GRAND CENTRAL (2013 ΕΓΧ 94’)
Δράμα
Σκην.: Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι Ηθ.: Λεά Σεντού, Ταχάρ Ραχίμ, Ντενίς Μενοσέτ
Ο δυνατός έρωτας… και η θυσία… για τη διαχείρισή του…
Ο 28χρονος Γκάρι, είναι από τους ανθρώπους που δεν περιμένουν τίποτε από κανέναν και ζουν την ζωή τους στα άκρα χωρίς ιδιαίτερους φόβους. Πιάνει δουλειά σε ένα εργοστάσιο πυρηνικής ενέργειας, πεπεισμένος ότι εκεί θα βρει αυτό που ψάχνει: νόημα στη ζωή του, χρήματα, αλλά και μια ομάδα στην οποία μπορεί να ανήκει. Ενθουσιασμένος με τις νέες του αρμοδιότητες, για πρώτη φορά στη ζωή του, νιώθει ότι είναι μέρος μιας σημαντικής αποστολής, για την οποία δεν διστάζει να παίζει τον ρόλο του ήρωα και συχνά, να εκτίθεται σε υψηλά ποσοστά ραδιενέργειας. Μέλος της ίδιας ομάδας, που ανήκει ο Γκάρι, είναι και η Κάρολ, με την οποία προκύπτει ο έρωτας, “με την πρώτη ματιά”. Μαζί ζουν μια παράνομη ερωτική περιπέτεια, καθώς εκείνη είναι έτοιμη να παντρευτεί έναν άλλον από τους συνεργάτες τους. Όταν ο Γκάρι αγγίζει τα επιτρεπτά όρια ραδιενέργειας, αποφασίζει να το κρύψει, από φόβο μήπως τον αποδεσμεύσουν από τα καθήκοντά του, χάνοντας όχι απλώς την δουλειά του, αλλά και την γυναίκα που αγαπά…
Η τελευταία ταινία της Ρεμπέκα Ζλοτόφσκι, μία ερωτική ιστορία ενός γοητευτικού χημικά, δίδυμου, σε ένα απρόβλεπτο και γεμάτο αντιθέσεις περιβάλλον. Οι ψυχρές εικόνες του εργοστασίου παραγωγής πυρηνικής ενέργειας, εναλλάσσονται με τις γεμάτες ζωντάνια εικόνες της ανθισμένης φύσης, προσθέτοντας μια νότα αισιοδοξίας στο μαύρο της όλης δράσης.
Καταποντιστικό σκηνικό και φωτογραφική εισβολή σε έναν κόσμο, άγνωστο στους περισσότερους από εμάς. Περιήγηση στα χαμηλά στρώματα της αστικής τάξης, ανάμεσα σε ανθρώπους, που είτε από ανάγκη, είτε από το μονόδρομο της υπερβολικής ευσυνειδησίας, τζογάρουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα για να απολαμβάνουμε, όλοι οι υπόλοιποι, ‘αβασάνιστα’ τα περιττά αγαθά. Ανθρώπινες φιγούρες, με ψαλιδισμένες τις ελπίδες για ζωή, ισοπεδωμένοι από το άγχος της διαφυγής –έστω και προσωρινά- από το τέλμα και το λυτρωμό από την φασιστική εργοδοτική νοοτροπία. Ή μήπως ποντίκια εγκλωβισμένα στον κυκεώνα ενός προδεδικασμένου θανάτου. Άνθρωποι και ποντίκια. Αλήθεια, τι διαφορά μπορεί να έχουν μπροστά σε μια εκδήλωση άσπιλου πεσιμισμού; Το κοινόβιο(;) είναι το αλληγορικό πεδίο της ταινίας, εκεί που οι ελπίδες αθροίζονται συστηματικά, οι αναμνήσεις γίνονται μέλλον και τα όνειρα παίρνουν τη θέση τους. Το πρωί; Οι σκέψεις μηδενίζουν τη λογική και επανεκκινούν το σύστημα το ίδιο σκηνικό. Να λοιπόν η πρακτική επαλήθευση του γνωμικού ‘της μέρας της μαρμότας’.
Μέσα σε όλα αυτά, ένα ερωτικό τρίγωνο, με όλες τις φορτικές, αναμενόμενες επιπτώσεις, αλλά και μια ηλιαχτίδα αισιοδοξίας, τουλάχιστον σε ότι αφορά την προσωρινή ανάταση και αναζωογόνηση των προσδοκιών της ψυχής, εξαιρετικά ερμηνευμένο από τους δυο βασικούς ήρωες. Αρκεί όμως μόνον αυτό;
Η απάντηση είναι δική σας, μετά την έξοδο από την αίθουσα…
ΤΟ ΑΚΡΩΤΗΡΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ (2013 ΕΓΧ 110’)
Αστυνομικό θρίλερ, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο, του Καρίλ Φερέι
Σκην.: Ζερόμ Σαλ Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Ηθ.: Ορλάντο Μπλουμ, Φόρεστ Γουίτακερ, Τάνια Βαν Γκράαν, Νατάσα Λόρινγκ, Πάτρικ Λάιστερ, Κόνραντ Κεμπ
Εκεί που ο νόμος είναι γραμμένος στο μπαρούτι και το αίμα.
Παιδί ακόμη, ο Αλί Νιούμαν γλυτώνει τη δολοφονία από τους Inkhata, ένα μαχητικό πολιτικό κόμμα, ενάντια του Αφρικανικού Εθνικού Κογκρέσου του Νέλσον Μαντέλα. Μόνο αυτός και η μητέρα του, επιζούν από το μακελειό όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά, όπως και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση, τα ψυχολογικά τραύματα συνοδεύουν τον Αλί σε όλη του τη ζωή, αν και σήμερα, βρίσκεται επικεφαλής του κλάδου ανθρωποκτονιών της νοτιοαφρικανικής αστυνομίας στο Κέιπ Τάουν. Eνας από τους στενούς συνεργάτες του, ο Μπράιαν Έπκιν, ανεξάρτητος λευκός αξιωματικός, του οποίου η οικογένεια αρχικά συμμετείχε στην δημιουργία του απαρτχάιντ, συνεργάζεται καλά με τον Νιούμαν. Μαζί, έχουν να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα, που υπάρχει σε αχανείς περιοχές υποαπασχολούμενων και ανέργων, μιας εγκληματικότητας που επιδεινώνεται από συμμορίες, τόσο σε τοπικό επίπεδο, όσο και σε άλλα μέρη της Αφρικής. Η δουλειά τους γίνεται ακόμη δυσκολότερη, όταν βρίσκουν τα πτώματα δύο νεαρών γυναικών…
Σε μια χώρα που πασχίζει να σβήσει από την ιστορία της τη μαύρη σελίδα του Απαρτχάιντ, σε έναν τόπο βαθιά στοιχειωμένο από τα φαντάσματα του παρελθόντος, δυο αστυνομικοί πασχίζουν να αποκαλύψουν τους δολοφόνους.
Πραγματικότητα, ψευδαίσθηση, αναίρεση. Τα πάντα αμφίσημα και αινιγματικά. Ποια είναι η αλήθεια και ποιο το ψέμα, που θα έλεγε ο Ορσον Γουέλς και κατά πόσο η αναπαραστατικότητα, το φαίνεσθαι δηλαδή, μπορεί να προσφέρει κάτι στην ουσία. Ως αισθητική, η ταινία, φλερτάρει με τις καλοδουλεμένες πολιτικές αστυνομικές περιπέτειες και σαφώς αντλεί δαίμονες από μια χώρα σε βαθύτατη ηθική και εγκληματική κρίση, χωρίς ίχνος πολιτικού άλλοθι.
Μέσα από την ασταμάτητη έρευνα των δυο εκπροσώπων του νόμου, το παραβατικό ιστορικό, μιας άλλοτε φυλετικά διασπασμένης χώρας, έρχεται σταδιακά στο φως, προβάλλοντας εντυπωσιακά εμπόδια και θανατηφόρες παγίδες. Οσο όμως το κουβάρι του μυστηρίου ξετυλίγεται, τόσο η αποστολή πλαγιοσκοπεί στα όρια άλλων διαστάσεων. Το μήνυμα ξεκάθαρο: αν θέλεις να είσαι άνθρωπος του νόμου με συνέπεια στην ηθική, αρχικά, πρέπει να καταφέρεις να ξεπεράσεις τους δαίμονες του δικού σου κόσμου. Σε ένα βρώμικο και επικίνδυνο κύκλωμα βίας και παρανομίας, όμως, γεμάτο ένοχα μυστικά και άνομες συγκυρίες, οι ευκαιρίες για μαθήματα ύφους και ηθικής, είναι περιορισμένες.
Η στάση του Σαλ, σε μια αιμοσταγή ταινία, ναρκωτικών, μαφίας, υπερατλαντικών οικονομικών συμφωνιών και διαπλοκών, είναι ακραίως αντιστικτική. Χιλιοειπωμένη ιστορία. Εργασιομανής, έγχρωμος μπάτσος ο ένας, αλκοολικός, διαζευγμένος και ακατάστατος ο άλλος. Πλούσιοι και φτωχοί σε κοινά κάδρα, αλλά όχι με κοινή συμμετοχή στις αγωνίες. Ηθικοί και ανήθικοι, όλοι στο ίδιο καρέ, με στόχο ο καθένας από αυτούς, τη δική του βολή. Από τις εντυπωσιακές βίλες στις παραλίες της Νότιας Αφρικής και από εκεί στις φαβέλες και τα κλαμπς της Κέιπ Τάουν, ο φακός του Σαλ, επενδύει όχι απλά στις σχέσεις που αναπτύσσονται μέσα από την ένταση, αλλά κυρίως στην ανάπλαση των χαρακτήρων του και της πλαστής αναπαράστασης του εσωτερικού τους κόσμου. Περίγυρος; Τα μαγευτικά τοπία της “μαύρης ηπείρου”, ιδρωμένα με τη δίψα της εκδίκησης, της καρτερικότητας, της ωμής και ρεαλιστικής βίας και του θριάμβου. Έξυπνο τρικ σε μια ταινία επιφανειακού διδακτισμού, με ανανεωμένο από τη μανιέρα, τον Ορλάντο Μπλουμ, σε αντίθεση με τον Γουιτάκερ, που υποδύεται ακόμη ένα ολόγραμμα του εαυτού του.
Στο χαοτικό σταυροδρόμι, όπου η βιαιότητα και ο εκσυγχρονισμός συγκρούονται, η ηχώ του απαρτχάιντ, αντηχεί στις σκιές μιας κοινωνίας, που αγωνίζεται στο δρόμο της εικονικής συμφιλίωσης…
THE AMAZING SPIDER-MAN 2 (2014 ΕΓΧ 142’)
Φαντασίας, νιοστή διασκευή του μύθου, βασισμένη στους κόμικ χαρακτήρες της Marvel, των Σταν Λι και Στίβ Ντίτκο
Σκην.: Μαρκ Γουέμπ Μουσ.: Χανς Ζίμερ, Φάρελ Γουίλιαμς Ηθ.: Άντριου Γκάρφιλντ, Έμα Στόουν, Σεϊλίν Γούντλεϊ, Τζέιμι Φοξ, Μάρτιν Σιν, Πολ τζιαμάτι, Ντέιν Ντεχάαν, Σάλι Φιλντ, Μάρτον Τσόκας, Κρις Κούπερ, Φελίσιτι Τζόουνς
Τα μυστικά κάποτε βγαίνουν στον αέρα…
Ο Πίτερ Πάρκερ, είναι πιο πολυάσχολος από ποτέ. Μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην καταπάτηση του εγκλήματος και την αγαπημένη του, Γκουέν, ενώ δεν βλέπει την ώρα να αποφοιτήσει από το σχολείο. Φυσικά, δεν βγάζει ποτέ από το μυαλό του, την υπόσχεση που έδωσε στον πατέρα της Γκουέν, ώστε να μείνει μακριά της προκειμένου να την προστατέψει, κυρίως γιατί δεν την τήρησε. Τα πράγματα δυσκολεύουν, όταν εμφανίζεται ένας επικίνδυνος εχθρός με το όνομα Έλεκτρο. Ο Πίτερ, είναι στα πρόθυρα νέων αποκαλύψεων για το παρελθόν του…
