ΜΑΖΙ Ή ΤΙΠΟΤΑ
(2017 ΕΓΧ 134’)
Δραματικό θρίλερ
Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας
Σκην.: Φατίχ Ακίν Μουσ.: Τζος Χομ Ηθ.: Νταϊάν Κρούγκερ, Νούμαν Ακάρ, Ούλριχ Τουκούρ, Γιοχάνες Κρις, Ντένις Μοσκίτο, Γιοχάνες Κρις, Σάμια Σανκρίν
Απώλεια… θλίψη… εκδίκηση… η ταυτότητα της ανθρώπινης φύσης…
Η ζωή της Κάτια καταρρέει, όταν ο κουρδικής καταγωγής σύζυγός της, Νούρι και ο μικρός τους γιος, Ρόκο, σκοτώνονται σε μια βομβιστική επίθεση. Με τη βοήθεια φίλων και συγγενών, η Κάτια καταφέρνει να ξεπεράσει το αρχικό σοκ, προσπαθώντας να σταθεί και πάλι στα πόδια της.
Όμως, η αναζήτηση των ενόχων και η διαλεύκανση των κινήτρων, πίσω από τη δίχως νόημα τραγωδία, περιπλέκει το πένθος της Κάτια και κρατά ανοιχτές τις πληγές της. Ο Ντανίλο, δικηγόρος και καλύτερος φίλος του Νούρι, εκπροσωπεί την Κάτια στην επερχόμενη δίκη ενάντια σε δύο υπόπτους: ένα νεαρό ζευγάρι, που φαίνεται πως κινούνταν σε κύκλους νεοναζί. Η απόφαση του δικαστηρίου φέρνει την Κάτια στα άκρα, αλλά δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική: τώρα πλέον, απαιτεί δικαιοσύνη με οποιοδήποτε αντίτιμο…
Συγκινητική, αιχμηρή, και πέρα για πέρα επίκαιρη. Η νέα ταινία του πολυβραβευμένου Φατίχ Ακίν («Μαζί, Ποτέ», «Η Άκρη του Ουρανού», «Soul kitchen», «Ο Ήχος της Πόλης»), αφηγείται μια καθηλωτική ιστορία απώλειας και εκδίκησης.
Εμπνευσμένος από μια σειρά δολοφονιών από νεοναζί, με θύματα οκτώ Τούρκους, έναν Έλληνα, μια Γερμανίδα αστυνομικό, αλλά και μία από τις μεγαλύτερες μεταπολεμικές δίκες στην ιστορία της Γερμανίας, ο Φατίχ Ακίν στήνει δεξιοτεχνικά ένα δραματικό θρίλερ, που σοκάρει με το αμφιλεγόμενο αλλά και φοβερά επίκαιρο θέμα του. Άξια σύμμαχός του, η Νταϊάν Κρούγκερ στον πρώτο της γερμανόφωνο ρόλο, η οποία ερμηνεύει ρόλο ζωής, ως μια γυναίκα που χάνει την οικογένειά της σε μια τυφλή τρομοκρατική επίθεση και ξεκινά ένα σκοτεινό ταξίδι μέσα από τη θλίψη, την οργή και τη δίψα για δικαιοσύνη.
Η Κάτια έχει τον δικό της ηθικό κώδικα, τον δικό της ορισμό για τη δικαιοσύνη. Με αυτήν την έννοια, η Κάτια συμβολίζει κάτι αδρανές μέσα σε όλους μας, κάτι που πρέπει πάντα να παραμένει αδρανές. Η ταινία δεν σταματάει στην οπτική γωνία των δολοφόνων. Αντίθετα, προσεγγίζει με προσοχή αι υψηλό δείκτη ευαισθησίας, την ψυχολογική αναστάτωση μιας γυναίκας, που από τα όρια της κατάθλιψης, φτάνει στα όρια της εκδίκησης. Μια ταινία για το οικουμενικό συναίσθημα της θλίψης και τα πολλά της παραγόμενα από αυτήν, επίπεδα.
Δείτε την
DOLPHIN MAN
(2017 ΕΓΧ 78’)
Ντοκιμαντέρ, βασισμένο στη ζωή του διάσημου δύτη, Ζακ Μαγιόλ (1927-2001)
Σκην.: Λευτέρης Χαρίτος Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Αφήγ.: Ζαν Μαρκ Μπαρ
Ψώνιο ή ιδεολόγος… το βέβαιο είναι… ότι λάτρευε ΜΟΝΟΝ τη θάλασσα..
Ντοκιμαντέρ, που μεταφέρει την ομορφιά που ο Ζακ Μαγιόλ είδε στη θάλασσα, το επείγον μήνυμά του για την προστασία της, αλλά και την εμπειρία της επανασύνδεσης του ανθρώπου με το υγρό στοιχείο.
Από την Κάρπαθο ως τις Μπαχάμες και από την Έλμπα της Ιταλίας ως την Ινδία και την Ιαπωνία, η κάμερα ανακαλύπτει τα μέρη που καθόρισαν τη ζωή του Μαγιόλ, μέσα από τη στιβαρή αφήγηση του Ζαν Μαρκ Μπαρ, αλλά και σπάνια φιλμ, γυρισμένα από τους πρωτοπόρους φωτογράφους του υποθαλάσσιου κόσμου. Παράλληλα, συνεντεύξεις με την οικογένεια του, κοντινούς του φίλους, τους συντελεστές της ταινίας «Απέραντο Γαλάζιο» (Λικ Μπεσόν, 1988) και με τους ‘κληρονόμους’ του, σημερινούς παγκόσμιους πρωταθλητές, Γουίλιαμ Τράμπριτζ και Ουμπέρτ Πελιζάρι, η ταινία διερευνά το όραμα του πολυδιάστατου αυτού χαρακτήρα και την αναζήτηση μιας νέας συνείδησης για τη σχέση μας με την θάλασσα.
Πολυεπίπεδο ντοκιμαντέρ, που κινείται δυναμικά, ανάμεσα στα όρια της καταγραφής και της μυθοπλασίας, με κεντρικό ήρωα τον ιδιόρρυθμο Ζακ Μαγιόλ, τον πρώτο άνθρωπο που κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο των 100 μέτρων κάτω από το νερό με μια ανάσα, χωρίς την υποστήριξη αυτόνομης συσκευής αέρα. Περιγραφική διψασμένη κάμερα, που δεν ασκείται σε μιμητικές συνθέσεις και κλισέ στοιχεία ντοκιμαντέρ, αλλά με ουσιαστική, ευρυγώνια αντίληψη, αντιμετωπίζει ευθέως τις εξαιρετικά ισχυρές εγωιστικές ιδιορρυθμίες του Μαγιόλ, τις προσπάθειές του για την κατάκτηση της προσωπικής του κορυφής και της αγωνίας του για την εξέλιξη της υποβρύχιας ζωής, αγνοώντας την οικογενειακή σύνδεση με τα ίδια του τα παιδιά.
Ένα ταξίδι πάνω και κάτω από το νερό, με μια ενδεικτική κραυγή προφητικής αγωνίας για το οικολογικό μέλλον του πλανήτη που χάνεται αργά, ίσως, αλλά σταθερά. Δίχως ίχνος καταστροφολογίας ή έντονης επιστημονικής αντιπαράθεσης, το αντικείμενο και το υποκείμενο βρίσκονται αντιμέτωπα σε μια σύνθετη εσωτερική συζήτηση με τα περισσότερα απαντήματα, ανοικτά και προς μελέτη.
Δείτε την.
MOM AND DAD
(2017 ΕΓΧ 86’)
Τρόμου
Σκην.: Μπράιαν Τέιλορ Μουσ.: Ντάνιελ Περλ Ηθ.: Νίκολας Κέιτζ, Σέλμα Μπλερ, Αν Γουίντερς, Λαρς Χένρικσεν
Μερικές φορές ο τρόμος… προκαλεί… μόνο γέλιο… θλίψη… και κατάντια…
Ο Μπλεντ και η Κένταλ Ράιαν, αποτελούν το ζευγάρι πρότυπο, σε ότι αφορά το αμερικάνικο όνειρο. Μαζί με τα παιδιά τους, την έφηβη Αν και το 10χρονο Ζάκαρι, βιώνουν ευτυχισμένες μέρες, ζώντας σε ένα πλουσιοπάροχα στο προάστιο μιας μεγαλούπολης, με όλες τις ανέσεις που προσφέρει η σύγχρονη ζωή. Ξαφνικά -και όσο τα παιδιά βρίσκονται ακόμη στο σχολείο- ξεσπάει μια άγνωστη επιδημία, στην περιοχή, οδηγώντας όλους όσοι είναι γονείς στην τρέλα, με έναν και μοναδικό στόχο: να δολοφονήσουν οπωσδήποτε τα παιδιά τους. Έτσι, η Αν και ο Ζάκαρι -μετά από αρκετές περιπέτειες στον έξω κόσμο- βρίσκονται πλέον εγκλωβισμένοι στο σπίτι τους, με δυο παράφρονες γονείς να τους κυνηγούν. Το μόνο που πρέπει να κάνουν, είναι να αντέξουν στην πίεση του θανάτου και να επιβιώσουν μέχρι το βράδυ, περιμένοντας τον παππού και τη γιαγιά, μήπως και τους σώσουν…
Ακόμη μια τραγική εμφάνιση για τον άλλοτε βραβευμένο Νίκολας Κέιτζ, που συμπαρασύρει και όλους τους υπόλοιπους σε μια απύθμενη, νέα κινηματογραφική ανοησία, δίχως ίχνος σασπένς, εσωτερικής δράσης και κυρίως, ανεκτής υποκριτικής.
LADY BIRD
(2017 ΕΓΧ 94’)
Κομεντί
Σκην.: Γκρέτα Γκέργουϊκ Μουσ.: Τζον Μπράιον Ηθ.: Σαουόρς Ρόναν, Τίμοθι Κάλαμεντ, Τρέισι Λετς, Οντέγια Ρας, Λόρι Μέτκαλφ
Οι ιστορίες ενηλικίωσης… πάντοτε… παρουσιάζουν ενδιαφέρον…
Η πορεία της δύσκολης εφηβείας της Κριστίν «Lady Bird» ΜακΦέρσον προς την ενηλικίωση, η εκρηκτική σχέση αγάπης-μίσους με τη νοσοκόμα μητέρα της, αλλά και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, η καθημερινότητά της στο σχολείο και ασφαλώς οι εφηβικές ανασφάλειες και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα…
Σακραμέντο, η γενέθλια πόλη της Γκρέτα Γκέργουικ, αποτελεί το ιδανικό σκηνικό για να μας αφηγηθεί την ιστορία ενηλικίωσης ενός κοριτσιού σε μια επαρχιακή πόλη της Αμερικής, λίγο μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου. Η ταινία, είναι μια επιστολή της Γκρέτα προς την πόλη που αγάπησε μεγαλώνοντας, όταν ανακάλυψε την Τζόαν Ντίντιον, την ποιήτρια από το Σακραμέντο, η οποία περιέγραψε τόσο ανάγλυφα την πόλη που έκανε την Γκέργουικ να συνειδητοποιήσει πως: όλα όσα μισούσε στην πόλη αυτή, κατά βάθος είναι και εκείνα που αγαπάει, γιατί τη διαμόρφωσαν στη γυναίκα που είναι σήμερα.
Όπως κάθε κόρη, λοιπόν, έτσι και η Κριστίν, εκφράζει μια έντονα ανταγωνιστική σχέση με τη μητέρα της, προσπαθώντας να την ακυρώσει και να την ξεπεράσει, ενώ εξιδανικεύει τον πατέρα, που με τη σειρά του προσπαθεί να αποφεύγει τις αντιπαραθέσεις. Από την άλλη πλευρά, στο σχολείο, δοκιμάζονται φιλίες, αλλά συνάμα εκδηλώνονται και τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα, καθώς στην εφηβεία ερωτευόμαστε τον έρωτα και εξιδανικεύουμε όποιον μπορεί να μας κάνει να σκιρτήσει η καρδιά μας. Και ταυτόχρονα, η Κριστίν δεν παύει να ανήκει σε μια μεσοαστική οικογένεια που αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα, την ίδια ώρα που ο πόλεμος και η τρομοκρατία, όσο φοβερά και αν ακούγονται, έχουν εισβάλει στην καθημερινότητά μέσω των ειδήσεων, καθιστώντας τα απλώς, άλλο ένα ρεπορτάζ στο οποίο εκτιθέμεθα.
Οι «μικρές» ζωές κρύβουν οικουμενικές αλήθειες και αυτό ακριβώς προσπαθεί να αποτυπώσει τόσο σεναριακά όσο και σκηνοθετικά η Γκέργουικ στη νέα της ταινία. Τίποτα δεν είναι γραμμικό και όσο και να αποφεύγεις να το αποδεχτείς, συνέχεια κάτι αποχαιρετάς, καλωσορίζοντας κάτι νέο, με το παρόν να κοιτάζει μπροστά, φέροντας όλα όσα το παρελθόν σού έδωσε. Η Κριστίν «Lady Bird» αρνείται την καταγωγή, ως πράξη δημιουργική, καθώς αρνείται το όνομα που της έχουν δώσει οι γονείς της, ψάχνοντας να βρει και να διαμορφώσει τη δική της ταυτότητα.
