DHEEPAN, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΩΡΙΣ ΠΑΤΡΙΔΑ
(2015 ΕΓΧ 109’)
Δράμα
Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ Κανών
Σκην.: Ζακ Οντιάρ Μουσ.: Νϊκολας Ζάαρ Ηθ.: Γιεσουθασάν Αντονιθασάν, Καλιεσουαρί Σρινιβασάν, Κλοντίν Βινασιθαμπί
Δυστυχώς… οι πατρίδες… ανήκουν σε άλλους…
Ο Ντιπάν, πρώην αντικαθεστωτικός στη Σρι Λάνκα, έρχεται σε συμφωνία με μια γυναίκα και ένα ανήλικο κορίτσι, ώστε όλοι μαζί να υποκριθούν την οικογένεια, προκειμένου να περάσουν στην Ευρώπη, με πλαστά διαβατήρια. Αφού
καταφέρνουν να φτάσουν στη Γαλλία, βρίσκουν κατάλυμα και δουλειά σε προάστιο του Παρισιού, αλλά η ελπίδα τους για νέο ξεκίνημα, έρχεται αντιμέτωπη με τη βία των τοπικών συμμοριών και των εμπόρων ναρκωτικών…
Εντελώς επίκαιρη η νέα ταινία του Οντιάρ, που επεξεργάζεται το όνειρο της Ανατολής και πως αυτό μπορεί να χρωματιστεί στη Δύση. Σε κάθε νέα ταινία, η σύνδεση με το παρελθόν του σκηνοθέτη είναι μοιραία. Τα δάκτυλα με εντολή της μνήμης, αναζητούν στα γράμματα του πληκτρολογίου, τον συνδετικό κρίκο, ανατρέχοντας σε στοιχεία από το βιογραφικό του σκηνοθέτη, των ιδεολογικών του τοποθετήσεων και της εικαστικής του αντίληψης. Το σινεμά, στις μέρες μας, είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση και για πολλούς, αποτελεί πολυτέλεια η κάθε ευκαιρία για μια νέα ταινία. Ο Οντιάρ είναι ο κατεξοχήν καταγραφέας του κοινωνικού προβληματισμού. Στο σύνολο των ταινιών του, κυριαρχεί ένας χαρακτήρας, που μέσα από ένα προσωπικό βίωμα, πρέπει να ανακαλύψει τον τρόπο, ώστε να επανενταχτεί στο σύνολο, με όσο το δυνατόν λιγότερες συνέπειες, με ανέπαφη την αναπαραγωγή τραυμάτων. Οι κουρασμένοι ήρωες, είναι πια πολλοί και κάπου εκεί, ανάμεσά τους, ζούμε και εμείς, περιμένοντας το αντίστοιχο θαύμα. Στο «Dheepan», ο Οντιάρ, μέσω των τριών βασικών χαρακτήρων, αναζητά την Παραδεισένια Ευρώπη. Την Ευρώπη της ευημερίας, των αλληλεγγύης, της αποκατάστασης του πανικού και της πολιτικής ισονομίας. Αντίθετα, συναντάει το ρεαλισμό της βαρβαρότητας, τον εύφορο κανιβαλισμό και την πλαστή ευτυχία. Η Ευρώπη των πολλών, στα χέρια των λίγων, η Ευρώπη της συμπίεσης των τάξεων και της άνισης μεταχείρισης, η Ευρώπη της κοινωνικής κατάρρευσης, του φασιστικού ρατσισμού και της εσωτερικής κατανάλωσης ονείρων, που όμως, στεγάζονται σε τεχνητό λήθαργο.
Αυτό είναι το κάδρο απεικόνισης του τελικού προορισμού του Οντιάρ, που δε “μασάει” από κινηματογραφικά καλούδια, δεν χρησιμοποιεί εγκεφαλογραφήματα ευτυχίας και δεν αποποιείται του ψυχρού ρεαλισμού της καθημερινότητας. Η σκηνοθεσία του στη σκοτεινή πλευρά της “Πόλης των Φώτων” και η αφηγηματική του αλληλεπίδραση, μέσω των τριών εξαιρετικών του ηθοποιών, δημιουργούν την κατάλληλη ατμόσφαιρα για αναζήτηση της χαμένης εφηβείας των γενιών της Γαλλικής Επανάστασης και του Μάη του 68. Εκπομπές υψηλής συχνότητας, που μπορεί, προσωρινά, να αποκωδικοποιούνται μόνον από τα ζώα, αλλά είναι κοντά η ώρα, που και οι άνθρωποι θα είναι σε θέση να “ακούσουν”, να ανιχνεύσουν και να αντιδράσουν. Μπορεί το φινάλε της ταινίας να είναι μικρότερο του αναμενόμενου, ωστόσο στο σύνολό της, αποτελεί μια συμπονετική κραυγή απελπισίας, ένα σύνθημα γραμμένο στον τοίχο, που απεγνωσμένα, αναζητά αναγνώστη…
Δείτε την.
ΟΥΖΕΡΙ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ
(2015 ΕΓΧ 116’)
Πολεμικό δράμα, βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Γιώργου Σκαμπαρδώνη
Σκην.: Μανούσος Μανουσάκης Μουσ.: Θέμης Καραμουρατίδης Ηθ: Ανδρέας Κωνσταντίνου, Χάρης Φραγκούλης, Χριστίνα Χειλά–Φαμέλη, Βασιλική Τρουφάκου, Γιάννης Στάνκογλου, Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, Λάκης Κομνηνός
Ια ιστορία… με φόντο… την ιστορία…
Θεσσαλονίκη 1942 – 1943. Στην υπό γερμανική κατοχή πόλη, ο Γιώργος και η Εστρέα είναι ερωτευμένοι. Ομως ο έρωτας ανάμεσα σε έναν Χριστιανό και μία Εβραία, είναι απαγορευμένος. Η περιπετειώδης ιστορία αγάπης, παγιδευμένη ανάμεσα σε ένα απάνθρωπο ολοκληρωτικό καθεστώς, αλλά και τον παραλογισμό των φυλετικών διακρίσεων, βρίσκει καταφύγιο στο ιστορικό Ουζερί Τσιτσάνης. Εκεί, ο μεγάλος Έλληνας συνθέτης, Βασίλης Τσιτσάνης, διανύει τα πιο δημιουργικά του χρόνια και συνθέτει τα πιο γνωστά του τραγούδια, ανάμεσα στα οποία και την καθοριστική, Συννεφιασμένη Κυριακή.
• Στην ταινία συμμετείχαν 2.500 χιλιάδες βοηθητικοί ηθοποιοί. Για όλους αυτούς τους ηθοποιούς χρειάστηκε ενδυματολογική μελέτη, μελέτη μακιγιάζ και κομμώσεων και πρόβες πολλών εβδομάδων.
• To μπουζούκι του Τσιτσάνη, που χρησιμοποιήθηκε κατά τα γυρίσματα, είναι μια ευγενική παραχώρηση της Γιώτας Νέγκα.
• Ο Αντρέας Κωνσταντίνου έκανε μάθημα μπουζουκιού για πολλούς μήνες. Το ίδιο και ο Νίκος Ιωαννίδης με την κιθάρα. Ενώ ο Γιώργος Παναγιωτίδης, Θεσσαλονικιός, δεν χρειάστηκε μαθήματα. Είναι μουσικός, παίζει και μπουζούκι και μπαγλαμά.
• Όλα τα τραγούδια ηχογραφήθηκαν με όργανα της εποχής. Η ορχήστρα συμπεριλάμβανε ελληνικά λαϊκά όργανα, όπως μπουζούκια, μπαγλαμάδες και τζουράδες, αλλά και δυτικά, όπως κουαρτέτο εγχόρδων και συμφωνικά τύμπανα.
• Στο soundtrack της ταινίας περιλαμβάνεται μια σπάνια εκτέλεση της “Συννεφιασμένης Κυριακής” από το προσωπικό αρχείο της οικογένειας Τσιτσάνη, ερμηνευμένο από τον Βασίλη Τσιτσάνη και την Ελένη Γεράνη.
• Ολοι οι ηθοποιοί, που ερμηνεύουν ρόλους Εβραίων, έκαναν ιδιαίτερα μαθήματα «Λαντίνο», τη γλώσσα που μιλούσαν οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, παράλληλα με τα Ελληνικά. Έχοντας έρθει από την Ισπανία το 1492, διωγμένοι από την Ισαβέλλα την Καθολική, οι Εβραίοι διαμόρφωσαν το γλωσσικό αυτό ιδίωμα μέσα στους αιώνες.
• Για την ολοκλήρωση του σεναρίου, απαιτήθηκαν τρία χρόνια, με ιστορικό σύμβουλο, αλλά και με ανθρώπους, που εκτός από την ιστορία γνώριζαν τα ήθη και τα έθιμα της εποχής.
CHEVALIER
(2015 ΕΓΧ 99’)
Κομεντί
Βραβείο καλύτερης ταινίας στο Φεστιβάλ Λονδίνου
Βραβείο συλλογικής ερμηνείας για τους 6 ηθοποιούς
Βραβείο Κοινού στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης
Σκην.: Αθηνά Ραχήλ Τσαγγάρη Ηθ: Γιώργος Κέντρος, Πάνος Κορώνης, Βαγγέλης Μουρίκης, Μάκης Παπαδημητρίου, Γιώργος Πυρπασόπουλος, Σάκης Ρουβάς
Μια ταινία… για φίλους… χωρίς όμως… φίλους…
Μια παρέα αντρών επιστρέφει από χειμερινή εκδρομή ψαρέματος σ’ ένα γιοτ. Όταν μια μηχανική βλάβη τους εγκλωβίζει στο σκάφος, κάπου στον Σαρωνικό, θα σκοτώσουν την ώρα τους με ένα αυτοσχέδιο παιχνίδι, που ονομάζεται «Chevalier». To Chevalier είναι τόσο διασκεδαστικό, όσο και βαθιά ανταγωνιστικό. Η αναμέτρηση αρχίζει, τα συμμετέχοντα πρόσωπα, ντομπάρονται, το παιχνίδι ξεκινά. Κανένας, όμως, δεν κατεβαίνει από το σκάφος αν δεν ανακηρυχτεί πρώτα o νικητής!
Από τον ακραίο σουρεαλισμό και τον κινηματογραφικό πειραματισμό του «Attemberg», η Τσαγγάρη αγγίζει την αλληγορία μιας ανοιχτής κοινωνίας, εγκλωβίζοντας τους 6 αντιπροσωπευτικούς της χαρακτήρες, σε ένα χώρο, μικρό στεγανό και συχνά κλειστοφοβικό.
Γιατρός: Ιδιοκτήτης του σκάφους και οικοδεσπότης. Ο πρεσβύτερος της παρέας. Επιβλητικός και βαρυσήμαντος.
Ζοζέφ: Μεσίτης, ο παλαιότερος φίλος του Γιατρού. Πενηντάρης. Ευέξαπτος, ανήσυχος και συμπλεγματικός.
Γιώργος: Συνέταιρος του Ζοζέφ στο γραφείο. 45άρης, αθλητικός, δυναμικός, μονοδιάστατος.
Γιάννης: 40άρης ασφαλιστής, μόνιμα ανασφαλής. Σύζυγος της κόρης του Γιατρού, χωρίς την πραγματική συγκατάθεση του τελευταίου.
Δημήτρης: Ο μικρός αδερφός του Γιάννη. 35άρης αφελής, συμπαθής, έρμαιο της σχέσης του με τον αδελφό του.
Χρήστος : 40άρης. Χαμηλού προφίλ και εντυπωσιακής εμφάνισης. Αυτός ο συνδυασμός πυροδοτεί εντάσεις στους υπόλοιπους.
Η μεταξύ τους αντιπαράθεση, που αλληγορεί στον ανταγωνισμό των ταξικών τους διαφορών και η εναλλαγή ρόλων, είναι τα βασικά δεδομένα που συντελούν, με δεξιοτεχνικό τρόπο, στη ανάπτυξη του αφηγηματικού άξονα της ταινίας. Μιας ιστορίας μεταξύ σοβαρού και αστείου –με ευέξαπτο χιούμορ και ομολογουμένως έξυπνους, οικείους διαλόγους- που διαχειρίζεται με διάθεση σαρκασμού, την κλειστή κοινωνία στο στενό και στεγανό χώρο ενός ευρύχωρου –κατά τ’ άλλα- σκάφους. Μιας ιστορίας ανελέητου συναγωνισμού, που καταλήγει στο αδιέξοδο μιας εικονικής συμφιλίωσης, αναβράζουσας εσωτερικά, χωρίς απαραίτητα τον Έναν, τον Απόλυτο Νικητή.
Δείτε την…
99 ΣΠΙΤΙΑ
(2014 ΕΓΧ 112’)
Θρίλερ
Σκην.: Ραμίν Μπαχράνι Μουσ.: Άντονι Πάρτος, Ματέο Ζινγκάλες Ηθ: Μάικλ Σάνον, Άντριου Γκάρφιλντ, Λόρα Ντερν, Νόα Λόμαξ
Το τίμημα… της ιδιοκτησίας… στην καπιταλιστική κοινωνία…
Ο Ρικ Κάρβερ, ένας χαρισματικός, αυτοδημιούργητος κτηματομεσίτης της Φλόριντα, που ασχολείται με την εξαγορά ακινήτων, κάνει έξωση στον άνεργο και ανύπαντρο πατέρα, Ντένις Νας, πριν αυτός προλάβει να ανοίξει δικαστική μάχη με την τράπεζα που τον εξαπάτησε. Ο Νας, σκοπεύει πάση θυσία να ανακτήσει την οικογενειακή του περιουσία, ώστε να προστατέψει τη μητέρα του και τον γιο του. Εξωθημένος στα άκρα, δελεάζεται από τον Κάρβερ -τον ίδιο άνθρωπο που του έκλεψε τα όνειρα, τον άνθρωπο που ξέρει να χειραγωγεί το σύστημα που κατέστρεψε τον Νας- να μπει στον επικερδή και παράνομο κόσμο του παιγνίου με τις τράπεζες, την κυβέρνηση και τον απλό κόσμο, προκειμένου να επωφεληθεί από τις κατασχέσεις. Η ελπίδα να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής του, οδηγεί τον Νας σε συμφωνία με τον διάβολο, την οποία και κρατάει κρυφή από την οικογένειά του. Καθώς όμως, η αποστολή του γίνεται όλο και πιο σκληρή και ανήθικη, ο Νας, παρόλο που βλέπει το χρήμα να εισρέει, συνειδητοποιεί ότι το τίμημα του εύκολου κέρδους, είναι κάτι που δεν προτίθεται πλέον να πληρώνει…
Ένα θρίλερ, που κινείται εύστοχα στους κόλπους της διαχρονικής απληστίας και αδικίας, καθώς ένας άνδρας βρίσκεται αντιμέτωπος, πρόσωπο με πρόσωπο, με το διεφθαρμένο σύστημα αξιών. Η άνοδος και την πτώση ενός άπληστου κτηματομεσίτη και του θύματός του, που τελικά μεταλλάσσεται σε προστατευόμενο μέλος του. Η έξωση μιας οικογένειας στη Φλόριντα, μετατρέπεται σε μια ανίερη κερδοσκοπική συμμαχία, κατά την οποία δύο αντιδιαμετρικά συστήματα αξιών, το δίκαιο και το άδικο, συγκρούονται, ανατρέποντας τις ισορροπίες.
