ΚΕΛΙ ΑΠΟ ΧΡΥΣΑΦΙ
Η στήλη, ενημερώνεται από τους αιθουσάρχες για τις νέες ταινίες κάθε Τρίτη μεσημέρι. Για κάθε αιφνιδιαστική αλλαγή, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι.
(2013 ΕΓΧ 102’)
Δράμα
Σκην.: Ντιέγκο Κεμάδα Δίες Μουσ.: Λεονάρντο Χέιμπλουμ, Τζιάκομπο Λίμπερμαν Ηθ.: Κάρεν Μαρτίνεζ, Ροντόλφο Ντομίνγκεζ, Μπράντον Λόπεζ
Παιδική αφέλεια… και ανωριμότητα… αλλά το όνειρο… ζωντανό…
Τρεις έφηβοι από τη Γουατεμάλα, ο Χουάν, η μεταμφιεσμένη σε αγόρι, Σάρα και ο Σαμουέλ, επιχειρούν να διασχίσουν το Μεξικό και από εκεί να φτάσουν στο Βορρά, στις μυθικές ΗΠΑ, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού τους, συναντούν τον Τσαούκ, έναν συνομήλικό τους ινδιάνο, που όμως δε μιλάει Ισπανικά, ούτε διαθέτει επίσημα χαρτιά. Οι τέσσερις τους, ταξιδεύουν σε οροφές τρένων ή περπατούν σε σιδηροδρομικές γραμμές, με την ελπίδα να ζήσουν ένα καλύτερο μέλλον…
Πρώτη μεγάλου μήκους ταινία για τον Ισπανό σκηνοθέτη, που αφηγείται τη σύγχρονη οδύσσεια τριών παιδιών που προσπαθούν να φτάσουν στις Η.Π.Α. Η ταινία κατασκευάστηκε από προσωπικές μαρτυρίες εκατοντάδων μεταναστών και μέρος της επιτυχίας είναι η αυθεντική απόδοση και η ειλικρίνεια των συναισθημάτων, του κάθε ατόμου που συμμετείχε στη δημιουργική αυτή διαδικασία. Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του σκηνοθέτη, στα λόγια ενός Μεξικανού, λίγο πριν επιβιβαστεί σε ένα τρένο, μαζί με επτά ακόμα συντρόφους του: «Μαθαίνεις πολλά σε αυτό το μονοπάτι. Εδώ είμαστε όλοι αδέρφια. Όλοι έχουμε την ίδια ανάγκη. Αυτό που είναι σημαντικό είναι να μάθουμε να μοιραζόμαστε. Μόνο έτσι θα προχωρήσουμε μπροστά, μόνο με αυτό τον τρόπο θα φτάσουμε στον προορισμό μας, μόνο ενωμένοι άνθρωποι μπορούν να επιβιώσουν. Σαν ανθρώπινα όντα δεν υπάρχει κανένα μέρος στον κόσμο που να είμαστε παράνομοι».
Καθοριστικής σημασίας, για την ταινία, είναι η επιλογή τριών μη επαγγελματιών ηθοποιών στους κεντρικούς ρόλους, η συγκλονιστική ερμηνεία των οποίων, επιβραβεύτηκε στο 66ο Διεθνές Φεστιβάλ των Καννών. Ο Κεμάδα Δίες έχει δηλώσει ότι κανένα από τα τρία παιδιά δεν είχε μελετήσει διεξοδικά το σενάριο και κάθε μέρα, πριν την έναρξη των γυρισμάτων, ο ίδιος τους διάβαζε ένα μικρό κομμάτι από την σκηνή που επρόκειτο να γυρίσουν. Με τον τρόπο αυτό εξασφάλισαν, μια ζωτικής σημασίας εμπειρία και ασφαλώς ένα αυθεντικό αισθητικό αποτέλεσμα.
Οι χρόνοι της ταινίας είναι συμβατοί με τους αντίστοιχους χώρους των παιδιών, με συνέπεια η δραματουργική ανάλυση των χαρακτήρων να ξεδιπλώνεται αργά και σταθερά, με σοβαρότητα, υπόσταση και ρεαλιστικό συναίσθημα. Η σκόνη στα πρόσωπά τους, αποκτά σημειολογικό αποτύπωμα στην οθόνη, με τον κόκκο της εικόνας, ενώ ο κίνδυνος στο κάθε βήμα τους γίνεται απτός και τρομακτικός και ατρόμητος.
Μήπως όμως η αλήθεια δεν είναι, ότι προκειμένου να επιλέξει και να μπει ο οποιοσδήποτε –πόσο μάλλον παιδιά στην προεφηβική ηλικία- σε ένα τέτοιο ταξίδι, απαιτείται θάρρος και τόλμη; Δεν αναρωτιέμαι… το επιβεβαιώνω από προσωπική εμπειρία…
ΑΠΟΨΕ ΤΡΩΜΕ ΣΤΗΣ ΙΟΚΑΣΤΗΣ
(2014 ΕΓΧ 97’)
Κωμωδία, μεταφορά του θεατρικού έργου του Άκη Δήμου
Σκην.: Βασίλης Μυριανθόπουλος Μουσ.: Άλαν Σιλβέστρι Ηθ.: Ρένια Λουιζίδου, Τάκης Σπυριδάκης, Παύλος Ορκόπουλος, Λεωνίδας Καλφαγιάννης
Συμβαίνει… και στις καλύτερες… οικογένειες…
Ένας σύζυγος που ζωντανεύει, μια ζωντανή που όλοι τη νομίζουν πεθαμένη, ένας από μηχανής αλλοδαπός «μπάτλερ», ένας εραστής με πολιτικές φιλοδοξίες, μια ανικανοποίητη μαγείρισσα με ισχυρό μητρικό ένστικτο κι ένας αμαρτωλός πιανίστας με αδυναμία στα παιδιά από το εξωτερικό…
Τα ίδια παντελάκη μου… τα ίδια παντελή μου… έτσι δε λέει η σοφή λαϊκή ρήση;
Ο ΑΛΥΓΙΣΤΟΣ
(2014 ΕΓΧ 135’)
Βιογραφία, βασισμένη στο βιβλίο της Λόρα Χίλενμπραντ, «Unbroken: A World War II Story of Survival, Resilience and Redemption»
Σκην.: Αντζελίνα Τζολί Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Ηθ.: Τζακ Ο’ Κόνελ, Γκάρετ Χέντλαντ, Ντόνολ Γκλίσον, Μιγιαβί, Φιν Γουίτροκ
Οπου υπάρχει ακόμα ζωή… υπάρχει ελπίδα…
H περιπέτεια του 97χρονου Λούι Ζαμπερίνι, βετεράνου πολέμου και αθλητή στίβου Ολυμπιακών επιδόσεων, που συμμετέχοντας στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο, εντυπωσίασε τόσο πολύ τον Χίτλερ, που ζήτησε να τον γνωρίσει. Η ιστορία του ίδιου ανθρώπου, που κατόρθωσε να επιβιώσει από αεροπορικό δυστύχημα, επιπλέοντας σε μια σχεδία επί 47 μέρες, πριν τον ανακαλύψουν οι Ιάπωνες και τον στείλουν σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου. Η ιστορία ενός ανθρώπου, η επιβίωση του οποίου δεν μπορεί παρά να ερμηνευτεί ως ‘θαύμα’.
Η Α. Τζολί, βρίσκεται και πάλι πίσω από το φακό, μετά την ταινία «In the Land of Blood and Honey» (2011). Αυτή τη φορά, με αφορμή την πρόσφατη αποχώρηση του Λούι Ζαμπερίνι -την απίστευτη ζωή του οποίου αφηγείται η Λ. Χίλενμπραντ στο μπεστ σέλερ της- η Τζολί σκηνοθετεί ένα επικό δράμα και υπογραμμίζει την ανθρώπινη θέληση για ζωή.
Η ταινία, που φέρει την υπογραφή των αδερφών Κοέν, στο σενάριο.
Η Αλήθεια…
Όταν πέθανε ο Λούι Ζαμπερίνι, τον Ιούλιο του 2014, χάθηκε ένας αληθινός ήρωας. Παιδί Ιταλών μεταναστών, γεννήθηκε στην Καλιφόρνια. Στην παιδική του ηλικία ήταν εξαιρετικά απείθαρχος και συχνά έμπλεκε με μικροκλοπές και τσακωμούς. Ως έφηβος, με την επίμονη παρότρυνση του μεγάλου του αδερφού, Πιτ, ο Λούι ξεκίνησε να ασχολείται με το τρέξιμο, σπάζοντας το ένα μετά το άλλο τα ρεκόρ. Σε ηλικία 19 ετών, το 1936, πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, όπου εντυπωσίασε τους πάντες -ακόμα και τον ίδιο τον Αδόλφο Χίτλερ- με τις επιδόσεις του. Όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, κατετάγη και υπηρέτησε σε βομβαρδιστικό. Τον Απρίλιο του 1943 το βομβαρδιστικό του έπεσε στο Νότιο Ειρηνικό, όπου οι 8 από τους 11 επιβαίνοντες, έχασαν τη ζωή τους. Ο Λούι και οι Μακ και Φιλ που επέζησαν, προσπάθησαν να κρατηθούν στη ζωή με κάθε μέσο. Ο Μακ, δυστυχώς, έχασε τη μάχη την 33η ημέρα. Ο Λούι με τον Φιλ άντεξαν 47 ημέρες, γεγονός ασύλληπτο. Τότε τους συνέλαβαν οι Ιάπωνες και τους οδήγησαν σε στρατόπεδα ως αιχμαλώτους. Έτσι πέρασαν δύο φρικιαστικά χρόνια, όπου ο Λούι υπέστη τα χειρότερα βασανιστήρια από τον Ιάπωνα σαδιστή δεσμοφύλακά του, γνωστό και ως «Το Πουλί». Το 1945 απελευθερώθηκε και επέστρεψε στην πατρίδα, όπου πάλεψε για 4 χρόνια με το σύνδρομο του μετα-τραυματικού στρες. Αφού ασπάστηκε το Χριστιανισμό, ο Λούι, αποφάσισε τελικά να συγχωρήσει τους βασανιστές του, φτάνοντας στο σημείο να επισκεφτεί την Ιαπωνία, με στόχο τη συμφιλίωση μαζί τους. Ωστόσο, «Το Πουλί» δεν εμφανίστηκε ποτέ…
Η ΤΙΝΚΕΡΜΠΕΛ
ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΤΕ
(2014 ΕΓΧ 70’)
Κινούμενο, νιοστό φραντσάιζ της γνωστής σειράς
Σκην.: Στιβ Λότερ Μουσ.: Τζόελ ΜακΝίλι
Η Φλώρα… έχει μεγάλη καρδιά…
Η σκανταλιάρα και γενναία νεράιδα Φλώρα, πιάνει φιλίες με ένα μυστηριώδες πλάσμα, γνωστό ως Το Τέρας του Ποτέ. Ενώ η Τίνκερμπελ και οι υπόλοιπες νεράιδες, δεν είναι και πολύ σίγουρες ότι η καινούρια αυτή προσθήκη, ταιριάζει με το Καταφύγιο των Νεραϊδών, οι Επίλεκτοι Ανιχνευτές, που είναι το σώμα προστασίας της Νεραϊδοχώρας, αποφασίζουν να αιχμαλωτίσουν το τέρας πριν καταστρέψει τη χώρα τους. Η Φλώρα, που διακρίνει μια τρυφερή καρδιά κάτω από το τρομακτικό παρουσιαστικό του τέρατος, πρέπει να αποκτήσει εμπιστοσύνη στο ένστικτο της και να επέμβει, έχοντας στο πλευρό της τις αγαπημένες της φίλες…
ΤΑ ΜΥΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ
(2014 ΕΓΧ 124’)
Φαντασίας, μεταφορά του ομότιτλου μιούζικαλ (1987) του Στέφεν Σοντχάιμ, βασισμένο στο βιβλίο του Τζέιμς Λαπίν
Σκην.: Ρομπ Μάρσαλ Μουσ.: Στέφεν Σοντχάιμ Ηθ.: Μέριλ Στριπ, Τζόνι Ντεπ, Έμιλι Μπλαντ, Άνα Κέντρικ, Κρις Πάιν
Πρόσεχε…τι εύχεσαι…
Οι περιπέτειες της Σταχτοπούτας, της Κοκκινοσκουφίτσας, της Ραπουνζέλ, και του Τζακ και της Φασολιάς του, σε παράλληλη συρραφή και δράση, μέσα από την αστεία και συγκινητική ιστορία ενός Φούρναρη και της Γυναίκας του, που απεγνωσμένα επιδιώκουν έναν απόγονο. Στην προσπάθεια τους αυτή, συμμαχούν με τα αρχετυπικά σύμβολα των παραμυθιών των αδελφών Γκριμ. Ένα γυάλινο γοβάκι, μια κόκκινη κάπα, μαλλιά χρυσά σαν το καλαμπόκι και μια άσπρη σαν το γάλα αγελάδα, βοηθούν, για να ξεμπλέξουν από τα δίχτυα της Μάγισσας, που διαρκώς τους υποβάλει σε σκληρές δοκιμασίες.
Τα στούντιο Ντίσνεϊ μεταφέρουν στη μεγάλη οθόνη, το ομότιτλο πολυβραβευμένο και ανατρεπτικό μιούζικαλ του Broadway, σε σκηνοθεσία του διακεκριμένου Ρ, Μάρσαλ («Chicago») και με πρωταγωνιστές μερικά από τα πρωτοκλασάτα ονόματα του Χόλιγουντ.
Τα «Μυστικά του Δάσους» τελικά, είναι μια σύγχρονη εκδοχή των κλασικών παραμυθιών και καθώς η ιστορία έχει ένα σημαντικό αριθμό χαρακτήρων, λόγω του αριθμού των ρόλων και της ιδιαιτερότητας της πλοκής, το καστ είναι βασικό και ασφαλώς δικαιολογεί την παρέλαση των ‘σταρ’.
Εντυπωσιακά κουστούμια και θεαματικά σκηνικά, υπέροχες μελωδίες επενδυμένες με άλλοτε συγκινητικούς και άλλοτε αστείους στίχους, στιβαρή σκηνοθεσία και καταπληκτικές ερμηνείες, είναι σίγουρα μερικά από τα στοιχεία του λαμπερού μιούζικαλ των Ντίσνεϊ. Το καυστικό χιούμορ, το παιχνίδι με τα στερεότυπα, το νόημα της ζωής μέσα από ένα αλλοιωμένο παραμύθι, οι χαρακτήρες με τα ελαττώματα τους και τα βαθιά νοήματα αυτής της ιστορίας, είναι οι συνιστώσες, που όπως φαίνεται πρόκειται να μετατρέψουν την παραγωγή, από μια σύγχρονη ταινία σε κλασική.
