ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ (2012 ΕΓΧ 111’)
Δράμα, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα
Βραβείο Γυναικείας Ερμηνείας (Ε. Ντεκέν) στο 65ο Φεστιβάλ Καννών
Σκην.: Γιοακίμ Λαφός Ηθ.: Εμιλί Ντεκέν, Ταχάρ Ραχίμ, Νιλς Άρεστρουπ, Στεφάν Μπισό
Η οικογενειακή γαλήνη… και οι δυσλειτουργίες στην οργάνωσή της…
Η Μιριέλ και ο Μουνίρ είναι ερωτευμένοι. Από μικρός, ο νεαρός άνδρας από το Μαρόκο, ζει με τον εύπορο γιατρό Πινζέ, που του προσφέρει μια άνετη ζωή. Όταν ο Μουνίρ και η Μιριέλ αποφασίζουν να παντρευτούν και να κάνουν παιδιά, η εξάρτηση του ζευγαριού από τον γιατρό, γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Όταν είναι ήδη αργά, η Μιριέλ συνειδητοποιεί ότι ζει σε ένα ανθυγιεινό συναισθηματικά περιβάλλον, που αναπόφευκτα, οδηγεί την οικογένειά της προς την τραγική κατάληξη.
Βασισμένη σε ένα αληθινό γεγονός που συγκλόνισε το Βέλγιο το 2007, η ταινία εξιστορεί την πορεία μιας σύγχρονης Μήδειας, εξερευνώντας σε πολλαπλά επίπεδα, τα όρια της οικογενειακής ζωής, αλλά και τις πολιτισμικές και ταξικές συγκρούσεις που την υπονομεύουν.
Το δράμα για τη Μιριέλ είναι ότι, δεν έχει αληθινές σχέσεις. Αυτή είναι η τραγωδία της και πάνω σε αυτόν το καμβά, ο Γ. Λαφός κάνει μια πραγματική τραγωδία, μια όπερα από αυτή την ανθρώπινη ιστορία, παρουσιάζοντας μια προσεκτική ακτινογραφία, για το πώς η ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή γίνεται ανυπόφορη και οδηγεί σε ένα ασυγχώρητο έγκλημα, πέρα από τη λογική, πέρα από τη φαντασία. Η πέμπτη και καλύτερη ταινία του σκηνοθέτη, επικεντρώνεται γύρω από μια όμορφη νέα γυναίκα, που χάνεται μέσα στην ολοένα αυξανόμενη ασφυξία της μητρότητας, του γάμου και ενός τρόπου ζωής που βάζει στην ίδια στέγη τέσσερα παιδιά, έναν Μαροκινό σύζυγο και έναν πεθερό που χειραγωγεί το ζευγάρι. Στην κορυφή αυτής της θαυμάσιας τραγωδίας, η Εμιλί Ντεκέν, όχι πια το μικρό κορίτσι που είχαμε πρωτοδεί στη Ροζέτα του 1999, αλλά ένα παγιδευμένο ζώο που εξωθείται στα άκρα…
Δείτε την.
04/07 – 06/07/14 ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ GRAND BUDAPEST (2014 ΕΓΧ / AM 100’)
Κωμωδία
Σκην.: Γουές Άντερσον Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλάτ Ηθ.: Σαουόρς Ρόναν, Ραλφ Φάινς, Έντουαρντ Νόρτον, Λέα Σεντού, Τζουντ Λο, Όουεν Γουίλσον, Μπιλ Μάρεϊ, Τίλντα Σουίντον
Τσαφ.. τσουφ… το τρένο αναχωρεί… επιβιβαστείτε… την κατάλληλη στιγμή…
Οι περιπέτειες του Γκούσταβ Χ, ενός θρυλικού θυρωρού σε ένα διάσημο ευρωπαϊκό ξενοδοχείο, κατά τη διάρκεια του μεσοπολέμου και του Ζίρο Μουσταφά, του νεαρού που εργάζεται στο λόμπι, ο οποίος γίνεται ο πιο πιστός του φίλος. Η ιστορία περιλαμβάνει την κλοπή και την ανάκτηση ενός ανεκτίμητου πίνακα της Αναγέννησης και τη μάχη για μια τεράστια οικογενειακή περιουσία, στο υπόβαθρο μιας ηπείρου, όπου όλα αλλάζουν ξαφνικά και δραματικά…
με απαράμιλλη κινηματογραφική παιδεία και πηγαίο χιούμορ, ο Άντερσον, μετατρέπει το σκηνικό του χώρο σε πεδίο αφέλειας, αλλά τελικά και διανοητικής κενότητας, εκ μέρους της αριστοκρατικής τάξης. Αυτών, που κατάφεραν να επιβιώσουν από το σκληρό πόλεμο και τώρα πλέον λειτουργούν με αντιστικτική διάθεση. Κοντά στα όρια του σουρεαλισμού και της υπερβολικής λάμψης, οι ήρωες περιφέρονται ανάμεσα στην παραδοξότητα και το σχηματικό, αρκετές φορές καρτουνίστικο ταμπλό. Οι συνδέσεις των χορογραφικών κινήσεων των ηρώων με το πολύχρωμο ντεκόρ, στο οποίο στεγάζονται, δημιουργούν αυτόματα τον καμβά μιας έντεχνα καλοστημένης, εκλεπτυσμένης ματαιοδοξίας, με φευγάτους διάλογους και πράξεις σουρεαλιστικής απελπισίας. Ένα εξαιρετικά προσεγμένο καστ, που παραπέμπει σε βικτωριανό μυθιστόρημα, με ρόλους άκρως ετερόκλητους, πλην ισόνομους μεταξύ τους, βαθύτατα χωμένους, στην αφέλεια και την παραζάλη του ξέφρενου ρυθμού. Κινηματογραφικός ακαδημαϊσμός; Όχι βέβαια, σε καμία περίπτωση. Αντίθετα, ανατρεπτική, πρωτοποριακή, πρωτότυπη κοινωνική παράφραση, που εθίζει το θεατή στην ομορφιά των χρωμάτων των εικόνων, αιχμαλωτίζοντάς τον επί 2ωρο, ως όμηρο της δυναμική της οπτικοακουστικής τέχνης και αφήγησης.
04/07 – 06/07/14 Ο ΚΛΕΨΑΣ ΤΟΥ ΚΛΕΨΑΝΤΟΣ (1958 Α/Μ 106’)
Κωμωδία, βασισμένη στο διήγημα μικρού μήκους, «Furto in una pasticceria», του Ίταλο Καλβίνο
Σκην.: Μάριο Μονιτσέλι Μουσ.: Πιέρο Ουμιλιάνι Ηθ.: Βιτόριο Γκάσμαν, Ρενάτο Σαλβατόρι, Μέμο Καροτενούτο, Ροσάνα Ρόρι
Οι θησαυροί… πρέπει να ανανεώνονται… στις μνήμες…
Η κωμικοτραγική απόπειρα του Κόσιμο, να κλέψει ένα αυτοκίνητο τον οδηγεί πίσω από τα κάγκελα της φυλακής. Μολονότι η ποινή που του επιβάλλεται είναι μικρή, αυτός πρέπει πάση θυσία να βγει, αφού έχει στο μυαλό του το σχέδιο για την τέλεια ληστεία. Τα υπόλοιπα μέλη της συμμορίας, προσλαμβάνουν τον Πέπε, έναν αποτυχημένο μποξέρ, ώστε να τον αντικαταστήσει στη φυλακή. Η αστυνομία, όμως, υποπτεύεται την απάτη κι έτσι και ο δεύτερος άντρας βρίσκεται φυλακισμένος. Γρήγορα ο Πέπε, εξασφαλίζει την ελευθερία του αλλά τώρα, ξέρει και το περιβόητο μυστικό. Με ένα σχέδιο που μοιάζει τέλειο και την συμμορία στις διαταγές του, ο Πέπε αναλαμβάνει καθήκοντα αρχηγού και οδηγεί μέχρι την ημέρα του μεγάλου κόλπου. Φυσικά, τίποτα δεν ‘τρέχει’ σωστά, αφού το μεγάλο σχέδιο «ριφιφί», οδηγεί σε απύθμενο φιάσκο…
Πάντοτε υπήρχε ένας μικρόκοσμος ανθρώπων, που βιώνουν σε ισορροπία στα κοινωνικά όρια. Μικροαπατεώνες, άνθρωποι που έχουν προσαρμοστεί σε αυτό το περιβάλλον και ψάχνουν την ευκαιρία –όχι απαραίτητα νόμιμη- για να ανέρθουν κοινωνικά. Αυτό το μικρόκοσμο παρατηρεί με χιούμορ και συμπάθεια ο Μονιτσέλλι, ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες του νεορεαλισμού, σε μίξη με τη φαρσοκωμωδία.
Επιλέξτε την και θα αποζημιωθείτε από τα γέλια
08/07 – 10/07/14 ΛΟΛΙΤΑ (1962 Α/Μ 152’)
Δράμα, βασισμένο στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ
Σκην.: Στάνλεϊ Κιούμπρικ Μουσ.: Νέλσον Ρίντλ Ηθ.: Τζέιμς Μέισον, Σιού Λάιον, Πίτερ Σέλερς, Σέλεϊ Γουίντερς, Μαριάν Στόουν
Το προκλητικό… τρυφερό πρόσωπο… της φρίκης…
Ο καθηγητής λογοτεχνίας Χάμπερτ Χάμπερτ, νοικιάζει ένα δωμάτιο στο σπίτι της Σάρλοτ Χέιζ και ερωτεύεται παράφορα την 14χρονη κόρη της, Λολίτα. Ο γοητευτικός καθηγητής παρόλο που δεν συμπαθεί την Σάρλοτ, θεωρώντας τις αντιλήψεις της μικροαστικές, την παντρεύεται για να ικανοποιήσει τη διαστροφική του ανάγκη, ώστε να βρίσκεται περισσότερες ώρες, κοντά στο αντικείμενο του πραγματικού του πόθου. Η Σάρλοτ, σκοτώνεται σε ατύχημα και ο Χάμπερτ αναλαμβάνει την κηδεμονία της Λολίτας.
Στο βιβλίο του Ναμπόκοφ υπάρχουν ξεκάθαρες παραπομπές για ερωτική σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους, ωστόσο στην ταινία –και εξαιτίας του κώδικα της ‘ηθικής του Χέιτζ’-, αυτό το κεφάλαιο, ο θεατής το υποθέτει. Τα πράγματα περιπλέκονται ακόμα περισσότερο, όταν στην υπόθεση εμπλέκεται ο Κουίλτι, ένας διάσημος θεατρικός συγγραφέας και σεναριογράφος…
Θίγοντας πολύ προσεκτικά το εύφλεκτο θέμα της ταινίας, ο Κιούμπρικ διατηρεί το σεξουαλικό πόθο στο περιθώριο, μεταφέροντας την ιστορία ως σχόλιο κοινωνικής σάτιρας και ταυτόχρονα καταδίκη των υποκριτικών αξιών της μεσοαστικής αμερικάνικης κοινωνίας. Θαυμάσια ταινία, στην οποία ο σκηνοθέτης καταφέρνει να απαλύνει τις εντάσεις και να δημιουργήσει, σε δεύτερο επίπεδο, ένα φιλμ τόσο κρυφά διεστραμμένο, όσο και οι απαγορευμένοι πόθοι, που αφηγείται η ίδια η ιστορία…
Εξαιρετική επιλογή για τις δύσκολες μέρες που περνάμε…
ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΗΣ ΖΙΓΚΟΛΟ (2013 ΕΓΧ 98’)
Κομεντί
Σκην.: Τζον Τορτούρο Μουσ.: Άμπραχαμ Λαμπόριελ, Μπιλ Μάχγουελ Ηθ.: Γούντι Άλεν, Τζον Τορτούρο, Σοφία Βεργκάρα, Σάρον Στόουν, Βανέσα Παραντί
Ζήσε το σήμερα… σα να είναι… η τελευταία σου μέρα…
Ο Φιοβαράντε, αποφασίζει να γίνει επαγγελματίας «Δον Ζουάν»’ για να κερδίσει χρήματα και να βοηθήσει τον αδέκαρο φίλο του, Μάρεϊ. Ο Μάρεϊ γίνεται προσωπικός μάνατζερ του Φιοβαράντε και παρέα, σχηματίζουν ένα αχτύπητο δίδυμο, παγιδευμένο στην αγάπη και το χρήμα. Όλα ξεκινούν όταν η δερματολόγος του Μάρεϊ, Δρ. Πάρκερ, προτείνει στον Φιοβαράντε να συμμετάσχει στο ‘τρίο’ που σχεδιάζουν, με τη σαγηνευτική φίλη της, Σελίμα. Η πρόταση είναι δελεαστική, αφού η σεξουαλική ικανοποίηση γυναικών μπορεί να τους αποφέρει τα επιθυμητά χρηματικά κέρδη/ Έτσι, ο Μάρεϊ προσπαθεί να πείσει τον Φιοβαράντε να τη δεχτεί ώστε να βρει επιπλέον ‘πελάτες’…
Ο Γ. Άλεν αφήνει προσωρινά την καρέκλα του σκηνοθέτη στον Τζον Τορτούρο και αναλαμβάνει ρόλο πρωταγωνιστή σε αυτή την κομεντί, που πλημμυρίζει την οθόνη με γοητευτικές εικόνες της Νέας Υόρκης, αυτοσαρκαστικό χιούμορ, σαγηνευτικές γυναίκες και υπέροχες τζαζ και λάτιν μουσικές.
Η ταινία εστιάζεται στη μόνιμη και ανικανοποίητη αναζήτηση της ευτυχίας μέσα από την αγάπη και το σεξ. Ο Τορτούρο, διατηρεί πάντοτε μια γοητευτική εμμονή με το σεξ, το οποίο –όπως ισχυρίζεται ο ίδιος- είναι μια επιθυμία που όλοι οι άνθρωποι έχουν, και που δεν ικανοποιείται ποτέ και αυτό ασφαλώς ταυτίζεται με τη διάθεση του Γ. Άλεν. Οι γυναίκες έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο και ιδιαίτερη βαρύτητα στην ταινία, ενώ μία ακόμη λειτουργική παρένθεση, είναι ο παράλληλος ρόλος σκηνοθέτη-πρωταγωνιστή του Τορτούρο. Η συνεχής αλλαγή μεταξύ των δύο ρόλων, κινείται ‘σχιζοφρενικά γρήγορα’, ανάμεσα στους δυο ετερόκλητους χαρακτήρες, διατηρώντας όλα τα στοιχεία του καλλιτεχνικού τους ενδιαφέροντος και αυτό είναι η κινητήριος δύναμη που αποπέμπεται προς το θεατή.
Ευχάριστο διάλειμμα κόντρα στην ολοκληρωτική αποβλάκωση από το μουντιάλ…
