ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ
(2017 ΕΓΧ 127’)
Δράμα
Ειδικό Βραβείο Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών 2017
Σκην.: Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ Μουσ.: Εβγκένι Γκάλπεριν, Σάσα Γκάλπεριν Ηθ.: Μαριάνα Σπίβακ, Αλεξέι Ροζίν, Ματβέι Νοβίκοφ
Oι διεφθαρμένες κοινωνίες… δεν έχουν… σύνορα…
Κάπου στη σύγχρονη Ρωσία. Ο Αλιόσα ένας ντροπαλός, δυστυχισμένος 12χρονος, ζει με δυο γονείς, που ετοιμάζονται να χωρίσουν και που κανένας τους δε διαθέτει έστω ελάχιστο χρόνο για αυτόν. Και οι δυο τους έχουν δημιουργήσει τον καμβά της δικής τους ζωής, που όμως δεν συμπεριλαμβάνει τον Αλιόσα και αφού -κατά βάθος κανένας δεν το θέλει- ο ένας ζητά από τον άλλο να πάρει τον μαζί του….
Μετά το «Λεβιάθαν», ο Α. Ζβιάνγκιντσεφ κινηματογραφεί το πορτρέτο μιας αντισυμβατικής οικογένειας, που ζει χωρίς αγάπη, επικεντρώνοντας, για μια ακόμη φορά με το φακό του, σε μια ανυπόφορη, εύθραυστη και διαλυμένη ανθρωπότητα.
Η Ζένια και ο Μπόρις χωρίζουν και η μεταξύ τους σχέση χαρακτηρίζεται από την απογοήτευση και τις προσβολές. Έχοντας ήδη βρει νέους συντρόφους, είναι ανυπόμονοι να γυρίσουν τη σελίδα, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την εγκατάλειψη του 12χρονου γιου τους.
Κατά τη διάρκεια ενός βίαιου τσακωμού τους, το παιδί εξαφανίζεται. Ξεκινά μια τεράστια έρευνα για να βρεθεί, κάτι, που αντί να φέρει κοντά τους δύο γονείς, τους απομακρύνει ακόμη περισσότερο.
Κατά βάθος, υπάρχει μια κινηματογραφική νοητική σύνδεση, μια παράλληλη δράση με την ταινία «Σκηνές από ένα γάμο» (1973), του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν, τοποθετημένη όμως, σε διαφορετική χρονική περίοδο και ασφαλώς με διαφορετικούς χαρακτήρες: ένα σύγχρονο, μέσο ζευγάρι, δυο κοινούς αστούς, που πάσχουν από στέρηση αυτογνωσίας.
Ένας άντρας και μια γυναίκα -που δεν αντέχουν, πλέον, ο ένας τον άλλον- περνούν από ένα δύσκολο διαζύγιο, στοχεύοντας με αγωνία σε νέα συναισθήματα και ζωή γεμάτη υπόσχεση. Δυο άνθρωποι, που παρά το γεγονός ότι οι προηγούμενες εμπειρίες, τους έχουν στιγματίσει και αποκαρδιώσει, νοιώθουν μια παράξενη σιγουριά για το μέλλον. Το μόνο που απομένει, είναι να λυθεί το θέμα του γιου τους, του Αλιόσα, ενός ξένου και για τους δύο, που βρίσκεται να παρακολουθεί τους γονείς του να προσπαθούν να τον ξεφορτωθούν. «Θα αλλάξω, δε θα επαναλάβω τα ίδια λάθη, θα ξεκινήσω από την αρχή…» Αυτές είναι σκέψεις ανθρώπων, που κατηγορούν τους υπόλοιπους για το φιάσκο της ζωής τους. Στο τέλος, το μόνο που μπορείς τελικά να αλλάξεις είναι ο εαυτός σου. και μόνον ένα τραγικός χαμός είναι σε θέση να βοηθήσει ώστε να συμβεί αυτό.
Η μεταμοντέρνα εποχή που βιώνουμε, είναι μια μεταβιομηχανική αποδιοργανωμένη συναισθηματικά κοινωνία, με συνεχή ροή πληροφορίας, που την απορροφούν άνθρωποι, που δεν ενδιαφέρονται ιδιαίτερα για άλλους ανθρώπους. Άνθρωποι που χρησιμοποιούν άλλους ανθρώπους μόνον ως ενδιάμεσα εργαλεία, για την ολοκλήρωση και τον τερματισμό σε κάποιο σκοπό. Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός, ότι στις μέρες μας ισχύει το «ο καθένας για τον εαυτό του». Ωστόσο, συνεχίζω να αναρωτιέμαι και θέτω το δίπολο ως ένα διαχρονικά κυκλικό και ατέρμονο φιλοσοφικό ερώτημα: είναι, άραγε, ο μόνος τρόπος διεξόδου από αυτή την αδιαφορία, η αφοσίωση στους άλλους -ακόμη και στους ξένους- ή μήπως πρέπει να περιμένουμε να ωριμάσει κάποιου είδους, νέα «γαλλική επανάσταση» ή ένας νέος «Μάης ‘68»; Τελικά κάθε πράξη αποκτά νόημα ή όχι; Ο εθελοντισμός γέρνει την ζυγαριά στο θετικό, στο αρνητικό ή την αφήνει να αιωρείται ουδέτερη στο πέρασμα του χρόνου; Δείτε την ταινία, ενισχύστε την τυχόν ελλειμματική σας αυτογνωσία και δώστε τις δικές σας απαντήσεις…
JUSTICE LEAGUE
(2017 ΕΓΧ 121’)
Επιστημονικής φαντασίας
Σκην.: Ζακ Σνάιντερ Μουσ.: Ντάνι Έλφμαν Ηθ.: Μπεν Άφλεκ, Χένρι Καβίλ, καλ Γκαντότ, Τζέισον Μομόα, Έζρα Μίλερ, Ρέι Φίσερ, Τζέρεμι Άιρονς, Τζέσι Άιζενμπεργκ, Τζ. Κ. Σίμονς, Έιμι Άνταμς, Νταιάν Λέιν, Άμπερ Χερντ, Γουίλεμ Νταφόε
Τι ‘χες Γιάννη… τι ‘χα πάντα…
Η ώρα της αλήθειας πλησιάζει… Ο Μπρους Γουέιν, ωθούμενος από την αποκατεστημένη πίστη του στην ανθρωπότητα, αλλά και εμπνευσμένος από την ανιδιοτελή πράξη του Superman, ζητάει τη βοήθεια της Νταϊάνα Πρινς, της νέας του συμμάχου, προκειμένου να αντιμετωπίσει έναν ακόμη πιο επικίνδυνο εχθρό. Έτσι, ο Batman και η Wonder Woman δρουν μαζί γρήγορα, ώστε να βρουν και να στρατολογήσουν μια ομάδα μετά-ανθρώπων αποφασισμένους να αντισταθούς στη νέα αυτή απειλή. Ωστόσο, παρά τη δημιουργία της ετερόκλητης αυτής λεγεώνας ηρώων (Batman, Wonder Woman, Aquaman, The Flash και Cyborg) μπορεί να είναι ήδη πολύ αργά για να σωθεί ο πλανήτης, από μία επίθεση καταστροφικών διαστάσεων…
Με μια πρόταση… δανεική από την εμπνευσμένη λαϊκή ρήση… «άρμεγε και κούρευε… και… χ… ζωγράφιζε…»
Φτάνει…όχι άλλο… μην πυροβολείτε τον πιανίστα γιατί υπάρχει κίνδυνος να χάσει τις νότες του…
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΕΛΑΦΙΟΥ
(2017 ΕΓΧ 114’)
Δράμα
Βραβείο Σεναρίου (Γ. Λάνθιμος, Ευθύμης Φιλίππου) στο Φεστιβάλ Καννών 2017
Σκην.: Γιώργος Λάνθιμος Μουσ.: Θύμιος Μπακατάκης Ηθ.: Νικόλ Κίντμαν, Κόλιν Φάρελ, Αλίσια Σίλβερστοουν, Μπάρι Κέογκαν, Ράφι Κάσιντι, Μπιλ Καμπ, Σάνι Σούλιτς
Η ζωή… έχει… πολλά γυρίσματα… και ανάμεσά τους… πολλές τραγωδίες…
Ο Στίβεν ένας χαρισματικός, διαπρεπής καρδιοχειρουργός, είναι παντρεμένος με την Άννα, μία καταξιωμένη οφθαλμίατρο. Είναι ευκατάστατοι και ζουν ευτυχισμένοι με τα δύο τους παιδιά, την έφηβη Κιμ και το δωδεκάχρονο Μπομπ. O Στίβεν έχει αναπτύξει φιλική σχέση με τον Μάρτιν, ένα δεκαεξάχρονο αγόρι, ορφανό από πατέρα, το οποίο έχει υπό την προστασία του. Τα πράγματα παίρνουν ολέθρια τροπή, όταν ο Στίβεν συστήνει τον Μάρτιν στην οικογένεια του. Το νεαρό αγόρι αναστατώνει τον κόσμο τους και υποχρεώνει τον Στίβεν να επιλέξει ανάμεσα σε μια ακραία θυσία ή στον κίνδυνο να χάσει τα πάντα…
