Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
ΕΓΩ, Ο ΝΤΑΝΙΕΛ ΜΠΛΕΪΚ (2016 ΕΓΧ 100’)
Δράμα
Βραβεία: Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Καννών, Βραβείο Κοινού, στο Φεστιβάλ Σαν Σεμπαστιάν, αλλά και στο Φεστιβάλ Λοκάρνο
Σκην.: Κεν Λόουτς Μουσ.: Τζορτζ Φέντον Ηθ.: Ντέιβ Τζονς, Μπριάνα Σαν, Χέιλι Σκουάιρς, Ντίλαν Φίλιπ Μακίρναν, Νάταλι Αν Τζέιμσον, Κόλιν Κουμπς
Διεκδικώντας… το δικαίωμα… των επιδομάτων… είμαστε όλοι Ντάνιελ Μπλέικ…
Έπειτα από ένα βαρύτατο καρδιακό επεισόδιο, ο Ντάνιελ Μπλέικ, ένας 59χρονος ξυλουργός από το Νιούκαστλ, για πρώτη φορά και προκειμένου να επιβιώσει, χρειάζεται τη βοήθεια της πολιτείας, όμως, η παράνοια της γραφειοκρατίας, τον οδηγεί σε αδιέξοδο. Μέσα από αυτή του την περιπέτεια, διασταυρώνεται με μια ανύπαντρη μητέρα και τα δύο παιδιά της. Βρίσκοντας αναπάντεχη οικογενειακή θαλπωρή, ο ένας στον άλλο, ενώνουν τις δυνάμεις τους και προσπαθούν να αντισταθούν στις δυσκολίες…
Πρόκειται για τον αγώνα ενός ανθρώπου, απέναντι σε ένα άδικο κοινωνικό σύστημα. Με πολιτική οξύτητα και με διάθεση αυστηρής κριτικής, προς τα κακώς κείμενα ενός παγκόσμιου συστήματος, που επιβιώνει παρασιτικά πάνω στην σημερινή κοινωνία, ο Κεν Λόουτς, καταγράφει την πορεία του κάθε Ντάνιελ Μπλέικ, κάθε ενός φιλήσυχου ηλικιωμένου ή όχι ανθρώπου, που βαλτώνει ζητώντας τα αυτονόητα, όταν η πολιτεία τον κρίνει ακατάλληλο για εργασία και η γραφειοκρατία του εμποδίζει το επίδομα για μια αξιοπρεπή ζωή.
Γνωρίζοντας πώς να αξιοποιεί τους χαρακτήρες των ιστοριών του, ο Λόουτς, εκτός των υπολοίπων, συστήνει ένα γυναικείο ‘alter ego’ του Μπλέικ, μιας μητέρας δυο παιδιών, που εμπλέκεται στον δρόμο του και του υπενθυμίζει πως: όταν τίθεται η έννοια της επιβίωσης, η αξιοπρέπεια τσαλακώνεται…
Ασφαλώς και δεν πρόκειται να διαφωνήσετε ότι βιώνουμε μια επικίνδυνη περίοδο για την Ευρώπη, καθώς βλέπουμε ότι τα νεοφιλελεύθερα προγράμματα λιτότητας, μας οδηγούν μαζικά, προς την ατομική και συλλογική απελπισία. Εκατομμύρια άνθρωποι από την Ελλάδα, την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία και ακόμη περισσότερα σε ολόκληρο τον κόσμο, υποφέρουν και παλεύουν χωρίς μέσα, με μια ολιγάριθμη ελίτ, υπερβολικά πλούσια, απαιτητική, με φασιστική αντίληψη και ιμπεριαλιστική αδηφαγία.
Δείτε την και διεκδικήστε, όχι μόνον τα αυτονόητα, αλλά και αυτά που μας έχουνε ληστέψει με σχέδιο…
ΔΙΧΑΣΜΕΝΟΣ (2016 ΕΓΧ 117’)
Τρόμου
Σκην.: Μ. Νάιτ Σιάμαλαν Μουσ.: Γουέστ Ντίλαν Θόρντσον Ηθ.: Τζέιμς Μακαβόι, Άνια-Τέιλορ Τζόι, Χέιλι Λου Ρίτσαρντσον, Μπραντ Γουίλιαμ Χένκε
Η ψυχιατρική επιστήμη… στη διάθεση του σινεμά…
Ο Κέβιν, είναι ένας νεαρός που πάσχει από διασχιστική διαταραχή, με αποτέλεσμα να ζει ανάμεσα σε 23 διαφορετικές και εντελώς διακριτές, μεταξύ τους, προσωπικότητες. Όταν ένας από τους 23 του αυτούς χαρακτήρες κυριαρχεί, διάφορες φωνές μέσα στο κεφάλι του, του επιβάλλονται, ώστε να απαγάγει και να φυλακίσει τρία νεαρά κορίτσια, σε ένα σκοτεινό, κλειστοφοβικό υπόγειο δωμάτιο. Κάπου εκεί, ξεκινάει ένας πόλεμος επιβίωσης, μεταξύ αυτών που χορεύουν τρελά μέσα στο μυαλό του, αλλά και αυτών που βρίσκονται γύρω του. Ωστόσο, μια ακόμη κρυμμένη, εκδοχή των προσωπικοτήτων του, η 24η που εξελίσσει ένα τέρας μέσα του και που ακόμη δεν έχει αναδυθεί πλήρως από το μυαλό του, είναι έτοιμη να κυριαρχήσει πάνω σε όλες τις υπόλοιπες και έτσι, να κλείσει τον κύκλο της απόλυτης παράνοιας…
Έπειτα από μια σειρά αποτυχημένων ταινιών («After Earth», «The Last Airbender»), ο σκηνοθέτης των μεγάλων επιτυχιών: «Sixth Sense» και «The Village», Μ. Ν. Σιάμαλαν, επιστρέφει στον παλιό, καλό του εαυτό («Η Έκτη Αίσθηση», «Άφθαρτος»), με ένα θρίλερ για γερά νεύρα -που η εφημερίδα «The Guardian», έχει χαρακτηρίσει, ως «υποδειγματική μίξη Χίτσκοκ και τρόμου»- σε μια μοναδική ταινία τρόμου και ανατριχίλας.
RESIDENT EVIL: ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ (2016 ΕΓΧ 106’)
Τρόμου, 6η και τελευταία συνέχεια της επιτυχημένης σειράς ταινιών, βασισμένη στο διάσημο παιχνίδι
Σκην.: Πολ Γ. Σ. Άντερσον Μουσ.: Πολ Χάσλινγκερ Ηθ.: Μίλα Γιόβοβιτς, Ρούμπι Ρ¨οουζ, Άλι Λάρτερ, Ίαν Γκλεν, Σο Ρόμπερτς Γουίλιαμ Λέβι
Οι τελευταίοι επιζώντες… και το επικό τέλος…
Η ιστορία συνεχίζεται ακριβώς από το σημείο που τελείωσε η προηγούμενη έκδοση της ταινίας: «Resident Evil: Η Τιμωρία». Αφού η Άλις, έχει προδοθεί από τον Βέσκερ στην Ουάσιγκτον και αφού τα ζόμπι έχουν αφανίσει τα πάντα στο διάβα τους, το σύνολο της ανθρωπότητας, βρίσκεται πλέον, στην οριακή του ύπαρξη. Έτσι, τώρα πια, η Άλις καλείται να επιστρέψει στο Ρακούν Σίτι, όπου η σατανική «Umbrella Corporation», συγκεντρώνει τις δυνάμεις της για το τελικό χτύπημα. Σε μια άνευ προηγουμένου μάχη με το χρόνο, η Άλις ενώνει τις δυνάμεις της -σε αυτή την τελευταία της αποστολή- με παλιούς γνώριμους και προετοιμάζει το έδαφος για νέες συμμαχίες.
Πρόκειται για το τελευταίο κεφάλαιο της διαχρονικά αυτής υπέρτατης προσπάθειας, ώστε να αποτραπούν τα σχέδια της «Umbrella Corporation», που εξακολουθεί απτόητη, να επιδιώκει σκληρά και επίμονα, για την δια παντός εξάλειψη του ανθρώπινου γένους από το πρόσωπο του πλανήτη…
ΜΑΓΙΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ (2014 ΕΓΧ 89’)
Κινούμενα σχέδια
Σκην.: Άλεξ Στάντερμαν Μουσ.: Ούτε Έιντζλχάρντ
Οι μέλισσες… ο μύθος τους… και η στεγανή τους… κοινωνία…
Η μικρή Μάγια, ένας σίφουνας, γεμάτος περιέργεια, μπορεί να βγήκε μόλις απ’ το αυγό της, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θέλει να υπακούσει στους κανόνες της κυψέλης. Ένας από αυτούς, είναι να μην εμπιστεύεται τις σφήκες και τα άλλα έντομα, που ζουν πέρα από το λιβάδι. Η Μάγια, όμως, δε μπορεί παρά να κάνει φιλίες με τον Φλιπ, την ακρίδα, τον Κερτ, το σκαθάρι και με τον Στινγκ, τη νεαρή σφήκα. Μία ατρόμητη παρέα, που ωστόσο, οι υπόλοιπες μέλισσες αντιμετωπίζουν με κακό μάτι. Όταν κάποιος ληστεύει το βασιλικό πολτό, όλες οι υποψίες πέφτουν στις σφήκες και τότε, η Μάγια μπαίνει στο στόχαστρο ως συνεργός τους. Μόνον ο καλόκαρδος Βίλι την πιστεύει, ο οποίος παρέα με τους υπόλοιπους φίλους της τη βοηθάει, ώστε να λύσουν το μυστήριο. Έπειτα από ένα μεγάλο και περιπετειώδες ταξίδι, η Μάγια, ο Βίλι και οι υπόλοιποι, ανακαλύπτουν τον πραγματικό φταίχτη και τελικά, καταφέρνουν να φέρουν κοντά, τους κατοίκους του μεγάλου και πλούσιου λιβαδιού…
ΤΖΑΚΙ (2016 ΕΓΧ 100’)
Βιογραφία, βασισμένη σε στιγμιότυπα από τη ζωή της Τζάκλιν Κένεντι
Βραβείο σεναρίιου (Νόα Όπενχαϊμ) στο Φεστιβάλ Βενετίας
Σκην.: Πάμπλο Λαρέν Μουσ.: Μίκα Λέβι Ηθ.: Νάταλι Πόρτμαν, Πίτερ Σάρσγκαρντ, Γκρέτα Γκέργουικ, Μπίλι Γκρούντουπ, Τζον Χαρτ, Μαξ Κασέλα
Μερικοί άνθρωποι… δουλεύουν στο σκοτάδι… υπηρετώντας το φως…
ΗΠΑ, 22 Νοεμβρίου του 1963… Κατά τη διάρκεια της περιοδείας του, στο Ντάλας, ο Τζον Κένεντι δολοφονείται και το ροζ ταγέρ της Τζάκι, ποτίζεται από το αίμα του συζύγου της. Ο κόσμος της και η πίστη της θρυμματίζονται. Παρά το τραύμα της, μια εβδομάδα αργότερα, η Τζάκι καλείται να αντιμετωπίσει το αδιανόητο: να παρηγορήσει τα δυο της μικρά παιδιά, αδειάσει το χώρο τους, στο Λευκό Οίκο, που ανακαίνισε με πολύ κόπο και να οργανώσει την κηδεία του άντρα της. Τότε είναι, που η Τζάκι συνειδητοποιεί ότι οι επόμενες επτά ημέρες, είναι αυτές που πρόκειται να καθορίσουν τον τρόπο που η ιστορία θα καταχωρίσει την κληρονομία του συζύγου της, αλλά και το πώς η ίδια, θα μείνει ανάμεσα στις σελίδες της…
Το χρονικό, των τεσσάρων δραματικών ημερών, που έζησε η Πρώτη Κυρία των ΗΠΑ, Τζάκλιν Κένεντι, αμέσως μετά τη δολοφονία του συζύγου της Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, στις 22 Νοεμβρίου 1963.
