Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
ΧΟΜΠΙΤ: Η ΜΑΧΗ ΤΩΝ ΠΕΝΤΕ ΣΤΡΑΤΩΝ
(2014 ΕΓΧ 150’)
Φαντασίας, βασισμένη στο επικό έργο του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν
Σκην.: Πίτερ Τζάκσον Μουσ.: Χάουαρντ Σορ Ηθ.: Ίαν Μακέλεν, Μάρτιν Φρίμαν, Ρίτσαρντ Άρμιτατζ, Εβάντζελιν Λίλι, Λι Πέις, Λουκ Έβανς, Κέιτ Μπλάνσετ, Ίαν Χόλμ, Κρίστοφερ Λι, Ορλάντο Μπλουμ
Το φινάλε…
Με την ανάκτηση του Βασίλειου των Νάνων από τον δράκο Νοσφιστή, ο Μπίλμπο και οι δεκατρείς Νάνοι, έχουν συμβάλει ακούσια, στην εξάπλωση μιας φονικής δύναμης. Ο εξοργισμένος Νοσφιστής, επιτίθεται στους ανυπεράσπιστους κατοίκους της Λιμνούπολης. Παράλληλα, κυριευμένος από το πάθος του για πλούτο, ο Θόριν Δρύασπις βάζει τον θησαυρό πάνω από την τιμή και τους φίλους του. Ωστόσο, παραμονεύουν ακόμη μεγαλύτεροι κίνδυνοι, τους οποίους γνωρίζει μόνο ο Γκάνταλφ. Ο μεγάλος εχθρός τους, Σάουρον, έχει στείλει λεγεώνες από Όρκς προκειμένου να επιτεθούν στο Βουνό της Μοναξιάς. Η φυλή των Νάνων, τα Ξωτικά και οι Άνθρωποι, πρέπει να αποφασίσουν, είτε να ενώσουν τις δυνάμεις τους, είτε να καταστραφούν. Ο Μπίλμπο, πρέπει να πολεμήσει τόσο για τη ζωή του, όσο και για των συντρόφων του, στην επική Μάχη των Πέντε Στρατών, καθώς το μέλλον της Μέσης Γης παραμένει αβέβαιο…
Το φινάλε της επικής τριλογίας του Πίτερ Τζάκσον, βασισμένης στο δημοφιλές αριστούργημα του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, “Χόμπιτ”.
Η ΠΡΩΤΗ ΑΓΑΠΗ
(2014 ΕΓΧ 118’)
Δράμα, βασισμένο στο μπεστ σέλερ του Νίκολας Σπαρκς, «The Notebook, A Walk to Remember, Dear John»
Σκην.: Μάικλ Χόφμαν Μουσ.: Ααρόν Ζίγκμαν Ηθ.: Μισέλ Μόναγκαν, Τζέιμς Μάρσντεν, Λιάνα Λιμπεράτο
Τίποτα στη ζωή… δε συμβαίνει τυχαία…
Ο Ντάουσον και η Αμάντα, παρά την έντονη ερωτική σχέση, που διατηρούσαν από το σχολείο, λίγα χρόνια αργότερα, χωρίζουν με άκρως δραματικό τρόπο. Είκοσι χρόνια μετά, με αφορμή τον θάνατο ενός αγαπημένου τους φίλου, καθώς συναντιούνται και πάλι, συνειδητοποιούν ότι παρά την ουσιαστική, μεταξύ τους απόσταση, ο έρωτάς τους δεν έχει σβήσει ποτέ. Όμως, αυτά που τους απομάκρυναν πριν από τόσα χρόνια, συνεχίζουν να ισχύουν. Αυτή τη φορά μάλιστα, τα εμπόδια που πρέπει να ξεπεράσουν είναι ακόμα μεγαλύτερα και πιο σοβαρά…
Βασισμένη στο συγκινητικό μπεστ σέλερ του συγγραφέα Νίκολας Σπαρκς, η ταινία διηγείται τη συναρπαστική ερωτική ιστορία δύο αξέχαστων χαρακτήρων. Η «Πρώτη Αγάπη» έχει τη διαχρονική στόφα ενός κλασικού ρομαντικού παραμυθιού, όπου το πεπρωμένο, η πίστη και η αυτοθυσία οδηγούν σε ένα συγκλονιστικό φινάλε.
Η αλήθεια είναι, ότι ποτέ δεν ξεχνάς την πρώτη σου αγάπη. Όποιος κι αν είσαι, όπου και να βρεθείς, είναι μια αλήθεια που τελικά, όλοι οι άνθρωποι μοιράζονται. Ο χρόνος που περνάει αμείλικτος για όλους, μπορεί να μας αλλάζει, μπορεί τα μονοπάτια μας να διχοτομούνται, οι σκέψεις μας να παραμένουν ανείπωτες, όταν όμως ο δεσμός είναι δυνατός και βαθύς, ποτέ δεν λησμονιέται η ένταση της αληθινής αγάπης και πάντα αιωρείται το φιλοσοφικό ερώτημα: τι θα γινόταν αν υπήρχε μία δεύτερη ευκαιρία. Φαινομενικά, η Αμάντα βιώνει το τέλειο: έναν επιτυχημένο σύζυγο, ένα όμορφο σπίτι και έναν τρυφερό και ευγενικό έφηβο γιο. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για ένα καλοστημένο σκηνικό, το οποίο η ίδια έχει συνηθίσει, καθώς έχει παραιτηθεί από κάθε άλλη δυνατότητα. Οι συνθήκες, οδηγούν και πάλι την Αμάντα, κοντά στον απόλυτο έρωτα της ζωής της, τον Ντάουσον, το ανήσυχο, γοητευτικό αγόρι με τη μεγάλη καρδιά, που έχασε πριν χρόνια, αφού ο Ντάουσον την άφησε να φύγει από καλή πρόθεση, και από τότε τη σκέφτεται συνεχώς. Όταν τους παρουσιάζεται μία δεύτερη ευκαιρία, οι δυο τους θεωρούν ότι μπορούν να αναζωπυρώσουν τη σχέση τους. Όμως ο χρόνος δεν είναι υπέρ τους και το συναισθηματικό ρίσκο είναι υψηλό…
Η «Πρώτη Αγάπη», φιλοξενεί στο σκηνικό της, δυο διαφορετικές ταινίες. Μια εφηβική ιστορία αγάπης, αλλά και μια ενήλικη, που συμβαίνει στο παρόν και αυτό είναι ένα από τα θετικά στοιχεία της ταινίας, κάτι που ο Μ. Χόφμαν αντιμετωπίζει ισότιμα και με κινηματογραφική σύνεση. Και το σύνολο του καστ, όμως, δείχνει να ευθυγραμμίζεται σε αυτήν την προσέγγιση. Εντατικός ρυθμός και αφηγηματικό μοντάζ κρατάει ‘σφικτά’ το συντονισμό ανάμεσα στις δύο εκδοχές του κάθε ήρωα και εξασφαλίζει τα απαραίτητα κοινά εξωτερικά και εσωτερικά χαρακτηριστικά, αλλά και αποχρώσεις που παραμένουν σχεδόν αμετάβλητα, στα χρονο-πηδήματα, από τη μία γενιά στην άλλη.
Ενδιαφέρουσα κομεντί, με πολύ καλές ερμηνείες.
ΨΥΧΡΑ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΑ: «ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΑ»
(2013 ΕΓΧ 102’)
Κινούμενο, διασκευή της ιστορίας του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν
Σκην.: Κρις Μπακ, Τζένιφερ Λι Μουσ.: Κρίστοφ Μπεκ
Ναι… για μερικούς ανθρώπους… αξίζει… να λιώσεις…
Η θαρραλέα και υπεραισιόδοξη πριγκίπισσα Άννα, πρέπει να συνεργαστεί με τον Κριστόφ, έναν απότομο, βουνίσιο τύπο, προκειμένου να ξεκινήσουν μαζί ένα μεγάλο ταξίδι. Σκοπός τους είναι, να βρουν την Παγωμένη Βασίλισσα Έλσα, την αδελφή της Άννας, και να λύσουν επιτέλους τα παγωμένα μάγια, που ταλαιπωρούν ένα ολόκληρο βασίλειο. Η Άννα και ο Κριστόφ έρχονται αντιμέτωποι με οριακές -τύπου Έβερεστ- συνθήκες, συναντούν μυθικά πλάσματα και μαγικά φαινόμενα σε κάθε γωνία. Πολύτιμοι σύμμαχοι τους στον αγώνα, είναι ο ξεκαρδιστικός χιονάνθρωπος Όλαφ, αλλά και ο Σβεν, ένας ψωριάρικος τάρανδος.
Μετά τις ενδιαφέρουσες παραγωγές, «Μαλλιά Κουβάρια» και «Ραλφ, η Επόμενη Πίστα», τα Walt Disney Animation Studios ‘ξαναχτυπούν’, με μια ευφάνταστη, τρισδιάστατη, επική ιστορία, βασισμένη στην ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, «Η Βασίλισσα των Πάγων». Η νέα αυτή εκδοχή, προσφέρει εντυπωσιακό θέαμα από χιόνι και πάγο με κρυστάλλινη καθαρότητα, το οποίο ανταγωνίζεται επάξια με τα εύστοχα τραγούδια, που στολίζουν τη δράση και χτίζουν έξυπνα τους χαρακτήρες. Η ταινία χαρακτηρίζεται από ευαισθησία, αλλά και γερές δόσεις δράσης που αιφνιδιάζουν, με μια ανατρεπτική κορύφωση, επαναπροσδιορίζοντας τη μοίρα των πριγκιπισσών της Ντίσνεϊ. Όσο για τους πρίγκιπες, το τοπίο, επίσης, επιφυλάσσει εκπλήξεις στους μικρούς φίλους, με πρώτη και καλύτερη ότι το άσπρο άλογο έχει πια αντικατασταθεί από έναν ταπεινό τάρανδο. Τέλος, την παράσταση κλέβει ένας ανθρωπόμορφος χιονάνθρωπος, που στα πρότυπα του Δον Κιχώτη, ονειρεύεται να κάνει αιώνιες καλοκαιρινές διακοπές…
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΨΩΜΙ
(2010 ΕΓΧ 108’)
Αστυνομική, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Εμίλι Τεϊσιντόρ
Σκην.: Ογούστι Βιγιαρόνγκα Μουσ.: Χοσέ Μανουέλ Παγκάν Ηθ.: Φραντσέσκ Κολομέρ, Νόρα Νάβας, Ρόχερ Κασαμαχόρ
Το μικρότερο ψέμα… δημιουργεί… το μεγαλύτερο ‘κτήνος’…
Στη βόρειο-κεντρική Καταλονία, λίγο μετά τον Ισπανικό Εμφύλιο, βρίσκονται άνθρωποι που είναι είτε, με την πλευρά των νικητών, είτε με των ηττημένων. Ο Αντρέου, ένα 11χρονο αγόρι, που η οικογένειά του βρίσκεται στην πλευρά των δεύτερων, μεγαλώνει σε ένα αγρόκτημα ενός μικρού χωριού. Η χώρα έχει ήδη χωριστεί και κανείς δεν έχει δικαίωμα να ανήκει κάπου στο “ενδιάμεσο”. Ο Αντρέου, άθελα του, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας δύο φόνων στο δάσος, ενός πατέρα και του γιού του. Η αστυνομία θεωρεί ως μοναδικό ύποπτο τον άνεργο πατέρα του, τον κόκκινο επαναστάτη Φαριόλ. Ο Αντρέου για να τον σώσει, κάνει σκοπό της ζωής του, ώστε να ανακαλύψει τον πραγματικό ένοχο. Σύντομα ο Φαριόλ βρίσκεται στη φυλακή, όσο η σύζυγος του προσπαθεί να τα βγάλει πέρα, εργαζόμενη σε ένα από τα υφαντουργεία της περιοχής. Το χωριό όμως, ζει στη σκιά ενός φόνου από το παρελθόν. Η σκληρή πραγματικότητα εγκλωβίζει τον Αντρέου, που προσπαθεί να ανακαλύψει τον εαυτό του και τον κόσμο μέσα από εικόνες, αστικούς μύθους, μισόλογα και τις συνήθως αυθαίρετες ερμηνείες των όσων συμβαίνουν. Το σχολείο με τον αλκοολικό δάσκαλο είναι μια φυλακή για εκείνον και τη Νούρια, την ανάπηρη ξαδέλφη του. Η Νούρια, θέλοντας να ξεφύγει από τη δική της πραγματικότητα, δεν αργεί να γίνει συνοδοιπόρος στο ταξίδι της φαντασία του Αντρέου, αλλά και ο συνδετικός του κρίκος με μια ακόμα πιο σκληρή πραγματικότητα.
Βάναυση τρυφερότητα, πραγματικότητα και φαντασία μπλέκονται ονειρικά στο σκοτεινό παραμύθι, που περιγράφει με ωμό τρόπο τα βασανιστήρια των παιδιών, που δεν επέλεξαν να ζουν στον απόηχο των ψεμάτων των γονιών τους. Ο κόσμος των μεγάλων δημιουργεί μικρά κτήνη, ανθρώπους πιο σκληρούς από τους ίδιους τους ανθρώπους, που τους έφεραν στον κόσμο. Ο Αντρέου για να επιβιώσει, πρέπει να επινοήσει τρόπους μετάβασης από το στρατόπεδο των νικημένων σε εκείνο των νικητών, σε μια χώρα που με δυσκολία περνά από τον παραλογισμό του εμφυλίου πολέμου, στον παραλογισμό μιας μακροχρόνιας δικτατορίας…
Πρόκειται για ένα ‘πολιτικό’ παραμύθι, που γέρνει τη μνήμη προς τον «Λαβύρινθο του Πάνα».
Αν λοιπόν, είστε φίλοι του ποιοτικού Ευρωπαϊκού κινηματογράφου και χρειάζεστε εικαστική αποσυμπίεση από τη χολιγουντιανή καταιγίδα, σπεύστε. Αν μη τι άλλο, η θέαση της ταινίας είναι άρρηκτα δεμένη με τις εγκυκλοπαιδικές σας γνώσεις για την ιστορία της σύγχρονης Ισπανίας.
