρ, σκηνοθέτης Ρον Χάουαρντ επιστρέφει, σκηνοθετώντας το πρόσφατο ομότιτλο μυθιστόρημα του Νταν Μπράουν, που ακολουθεί για ακόμη μία φορά τον καθηγητή Ρόμπερτ Λάνγκτον, σε μια αποστολή, που τα κρυμμένα στοιχεία οδηγούν στο μεγάλο Δάντη. Οταν ο Λάνγκτον ξυπνάει σε ένα ιταλικό νοσοκομείο με αμνησία, ενώνει τις δυνάμεις του με τη Σιένα Μπρουκς, μια γιατρό, που ελπίζει να τον βοηθήσει να ανακτήσει τη μνήμη του. Μαζί ξεκινούν έναν αγώνα δρόμου, διασχίζοντας την Ευρώπη, ενάντια στον χρόνο που απειλεί να φέρει στο “φως” μια θανάσιμη συνομωσία…
ΠΟΥ ΠΑΩ ΘΕΕ ΜΟΥ;
(2015 ΕΓΧ 86’)
Κωμωδία
Σκην.: Τζενάρο Νουνζιάντε Μουσ.: Μαρτσέλο Ζάρβος Ηθ.: Τσέκο Ζαλόνε, Ελεονόρα Τζιοβανάρντι, Μαουρίτσιο Μικέλι, Σόνια Μπεργκαμάστο
Ούνα Φάτσα… ούνα ράτσα… ούνα… διεφθαρμένο σύστημα…
Μέχρι που μπορεί να φτάσει ένας δημόσιος υπάλληλος, ώστε να διατηρήσει τη θέση του και το καλογυαλισμένο γραφειάκι του; Μπορεί κυριολεκτικά και ως την άκρη του κόσμου… Ο Κέκο, από μικρό παιδί ονειρευόταν να εξελιχθεί σε δημόσιο υπάλληλο και πλέον, το όνειρό του είναι πραγματικότητα, αφού το έχει καταφέρει. Τώρα ζει μία άνετη ζωή, απολαμβάνοντας όλα τα προνόμια που παρέχονται, εξαιτίας της θέσης του. Όλα αυτά, όμως, μέχρι τη μέρα που η κυβέρνηση αποφασίζει να καταργήσει την υπηρεσία του. Ο Κέκο αρνείται να παραιτηθεί και είναι αποφασισμένος να δεχτεί οποιονδήποτε συμβιβασμό μετάθεσης και μετακίνησης ακόμη και στην άκρη της Γης προκειμένου να μην εγκαταλείψει το όνειρό του…
Εξαιρετικά ευχάριστη και δροσερή κωμωδία, μια ευφυέστατη καυστική σάτιρα της νοοτροπίας του πελατειακού κράτους, της πολιτικής παρέμβασης στη δημόσιο τομέα και ασφαλώς, της “κάτω από το τραπέζι” άτυπης συναλλαγής. Κάτι δηλαδή εντελώς συνηθισμένο και στη χώρα μας, τα τελευταία 70 χρόνια…
Σουρεαλιστική σκηνοθεσία, με αρκετή δόση υπερβολής, πλην όμως, σε άκρως ρεαλιστική βάση, γεγονός που προκαλεί την ταύτιση με τους ήρωες, τις ιδιορρυθμίες και το περιβάλλον τους. Χαρακτήρες, νοοτροπία, συνήθεια, κοινά στερεότυπα που όσο τα παρακολουθείς στην οθόνη, τόσο περισσότερο οικεία σου φαίνονται, τόσο πιο κοντά στην καθημερινότητά σου τα νιώθεις.
Οχι δεν είναι απλώς μια κωμωδία πράξεων. Αντίθετα, είναι μια κωμωδία της εκούσιας ή ακούσιας αποδοχής μας, στη συμμετοχή ενός κατεστημένου, ενός συστήματος που για “το καλό μας” καταλήγει πάντα εντέχνως για “το κακό μας”…
Δείτε τη.
Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
(2016 ΕΓΧ 104’)
Δραματικό θρίλερ
Σκην.: Γιαν Γκοζλάν Μουσ.: Σιρίλ Αφόρ Ηθ.: Πιέρ Νινέ, Αν Ζιραρντό, Τιμπό Βενσόν
Τα μυστικά… σημαίνουν αιχμαλωσία…
Ο Ματιέ, ένας νεαρός επίδοξος συγγραφέας, όσο καιρό αναζητά την έμπνευση αναλώνεται σε περιστασιακές δουλειές. Οι ιδέες του έχουν στερέψει και καθώς μπροστά του βρίσκεται μια ενδιαφέρουσα ιστορία που όμως κάποιος άλλος έχει γράψει ο Ματιέ την οικειοποιείται αμέσως, αρπάζει την ευκαιρία και τη δημοσιεύει ως δική του, εκτοξεύοντας τη διασημότητά του στα ύψη.
Ο Ματιέ παντρεύεται τη γοητευτική Αλίς και περνά τον περισσότερο χρόνο στην παραθαλάσσια βίλα των γονιών της, ψάχνοντας το θέμα του επόμενου βιβλίου του. Ομως κάποιος γνωρίζει τι έχει συμβεί…
Η ταυτότητα αποτελεί πάντα ένα συναρπαστικό κινηματογραφικό θέμα, παγκόσμιο και ιδιαίτερα ρομαντικό. Ενα χάσμα, που υπάρχει ανάμεσα σε αυτό που είμαστε και σε αυτό που φιλοδοξούμε να γίνουμε. Τι είμαστε έτοιμοι να κάνουμε για να το πετύχουμε; Ποιο είναι το τίμημα που πληρώνουμε; Κλέβοντας το χειρόγραφο ενός νεκρού, ο Ματιέ αιχμαλωτίζεται σε ένα ψέμα που οδηγεί σε ένα φαύλο κύκλο από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει.
Μπορεί να χαθείς σε ένα ψέμα, μπορεί να τρελαθείς. Η ιστορία της ταινίας είναι επίκαιρη, ιδιαίτερα με όλα αυτά τα περιστατικά λογοκλοπής, που πολλαπλασιάζονται λογαριθμικά, στις μέρες μας.
Στην ταινία του Γκοζλάν, ο ήρωάς του, ένας συνηθισμένος χαρακτήρας, προκειμένου να πετύχει τον στόχο του και να φτάσει στο άγγιγμα του ονείρου του, έρχεται σε μία ιδιότυπη συμφωνία με το ‘διάβολο’ μέσα του. Η σκιαγράφηση του πορτραίτου ενός νεαρού, σε αναζήτηση ταυτότητας, ο οποίος δεν καταφέρνει να κερδίσει τον αγώνα, ενάντια στη μοίρα του.
Ο Ματιέ έχει πραγματικά τη φιλοδοξία, ώστε να εξελιχθεί σε ένα μυθιστοριογράφο και εξοργίζεται που αδυνατεί να το πετύχει. Από την αρχή της ταινίας, μπορεί κανείς να αισθανθεί συμπάθεια για το πρόσωπό του, να δείξει κατανόηση και αργότερα να μην τον αποδεχθεί, κοινωνικά, όταν αρχίζει να διαπράττει αδικήματα.
Το πρόβλημά του, όμως, είναι η έλλειψη γενναιοδωρίας. Ο Ματιέ εξαρτάται από ένα άλλο άνθρωπο, την Αλίς, τη γυναίκα που αγαπάει, μια διανοούμενη που ανήκει σε οικογένεια της ανώτερης μεσαίας τάξης, η οποία γοητεύεται από το συγγραφικό του ταλέντο.
Με το να δημοσιεύσει το κείμενο ενός άλλου, όχι μόνο αποκτά όλα όσα πάντα ήθελε να έχει, αλλά κατακτά και την Αλίς, την οποία ονειρευόταν, όσο απρόσιτη κι αν ήταν για αυτόν. Παρόλο που θα ήθελε να τον αγαπά για αυτό που πραγματικά είναι, χωρίς ταλέντο και έμπνευση, η σχέση τους βασίζεται σε αυτό το αρχικό ψέμα και για εκείνον, αυτό, αποτελεί ένα πραγματικό ψυχολογικό βασανιστήριο. Η Αλίς καταλήγει να γίνει η κινητήρια δύναμη της κάθε του πράξης. Είναι έτοιμος για οποιαδήποτε θυσία, ώστε να διατηρεί ανέπαφη την εικόνα του ανθρώπου με τον οποίο εκείνη πιστεύει ότι ζει. Μέχρι το τελικό τέχνασμα, που στο τέλος τον οδηγεί να γίνει ένα φάντασμα. Ένας γοητευτικός, κομψός κινηματογραφικός μηχανισμός, σε μια ταινία, που αφουγκράζεται τη μεγάλη δυσκολία της τέχνης και της δημιουργίας. Με την προσπάθεια που καταβάλλει ο Ματιέ και τον πλούτο της φαντασίας που επιστρατεύει για να κρατήσει το μυστικό του, στερεύει από έμπνευση για να γράψει ένα πραγματικό μυθιστόρημα. Μετατρέπεται σε ένα άδειο κέλυφος, παγιδευμένο μέσα στο ίδιο του το ψέμα. Ένας λαβύρινθος κακού, που δίνει τροφή για πολλά ερωτηματικά.
Τελικά αναρωτιέμαι: Αξίζει τον κόπο να περάσει κανείς τέτοιες δοκιμασίες, ώστε να δημιουργήσει κάτι;
Δείτε τη…
