ΑΝΟΝ
(2018 ΕΓΧ 99’)
Επιστημονικής φαντασίας
Σκην.: Άντριου Νίκολ Μουσ.: Κριστόφ Μπεκ Ηθ.: Κλάιβ Όουεν, Αμάντα Σέιφριντ, Κολμ Φιόρε, Μαρκ Ο’ Μπράιαν, Σόνια Γουάλγκερ, Ίντο Γκόλντμπεργκ
Το τέλος… της ιδιωτικής ζωής… προφητεύει το παρόν…
Στο προσεχές μέλλον δεν υπάρχει ιδιωτική ζωή ή ανωνυμία. Όλες οι προσωπικές στιγμές καταγράφονται και το έγκλημα φθίνει. Στην απόπειρα του να ρίξει φως σε μια σειρά από φόνους, ο αστυνομικός Σαλ Φρίλαντ, πέφτει πάνω σε μια νεαρή γυναίκα, η οποία δεν έχει κανένα ψηφιακό αποτύπωμα και επομένως, είναι αόρατη στο σύστημα. Η μυστηριώδης γυναίκα γνωστή ως «The Girl», δεν έχει ταυτότητα, ιστορία ή οποιοδήποτε αρχείο. Ο Σαλ πρέπει να την εντοπίσει, πριν ο ίδιος γίνει το επόμενο θύμα…
Στις 15 Ιουνίου του 2013 ο Γκλεν Γκρίνγουολντ, διεθνώς αναγνωρισμένος και διακεκριμένος πολιτικός συντάκτης της «The Guardian», δημοσιεύει μια σειρά από εκθέσεις, βασισμένες στις αποκαλύψεις του πρώην υπαλλήλου της NSA (Εθνική Υπηρεσία Ασφάλειας) Έντουαρντ Σνόουντεν. Έτσι ξεκινάει ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα της δεκαετίας, ενώ ο Σνόουντεν συνεχίζει να διοχετεύει στον τύπο, σχεδόν 10.000 απόρρητα έγγραφα που αποκαλύπτουν πληροφορίες σχετικά με τα προγράμματα μαζικής παρακολούθησης, που εφαρμόζει η Αμερικάνικη κυβέρνηση σε συνεργασία με διεθνείς παράγοντες. Οι πληροφορίες αποκαλύπτουν ότι αυτά τα προγράμματα, με τη συνεργασία εταιριών τηλεπικοινωνιών και ευρωπαϊκών κυβερνήσεων παρακολούθησης, δίνουν στη NSA πρόσβαση σε προσωπικές τηλεφωνικές συνομιλίες και σε οποιοδήποτε ‘online’ ιστορικό, οποιουδήποτε πολίτη και όλα αυτά χωρίς κανένα ένταλμα. Ενώ η ιστορία αυτή κυριαρχεί στις ειδήσεις εκείνης τη χρονιάς, λίγα άλλαξαν και η δημόσια κατακραυγή αποσιωπήθηκε.
Το 2016 ο Ίγκορ Τσβέτκοβ, ένας 21χρονος Ρώσος φωτογράφος, επιχειρεί ένα κοινωνικό πείραμα, για ένα έργο με τίτλο «Your Face Is Big Data». Ο φωτογράφος περνάει 6 εβδομάδες φωτογραφίζοντας τα πρόσωπα εκατό αγνώστων, στο μετρό της Αγίας Πετρούπολης, πριν χρησιμοποιήσει μια εφαρμογή αναγνώρισης προσώπων, ώστε να εντοπίσει τα προφίλ τους ανάμεσα στα 55 εκατομμύρια χρηστών στο μεγαλύτερο μέσο κοινωνικής δικτύωσης της Ρωσίας. Μέσα από το λογισμικό της αναγνώρισης προσώπου, ο φωτογράφος, χωρίς κόπο, καταφέρνει να αναγνωρίσει και να εντοπίσει το 70% των επιβατών, που εν αγνοία τους είχε φωτογραφίσει.
Ο προφητικός σκηνοθέτης, Άντριου Νίκολ, έχει ασχοληθεί ήδη από το 1997 με θέματα της τεχνολογίας και των επιπτώσεων της στην ανθρώπινη ζωή. Ξεκίνησε με το ντεμπούτο του, που έκλεψε τις εντυπώσεις κοινού και κριτικών, το καταπληκτικό «Gattaca» (1997). Πολύ σύντομα ακολούθησε το βραβευμένο με Όσκαρ σενάριο του για το «The Truman Show» (1998), καθώς και τα «Lord of War» (2005), «In Time» (2011) και «Good Kill» (2014). Όλες, ανεξαιρέτως, ταινίες που θέτουν αδιαμφισβήτητα ερωτήματα για τις ηθικές επιπτώσεις της τεχνολογικής ανάπτυξης.
Στην τελευταία του ταινία, ο Νίκολ επικεντρώνεται στην εξερεύνηση της τεχνολογίας της πληροφορίας, αλλά και την έλλειψη ιδιωτικότητας στην εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, του Σνόουντεν και του ΟυίκιΛικς, ενώ επιστρέφει στην αισθητική του φιλμ νουάρ, όπως ακριβώς και στο ντεμπούτο του με την ταινία «Gattaca», μια εξαιρετική μελλοντική απεικόνιση της κοινωνίας των μαζών.
Το «Anon» διηγείται την ιστορία του Σαλ Φρίλαντ, ενός αστυνομικού που πρέπει να λύσει μια σειρά δολοφονιών, που ουσιαστικά συνδέονται μεταξύ τους. Στο κοντινό μέλλον, όμως, κάθε ντετέκτιβ έχει ένα πλεονέκτημα, αφού οι ζωές όλων καταγράφονται εξονυχιστικά και φορτώνονται στον «Αιθέρα», ένα εξελιγμένο σύστημα, στο οποίο έχει απεριόριστη πρόσβαση η αστυνομία. Κανένας και τίποτα δε μένει στην ανωνυμία, αφού ακόμα και όταν περπατάς στον δρόμο: κάθε άνθρωπος που βλέπεις, το ρολόι που φοράει, το μαγαζί που αγόρασε το αυτοκίνητο του, εμφανίζονται. Η ιδιωτικότητα, όπως την ξέρουμε σήμερα, έχει εκλείψει, με συνέπεια τη μείωση της εγκληματικότητας. Χωρίς το καταφύγιο της ανωνυμίας, η εγκληματική δραστηριότητα περιορίζεται σε μικροεγκλήματα και πολύ σπάνια προκύπτουν σοβαρά εγκλήματα κι αυτά συνήθως σε στιγμές πάθους. Τα ενοχοποιητικά στοιχεία είναι τόσο εύκολα προσβάσιμα από την αστυνομία, μια υπηρεσία που, πλέον, έχει καταλήξει να προσφέρει κυρίως γραφειοκρατική δουλειά. Ο ρόλος της, λοιπόν, είναι περισσότερο συμβολικός, παρά ουσιαστικός. Οι χρονοβόρες διαδικασίες απόδοσης δικαιοσύνης έχουν καταρρεύσει, αφού είναι πια πολύ εύκολες, σαν να κατεβάζεις μία ταινία στο διαδίκτυο.
Ο Φρίλαντ πολύ γρήγορα καταλαβαίνει ότι στις δολοφονίες αυτές υπάρχει ένα στοιχείο, που υπονοεί μεγάλο ρήγμα στο σύστημα. Μια ομάδα χάκερς, έχουν καταφέρει να παραβιάσουν τον «Αιθέρα» και να μοντάρουν τα αρχεία, αντικαθιστώντας στιγμές με αδιάφορη δραστηριότητα, ώστε να καλύψουν εγκλήματα. Ο Φρίλαντ είναι πολύ πιεσμένος και παράλληλα έχει μία παράξενη εμπειρία. Μία μέρα περνάει από δίπλα του μία γυναίκα που δεν έχει φάκελο. Πρέπει να τη ξαναβρεί, ακόμα κι αν στην ψηφιακή πραγματικότητα δεν υπάρχει πουθενά.
Στο επίκεντρο της ιστορίας βρίσκεται ο χαρακτήρας του Σαλ Φρίλαντ, ένας εξουθενωμένος από υπαρξιακή κούραση αστυνομικός, ένας άντρας που έχει δει τα πάντα και γνωρίζει πολύ καλά ότι η τεχνολογία έχει υποβιβάσει τη δουλειά του σε υπαλληλίκι. Ωστόσο, καταλαβαίνει ότι το τέλος του εγκλήματος μπορεί να είναι απλώς η αρχή του.
Τελικά, στην ταινία του ο Νίκολ θέτει ερωτήματα για το τέλος της ιδιωτικής ζωής, που η κοινωνία μας μοιάζει να μην θέτει πια. Το ενδιαφέρον στοιχείο της δημιουργίας του, είναι ότι δεν το επιχειρεί μέσω μιας ντοκιμαντερίστικης προσέγγισης, αλλά μέσω ενός θρίλερ, που υπογραμμίζει προς στο κοινό αυτήν την τρομοκρατική εποχή, με όλα τα στοιχεία του είδους: από τον φωτισμό μέχρι τον αντιήρωα που δεν μπορεί να μην αποπλανηθεί από τη μοιραία γυναίκα. Έτσι, ο φακός του μοιάζει να κινηματογραφεί με την πρακτική «ένα βήμα πιο μπροστά» ώστε με την έξοδο από την αίθουσα, ο καθένας να αναρωτιέται: Αλήθεια, πόση ακόμα ιδιωτικότητα πρέπει να παραχωρήσουμε και κυρίως με ποιο κόστος;
Δείτε την και αναλογιστείτε το μερίδιο της ευθύνης όλων μας!
ΘΑΡΡΟΣ Ή ΑΛΗΘΕΙΑ
(2017 ΕΓΧ 100’)
Τρόμου
Σκην.: Τζεφ Γουάντλοου Μουσ.: Μάθιου Μάργκεσον Ηθ.: Λούσι Χέιλ, Τάιλερ Πόουζι, Βάιολετ Μπιν, Σοφία Άλι, Νόλαν Τζέραρντ, Λάντον Λιμπόιρον
Είστε σίγουρα έτοιμοι… να δεχτείτε πρόκληση… για επικίνδυνα παιχνίδια;…
Ένα φαινομενικά ακίνδυνο παιχνίδι «Θάρρος ή Αλήθεια», μεταξύ φίλων, καταλήγει αιματηρό, όταν κάποιος ή κάτι, απειλεί θανάσιμα όσους δεν αποφασίζουν να ακολουθήσουν τους κανόνες και να «τολμήσουν» ή να «πουν την αλήθεια»…
