Πάμε… σινεμά

ΕΒΕΡΕΣΤ
(2015 ΕΓΧ 121’)
Περιπέτεια, βασισμένη σε αληθινά γεγονότα
Σκην.: Μπαλτάζαρ Κορμάκουρ Μουσ.: Ντάριο Μαριανέλι  Ηθ: Τζέισον Κλαρκ, Τζος Μπρόλιν, Τζέικ Τζίλενχαλ, Ρόμπιν Ράιτ, Τζον Χόουκς, Σαμ Γουόρθινγκτον, Έμιλι Γουάτσον, Κίρα Νάιτλι, Μάικλ Κέλι

Oταν τα ανθρώπινα όρια… υπερ-εκτιμούνται…

Δύο ορειβατικές ομάδες, προσπαθώντας να κατακτήσουν το Eβερεστ, την πιο ψηλή βουνοκορφή του πλανήτη, παγιδεύονται στα χιόνια. Αφιλόξενες συνθήκες, αμέτρητα ρίσκα, τεράστιες δυσκολίες. Χρόνια εκπαίδευσης για προκλήσεις, που δεν είναι εύκολο να προβλεφθούν. Και όμως, εδώ και έναν αιώνα, άνθρωποι από ολόκληρο τον κόσμο, αναζητώντας κάποιο βαθύτερο νόημα στη ζωή τους, προσπαθούν να φτάσουν στην ψηλότερη κορυφή, του πιο επικίνδυνου σημείου της Γης, του Έβερεστ. Ο,τι κι αν είναι αυτό, όμως, που τους πυροδοτεί, αυτό που είναι αδιαμφισβήτητο είναι πως στην κορυφή, οι φιλοδοξίες, πολύ συχνά, συναντούν την ανθρώπινη λιποψυχία και τη θηριώδη καταιγίδα.
Η ταινία βασίζεται στα γεγονότα του 1996, όταν δύο διαφορετικές αποστολές, επιχείρησαν να ανέβουν στην κορυφή του Εβερεστ, ξεπερνώντας κατά πολύ τα ανθρώπινα όρια. Ένας αγώνας επιβίωσης, που αποτυπώνεται σε μια επικών διαστάσεων, ανατριχιαστική περιπέτεια.
Τα αληθινά γεγονότα:
10 Μαΐου 1996 οκτώ ορειβάτες που προσπαθούν να δαμάσουν τις ακραίες καιρικές συνθήκες και τις παγίδες του Έβερεστ, χάνουν την άνιση αυτή μάχη, λόγω ξαφνικής σφοδρής καταιγίδας. Ανάμεσα στους νεκρούς βρίσκονται: οι κορυφαίοι οδηγοί, Ρομπ Χολ και Σκοτ Φίσερ. Είναι η μέρα που καταγράφεται στην ιστορία, ως η πιο τραγική -μέχρι τις 18 Απριλίου 2014 όταν χάνουν τη ζωή τους 16 Σέρπα, λόγω κατολίσθησης ενός τεράστιου κομματιού πάγου) στην ανθρώπινη προσπάθεια κατάκτησης της κορυφής του βουνού. Η τραγωδία συμβαίνει, όταν δύο διαφορετικές ομάδες ορειβατών (με επικεφαλής τους Ρομπ Χολ και Σκοτ Φίσερ), μετά από δίμηνη, σκληρή προετοιμασία προσαρμογής στο υπερβολικό κρύο και την έλλειψη οξυγόνου, κατευθύνονται προς την κορυφή του Εβερεστ, στο υψόμετρο, δηλαδή, που πετάει ένα Boeing 747. Όταν ξεσπά μια ξαφνική χιονοθύελλα οι ορειβάτες παγιδεύονται, αφού ακόμα και οι έμπειροι οδηγοί τους, αδυνατούν να αντιδράσουν. Οι δυο επικεφαλής προσπαθούν να σώσουν τους πελάτες τους, με τα αποθέματα οξυγόνου, ωστόσο, να τελειώνουν. Εκείνη την ημέρα, χάνουν τη ζωή του οι: Ρομπ Χολ, Σκοτ Φίσερ, Άντριου Χάρις, Νταγκ Χάνσεν, Γιασούκο Νάμπα και τρεις ορειβάτες της Ινδο-Θιβετιανής Συνοριακής αστυνομίας. Ο Μπεκ Γουέδερς, που πέρασε τη νύχτα μισοπαγωμένος με το πρόσωπο στο χιόνι, σε ύψος 8χλμ, επέζησε από θαύμα χάνοντας τη μύτη του, το ένα χέρι και όλα του τα δάχτυλά του. Ο Γουέδερς, μεταφέρθηκε στην πατρίδα του, χάρη στη σύζυγό του, που κινητοποίησε την πιο ριψοκίνδυνη αποστολή διάσωσης που έχει ποτέ γίνει στο Έβερεστ.
Ο Τζον Κρακάουερ, δημοσιογράφος και αλπινιστής, ο οποίος, απεσταλμένος του περιοδικού “Outsider”, ήταν μέλος μιας εκ των ομάδων εκείνου του θλιβερού Μαΐου, και ο οποίος έγραψε και βιβλίο με την εμπειρία του αυτή, σημειώνει: «…Η προσπάθεια ν’ ανεβείς στο Έβερεστ είναι μια πραγματικά παράλογη πράξη, ένας θρίαμβος της επιθυμίας έναντι της λογικής…».
Στη σύγχρονη εποχή, οι πόθοι και οι λαχτάρες που διαβιούν στα βαθύτερα στρώματα της ψυχής, εκφρασμένες στα ύψη των βουνών, δεν είναι παρά η ανάγκη απόδρασης των ανθρώπων από τη μονοτονία και τη μονοδιάστατη ζωή των μεγαλουπόλεων.

SICARIO: Ο ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ
(2015 ΕΓΧ 121’)
Αστυνομικό θρίλερ
Σκην.: Ντενίς Βιλνέβ Μουσ.: Γιόχαν Γιόχανσον Ηθ.: ‘Εμιλι Μπλαντ, Μπενίτσιο Ντελ Τόρο, Τζον Μπερντάλ, Τζος Μπρόλιν
Ενα θρίλερ… χωρίς… σύνορα… και ηθική.

Στο Μεξικό, “Σικάριο”, σημαίνει εκτελεστής. Η πράκτορας του FBI Κέιτ Μέισερ, αφού έχει καταφέρει να καταξιωθεί σε ένα ανδροκρατούμενο χώρο, αναλαμβάνει μια πολύ σημαντική και επικίνδυνη αποστολή υψίστης σημασίας. Στρατολογημένη από το μυστηριώδη Ματ Γκρέιβερ, εντάσσεται σε μια ομάδα κατά του κλιμακούμενου πολέμου των καρτέλ ναρκωτικών. Με αρχηγό τον αινιγματικό Αλεχάντρο, η ομάδα βρίσκεται στα σύνορα ΗΠΑ – Μεξικό, με απώτερο σκοπό τη σύλληψη του πλέον αδίστακτου αρχηγού του καρτέλ…
Η ακανόνιστη γραμμή, μεταξύ Η.Π.Α. και Μεξικό, είναι βουτηγμένη στα ναρκωτικά, τη βία, την παράνομη μετανάστευση, τη διαφθορά και το απέραντο σκοτάδι. Η ταινία ακολουθεί το ταξίδι μιας ομάδας, που εγκαταλείποντας τους κανόνες στο περιθώριο, προσπαθεί να έρθει σε επαφή με αυτούς που δεν τους ακολούθησαν ποτέ.
Η ταινία του Βιλνέβ, μπορεί να περιστρέφεται φωτίζοντας έντονα τις κρυφές πτυχές των στρατιωτικών και κυβερνητικών επιχειρήσεων, ενάντια των Μεξικανικών καρτέλ, ωστόσο η ιστορία της, αφορά επίσης, στην Αμερική, στον ιδεαλισμό, αλλά και στην πραγματικότητα. Διαφορετικές τάσεις, που συγκρούονται όταν υπάρχουν προβλήματα που οφείλονται κυρίως στην άνομη δράση μιας άλλης, πόσο μάλλον συνοριακής χώρας.
Πρόκειται για μια ταινία επιλογών. Από τη μια οι κανόνες και οι διαχωριστικοί χαρακτηρισμοί, για το τι είναι καλό και τι κακό και από την άλλη: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Η επιφάνεια των δεδομένων ή η ουσία; Ναι μεν αλλά. Τι συμβαίνει όταν για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, πρέπει  να σκοτώσεις και 20 αθώους; Ναι… Πιάνεις τον κακό, αλλά τελικά με τι τίμημα;
Καταπιάνεται με περιοχές, όπου τα ηθικά διλήμματα και οι ανθρώπινες ανάγκες διχοτομούνται. Ένα φιλοσοφικό, ανθρώπινο μυστήριο, που από την εποχή της «Γένεσις» διαχρονικά αναζητά τη λύση. Ένα αγωνιώδες και συναισθηματικό παζλ και ας πρόκειται για σινεμά. Ποιος ισχυρίζεται εξάλλου ότι η μυθοπλασία δεν είναι ρεαλισμός;
Τα διεθνή στατιστικά, για τους δύσπιστους, λένε:
Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη χώρα σε κατανάλωση κοκαΐνης στον κόσμο.
Το 84% της κοκαΐνης, που φτάνει στις ΗΠΑ, προέρχεται από την κεντρική Αμερική και το Μεξικό.
Από το 2012 μέχρι το 2013, οι καταγεγραμμένες απαγωγές κι εκβιασμοί στο Μεξικό, αυξήθηκαν κατά 25,7% και 29,1% αντίστοιχα.
Σύμφωνα με μια έρευνα της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας του Μεξικό (INEGI), το 94% των συνολικών εγκλημάτων και το 99% των απαγωγών στο Μεξικό, δεν καταγγέλθηκαν ποτέ και παραμένουν αδιερεύνητα.
Η Δίωξη Ναρκωτικών των ΗΠΑ, για το διάστημα 2009- 2013, αναφέρει αύξηση κατά 324%, στην κατάσχεση ηρωίνης στα σύνορα με το Μεξικό.
Από το 2006, που ξεκινά ο πόλεμος των καρτέλ, έως και το 2014, υπολογίζεται ότι πέθαναν περίπου 90.000 Μεξικανοί.
Από τον Ιανουάριο του 2000 έως το Μάρτιο του 2015, 103 δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν και 25 εξαφανίστηκαν.
Η Παγκόσμια Επιτροπή για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα δήλωσε το 2014 ότι το 89% των εγκλημάτων, κατά δημοσιογράφων στο Μεξικό, δε βλέπει ποτέ το φως της δικαιοσύνης.
Σύμφωνα με έρευνα της Αμερικανικής κυβέρνησης, το 2010, περίπου 19 με 29 δισεκατομμύρια δολάρια εισάγωνται στο Μεξικό από την Αμερική για διακίνηση ναρκωτικών.
Σύμφωνα με έρευνα του 2011, η διακίνηση ναρκωτικών αναλογεί στο 3 με 4% του μεγαλύτερου από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια ΑΕΠ του Μεξικό.

ΘΕΡΙΝΟ ΑΤΤΙΚΟ: 1/10 – 4/10
ΕΥΧΗΣΟΥ ΚΑΙ ΟΛΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ
(2015 ΕΓΧ 86’)
Κωμωδία φαντασίας
Σκην.: Τέρι Τζόουνς Μουσ.: Τζορτζ Φέντον Ηθ.: Σάιμον Πεγκ, Τέρι Τζόουνς, Τέρι Γκίλιαμ, Τζον Κλιζ, Μάικλ Πέιλιν, Ρόμπιν Ουίλιαμς, Κέιτ Μπέικινσεϊλ, Ρομπ Γκριγκλ, Έρικ Άιντλ, Τζοάνα Λάμλεϊ, Έντι Ίζαρντ
Ο σουρεαλισμός… η κινηματογραφική ποίηση… και η ελεγειακή αφέλεια…

Ο Νιλ Κλαρκ, ένας ιδιόρρυθμος δάσκαλος, απογοητευμένος από την αδράνεια της προσωπικής, αλλά και της επαγγελματικής του δραστηριότητας, ξαφνικά αποκτά μια μαγική ικανότητα. Να μετατρέπει σε πραγματικότητα, κάθε του ευχή. Οι δυνάμεις αυτές πηγάζουν από μια ομάδα εξωγήινων, που τον παρακολουθούν από το διάστημα, επιθυμώντας, ωστόσο, τον αφανισμό του πλανήτη. Από τον τρόπο, λοιπόν, από τον οποίο ο Νιλ, πρόκειται να χρησιμοποιήσει τις νέες του δυνάμεις, εξαρτάται και το μέλλον της ανθρωπότητας. Μια λάθος κίνηση και οι εξωγήινοι καταστρέφουν τη Γη για πάντα. Καθώς ο Νιλ, προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα, ταυτόχρονα, προσπαθεί να κερδίσει και την καρδιά της γειτόνισσάς του, με τη βοήθεια του αφοσιωμένου του σκύλου, ο οποίος μπορεί πλέον να μιλήσει και να σκεφτεί λογικά…
Τέσσερα από τα μέλη των αλησμόνητων και ανεξάντλητων, άλλοτε θρυλικών σταρ της κωμωδίας, Monty Python, ενώνονται και καταθέτουν μια υποτίθεται, θεότρελη σουρεαλιστική κωμωδία, με συνταγή και πανομοιότυπο χιούμορ από τα παλιά. Έλα όμως που η συνταγή, απαιτεί προσαρμογή στην ιστορική ροή του κινηματογραφικού προτσές και κυρίως, πίστη στο άλλοθι τριών προηγούμενων γενεών θεατών. Αδέξια γκανγκς, πρόχειροι χαρακτήρες και σκηνοθεσία στο πόδι, από μια λατρεμένη -κατά τα άλλα- ομάδα, που μερικές δεκαετίες πίσω, προσέφερε ασυγκράτητα δάκρυα γέλιου, σε εκατομμύρια οπαδούς τους.