ΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ
(2017 ΕΓΧ 142’)
Κωμωδία
Βραβεία: Κάνες 2017, Χρυσός Φοίνικας
Σκην.: Ρούμπεν Έστλουντ Ηθ.: Κλάες Μπανγκ, Ελίζαμπεθ Μος, Ντομινίκ Γουέστ, Τέρι Νόταρι
Είναι σε θέση… η δικαιοσύνη… να εξαγοράσει… την ευτυχία;
Ο Κρίστιαν είναι ευφυής, ωραίος και καταξιωμένος επιμελητής σε ένα μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Σουηδία. Διαζευγμένος και αφοσιωμένος πατέρας δύο παιδιών, οδηγεί ηλεκτρικό αυτοκίνητο και υποστηρίζει κοινωφελείς οργανισμούς. Η επόμενη έκθεση, που επιμελείται, με τίτλο «The Square», είναι μια εγκατάσταση που προσκαλεί τους περαστικούς στον αλτρουισμό, υπενθυμίζοντας την ευθύνη απέναντι στους συνανθρώπους. Ωστόσο, μερικές φορές είναι δύσκολο να ανταποκριθείς στα ίδια σου τα ιδεώδη. Ο ίδιος ο Κρίστιαν, αντιδράει αλλόκοτα στην κλοπή του κινητού του και εμπλέκεται σε ντροπιαστικές καταστάσεις. Σε παράλληλη δράση, η ομάδα δημοσίων σχέσεων του μουσείου, έχει δημιουργήσει μια αναπάντεχη καμπάνια για το «The Square». Η ανταπόκριση είναι υπερβολική και ο Κρίστιαν, αλλά και το ίδιο το μουσείο, οδηγούνται σταδιακά σε υπαρξιακή κρίση…
Η νέα του έκθεση του Κρίστιαν, λέγεται «Το Τετράγωνο… ένα καταφύγιο εμπιστοσύνης και φροντίδας, που του όλοι μοιραζόμαστε ίσα δικαιώματα και ίσες υποχρεώσεις». Με αυτή την επιγραφή να συνοδεύει το έργο τέχνης, που δίνει σφυγμό στην ταινία, ο Έστλουντ οικοδομεί τη νέα του σάτιρα, με σαφέστατο στόχο την ευημερούσα δυτική και βορειοευρωπαϊκή κοινωνία. Ο Έστλουντ, που έχει γράψει και το σενάριο, καθρεφτίζει στον πολιτικά ορθό πρωταγωνιστή του, όλες τις αμήχανες -και καθόλου καθωσπρέπει- αντιδράσεις, που μπορεί να προκαλέσει μια αναπάντεχη ενόχληση, στην καθημερινή ροή, όσο μικρή κι αν είναι. Με αφορμή την ιδιαίτερα θεατρική κλοπή ενός iPhone, ο ιστός της σάτιρας ξετυλίγεται εξωφρενικά και ξεκαρδιστικά.
Όπως και η προηγούμενη ταινία του, «Ανωτέρα Βία», έτσι και η τελευταία, εξελίσσεται ανάμεσα στο δράμα και τη σάτιρα. Μια κομψή ταινία με εικαστικές και ρητορικές τεχνικές, που προκαλεί, προσκαλεί και διασκεδάζει. Μεθοδικά, αλλά και με το ευφυές θράσος και ιδιαίτερο χιούμορ που τον διακρίνει, ο Σουηδός, απευθύνεται στους ήρωες και κατ’ επέκταση στους θεατές, μοιράζοντας απλόχερα, εύστοχα και ανησυχητικά ερωτήματα: για την ευθύνη απέναντι στους άλλους, για τις περίφημες ηθικές αξίες που μοιάζουν να υποχωρούν εύκολα και αυθόρμητα, για την κοινωνική ανισότητα και τελικά, για τη δυσπιστία που έχει καθιερωθεί στη θέση μιας παλιότερης πίστης στο πολιτικό σύστημα, στα μέσα ενημέρωσης, αλλά και την τέχνη.
Ο Κρίστιαν έχει πολλές πλευρές: είναι ιδεαλιστής στα λόγια και κυνικός στην πράξη, ένας εβληματικός χαρακτήρας, εξίσου ισχυρός και ανίσχυρος, απόλυτο δείγμα των καιρών μας. Είναι διαζευγμένος, πατέρας δύο παιδιών και εργάζεται στον τομέα του πολιτισμού, ενώ είναι αφοσιωμένος στα υπαρξιακά και κοινωνικά ερωτήματά του. Είναι πεπεισμένος ότι «Το Τετράγωνο», είναι μια πρωτοποριακή ιδέα και εκείνο που πραγματικά επιθυμεί, είναι να εμπλουτίσει τις σκέψεις των ανθρώπων, ωστόσο ο ίδιος είναι ένας κοινωνικός χαμαιλέοντας, που γνωρίζει πολύ καλά πώς να παίξει τον ρόλο του, ως μέλος ανώτερης κοινωνικής τάξης και να πλοηγήσει τις προσδοκίες των χορηγών, των επισκεπτών, των καλλιτεχνών και όλως των εμπλεκόμενων στο χώρο του. Ο Κρίστιαν, επίσης, αντιμετωπίζει ερωτήματα που αντιμετωπίζουμε όλοι, όπως: να πάρεις την ευθύνη, να εμπιστεύεσαι και να είσαι έμπιστος, να συμπεριφέρεσαι ηθικά σε ατομικό επίπεδο. Όταν όμως ο ίδιος πέφτει σε δίλημμα, οι ατομικές του πράξεις έρχονται σε διαμάχη με την ηθική του στάση. Τότε είναι, που εμφανίζεται ως ζωντανή αντίφαση, όπως και πολλοί από εμάς.
Τελικά, το κινηματογραφικό -και όχι μόνο- ταξίδι του κάθε Κρίστιαν από εμάς, εκφράζει τις δύο σωκρατικές πηγές της δικαιοσύνης: το κοινωνικό συμβόλαιο και την ατομική ηθική. Η δικαιοσύνη έχει να κάνει με την υποταγή σε κανόνες, όσο και οι υπόλοιποι υπακούν σε αυτούς. Όμως, ακόμα περισσότερο, η δικαιοσύνη είναι το καθεστώς μιας καλορυθμισμένης ψυχής. Οπότε ο δίκαιος άνθρωπος υποχρεωτικά, φαίνεται να είναι ευτυχισμένος. Αυτή η παλιά και θελκτική ιδέα του να κάνεις το σωστό και ότι η δικαιοσύνη μπορεί να εξαγοράσει την ευτυχία, είναι ξεπερασμένη. Έρευνες κοινωνικής ψυχολογίας έχουν δείξει έντονη εμπιστοσύνη ανάμεσα στους εθελοντές, με υψηλό επίπεδο κοινωνικής και πολιτικής αλληλεπίδρασης και αναφέρονται σε αυτό το φαινόμενο, ως «η ευφορία αυτού που βοηθάει». Μπορεί οι θεατές να γελάσουν με τις άτσαλες και αστεία ντροπιαστικές πράξεις του Κρίστιαν, αλλά μπορεί και να μοιραστούν την ιδέα της δικαιοσύνης, που υπογραμμίζει το ταξίδι του.
Η τελική αξιολόγηση; Στο τέλος της ταινίας…
Δείτε την!
STAR WARS: ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΤΖΕΝΤΑΪ
(2017 ΕΓΧ 152’)
Επιστημονικής φαντασίας 7ο επισόδειο της διάσημης σειράς ταινιών, βασισμένη στους χαρακτήρες του Τζορτζ Λούκας
Σκην.: Ραίαν Τζόνσον Μουσ.: Τζον Γουίλιαμς Ηθ.: Ντέζι Ρίντλεϊ, Ντόμναλ Γκλίζον, Λόρα Ντερν, Κέλι Μέρι Τραν, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Χάρισον Φορντ, Μαρκ Χάμιλ
μερικές περιπέτειες… κατάγονται… από το βαθύ… παρελθόν…
Η ιστορία των Σκάιγουόκερ συνεχίζεται καθώς, οι πρωταγωνιστές του προηγούμενου επισοδείου: «Η Δύναμη Ξυπνάει» ενώνουν τις δυνάμεις τους, με άλλους γαλαξιακούς ήρωες, σε μια επική περιπέτεια που ξεκλειδώνει αρχαία μυστήρια της Δύναμης, αλλά και μαζί τους, τρομερές αποκαλύψεις για το παρελθόν…
Δ.Τ. εταιρίας διανομής
ΦΩΣ ΣΤΟ ΤΟΥΝΕΛ
(2016 ΕΓΧ 120’) Αστυνομικό θρίλερ
Σκην.: Ροντρίγκο Γκράντε Μουσ.: Λούτσιο Γκοντόι, Φεντερίκο Τζουσίντ Ηθ.: Λεονάρντο Σμπαράλια, Πάμπλο Ετσάρι, Κλάρα Λάγκο, Φεντερίκο Λούπι
τα τέλεια εγκλήματα… είναι μέρος… της κοινωνιής συνύπαρξης…
Ο Χοακίν είναι παγιδευμένος στο ίδιο του το σπίτι, μετά από ένα ατύχημα που τον άφησε σε αναπηρικό καροτσάκι. Πνιγμένος στα χρέη, ο Χοακίν, νοικιάζει ένα δωμάτιο του σπιτιού στην εξωτική χορεύτρια, Μπέρτα και την εξάχρονη κόρη της. Η άβολη συνύπαρξη των δυο, μετατρέπεται σιγά σιγά σε φιλία και ερωτικό ενδιαφέρον, έως ότου ο Χοακίν ανακαλύπτει ότι η Μπέρτα βρίσκεται εκεί για άλλο λόγο. Μαζί με τους συνεργάτες της, είχαν οργανώσει το τέλειο έγκλημα, έως ότου ο Χοακίν αποφάσισε να παρέμβει…,
COCO: ΤΟ ΓΕΥΜΑ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ, ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
(2017 ΕΓΧ 105’)
Κινούμενα σχέδια
Σκην.: Λι Άνκριτς, Άντριαν Μολίνα Μουσ.: Μάικλ Τζιαντσίνο
Μια γιορτή… όχι σαν όλες… μια γιορτή… στην αιωνιότητα…
Παρά τη διαχρονική και μυστηριώδη οικογενειακή απαγόρευση της μουσικής ο Μιγκέλ, ονειρεύεται να γίνει ένας επιδέξιος μουσικός, όπως ακριβώς και το είδωλό του, ο Ερνέστο ντε λα Κρουζ. Έπειτα από μερικά αλλόκοτα γεγονότα και λαχταρώντας να αποδείξει το ταλέντο του, ο Μιγκέλ, βρίσκεται στην εκθαμβωτική και πολύχρωμη «Χώρα των Προγόνων». Στην πορεία του αυτή, συνατάει τον Έκτορ, ένα γοητευτικό απατεώνα, και οι δυο τους παρέα, επιχειρούν ένα απίθανο ταξίδι προσπαθώντας να ανακαλύψουν την αλήθεια της οικογενειακής ιστορίας του Μιγκέλ…,
