ΧΑΙΡΕ ΚΑΙΣΑΡΑ
(2015 ΕΓΧ 106’)
Κωμωδία μυστηρίου, βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα
Σκην.: Ίθαν & Τζόελ Κόεν Μουσ.: Κάρτερ Μπάργουελ Ηθ.: Τζος Μπρόλιν, Τζορτζ Κλούνεϊ, Άλντεν Έιχρενριχ, Ραλφ Φάινς, Σκάρλετ Γιόχανσον, Τίλντα Σουίντον, Φράνσις ΜανΝτόρμαντ
Φώτα… κάμερα… απαγωγή…
Χόλιγουντ, δεκαετία ’50… Μία μέρα από τη ζωή και το έργο του Έντι Μάνιξ, που εκείνη την εποχή μεσουρανεί στο Χόλιγουντ, ως “fixer”, δηλαδή ως ο άνθρωπος που “καθαρίζει” τα σκάνδαλα των σταρς, φροντίζοντας να μένουν τα άπλυτά τους μακριά από τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Η απαγωγή του διάσημου πρωταγωνιστή της ρωμαϊκής περιπέτειας εποχής, “Hail Caesar!”, από τα γυρίσματά της, υποχρεώνει τον Έντι να ζοριστεί, προκειμένου να ανακαλύψει την άκρη του νήματος της υπόθεσης, την ίδια στιγμή που πρέπει να αποφασίσει και για το δικό του επαγγελματικό μέλλον…
Μια καυστική σάτιρα, φόρος τιμής στο πάλε ποτέ Χόλιγουντ και των ηθών του, από τη ματιά των Ευρωπαίων, αδελφών Κόεν, δυο φορές βραβευμένων με Όσκαρ. Μία ταινία, που αποκαλύπτει τον τρόπο που ο μηχανισμός της κινηματογραφικής βιομηχανίας, δημιουργούσε την εικόνα των σταρς και φρόντιζε να μη βγαίνουν στη φόρα τα “άπλυτα” των λαμπερών αστέρων της μεγάλης οθόνης. Σήμερα, είμαστε αρκετά εξοικειωμένοι με τα πάντα γύρω από τους λαμπερούς ηθοποιούς και την προσωπική τους ζωή. Εκείνη την εποχή, όμως, το κοινό ήθελε να πιστεύει πως οι σταρς, κατάγονται από έναν άλλο κόσμο και πως ήταν, όντως, τόσο λαμπεροί και άφθαρτοι, όπως τους παρουσίαζε το σύστημα.
Έντι Μάνιξ: Ο ήρωας, που προέκυψε από τη “μίξη” του πραγματικού Έντι Μάνιξ και του Χάουαρντ Στράικλινγκ, του ‘fixer’ της Metro Goldwyn Mayer, είναι από τις πιο γνωστές περιπτώσεις εργαζόμενων στο χώρο του θεάματος τη λεγόμενη «χρυσή περίοδο» του Χόλιγουντ. Πρόκειται για έναν κυνικό τυχοδιώκτη, χωρίς ηθικούς φραγμούς, του κατάλληλου, δηλαδή, ανθρώπου που εμφανιζόταν την κατάλληλη στιγμή και καθάριζε τις «βρομοδουλειές» των ηθοποιών του Χόλιγουντ, πράγμα απαραίτητο, ειδικά από τη στιγμή που ο κινηματογράφος, εκείνη την εποχή, ξεκίνησε να δέχεται “επίθεση” από την άνοδο του θεάτρου και της τηλεόρασης. Ο Έντι είναι διαθέσιμος 48 ώρες την ημέρα!!. Ποτέ δε σταματά. Και παρά το απίστευτο στρες της δουλειάς του, εκείνος ζει και αναπνέει από αυτό και για αυτό. Απολαμβάνει να είναι σε διαφορετικά μέρη ταυτόχρονα και να είναι ο «μπάτσος των σταρς». Είναι το απόλυτο πατρικό πρότυπο. Είναι ο «πατέρας» όλων των σταρς του στούντιο. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα επαγγελματικά του, στην ιδιωτική του ζωή, είναι πολύ ανασφαλής, και το μόνο που θέλει, είναι να βγάζει από το ‘καυτό λάδι’, το στούντιο που του εμπιστεύτηκε τη θέση, γνωρίζοντας πολύ καλά, πότε να είναι αυστηρός και πότε ελαστικός και προστατευτικός…
Κυρίες και κύριοι σάς καλωσορίζουμε στο κάλπικο όνειρο του βιομηχανικού κινηματογράφου.
ΟΙ ΣΟΥΦΡΑΖΕΤΕΣ
(2015 ΕΓΧ 106’)
Βιογραφία, βασισμένη στη ζωή και το έργο της Μοντ Γουότς
Σκην.: Σάρα Γκαβρόν Μουσ.: Αλεξάντρ Ντεσπλά Ηθ.: Κάρεϊ Μάλιγκαν, Έλενα Μπόναμ Κάρτερ, Μέριλ Στριπ, Μπεν Γουίσοου, Μπρένταν Γκλίζον
Mωβ… λευκό… πράσινο…
Η ιστορία του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες. Οι Σουφραζέτες, δεν προέρχονταν από αριστοκρατικές τάξεις. Ήταν εργαζόμενες γυναίκες, που συνειδητοποίησαν ότι η ειρηνική διαμαρτυρία δεν έφερνε αποτελέσματα. Στραμμένες στη βία ως τη μόνη διέξοδο, ήταν έτοιμες να χάσουν τα πάντα στον αγώνα τους για ισότητα, τις δουλειές τους, τα σπίτια τους, τα παιδιά τους, τις ζωές τους. Η Μοντ Γουότς, ήταν μια από αυτές. Ο αγώνας της για αξιοπρέπεια μοιάζει με θρίλερ και οι ιδέες της ενέπνευσαν αμέτρητες γενιές γυναικών, σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Η αλήθεια
Οι γυναίκες διεκδικούσαν το δικαίωμα ψήφου, για μισό περίπου αιώνα, έως το 1900 χωρίες, όμως, οι ειρηνικές διαμαρτυρίες να οδηγούν. Το 1903 ιδρύεται στο Μάντσεστερ, από την Έμελιν Πάνκχερστ και τις κόρες της, η «Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών», για να «ξυπνήσει το έθνος» μέσα «από πράξεις και όχι λόγια». Η απόφαση να μεταφερθεί η έδρα της Ένωσης στο Λονδίνο το 1906, άλλαξε ριζικά τη μορφή του κινήματος, το οποίο για τα επόμενα 8 χρόνια κέρδιζε με απόλυτη επιτυχία την προσοχή, που τα μέλη της επιθυμούσαν. Η «Κυριακή των Γυναικών», η πρώτη μεγάλη συνάντηση των Σουφραζέτων τον Ιούνιο του 1908, συγκέντρωσε γυναίκες από όλη τη χώρα, για τις εφτά διαφορετικές πορείες στο κέντρο του Λονδίνου. Οι πορείες κατέληγαν όλες στο Hyde Park, όπου υπήρχαν 80 ομιλητές, σε ένα πλήθος πάνω από 300.000 διαδηλωτές.
Για τη καμπάνια των σουφραζέτων εργαζόντουσαν, τόσο έμμισθοι υπάλληλοι, όσο και εθελοντές και ανάμεσα στα καθήκοντα τους ,ήταν η οργάνωση εκδηλώσεων, συγκεντρώσεων και η έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Ψήφος για τις Γυναίκες», η οποία το 1909 είχε αγγίξει τα 22.000 φύλλα. Η Ένωση ίδρυσε ενενήντα γραφεία σε όλο το Ηνωμένο Βασίλειο, αλλά το Λονδίνο παρέμενε το βασικό πεδίο δράσης, με συνολικά 34 τοπικά γραφεία. Το 1910, ο εκδοτικός οίκος της Ένωσης μεταφέρθηκε κοντά στην Oxford Street, με σκοπό να έχει καλύτερη πρόσβαση στην αγορά και να πουλάει τα διαφημιστικά του προϊόντα: καρφίτσες, βιβλία, κάρτες και γραφική ύλη. Η επιτυχία στις πωλήσεις οδήγησε στο να ανοίξουν, επιπλέον 19 καταστήματα στο Λονδίνο.
Περισσότερες από χίλιες σουφραζέτες -μεταξύ τους και η Έμελιν Πάνκχερστ με τις κόρες της- φυλακίστηκαν για τις πράξεις τους. Πολλές μεταφέρθηκαν στις φυλακές Holloway, όπου έκαναν απεργία πείνας για τις άθλιες συνθήκες κράτησης τους. Το 1912 η Ένωση έστρεψε την προσοχή της στην αναστάτωση της δημόσιας ζωής στο Λονδίνο και την καταστροφή της ιδιοκτησίας. Το Μάιο του 1912, περίπου 150 σουφραζέτες, κατέστρεψαν με λιθοβολισμό τα κεντρικά καταστήματα του Λονδίνου. Η επίθεση τους στην Εθνική Πινακοθήκη, υποχρέωσε πολλά μουσεία και εκθέσεις να κλείσουν τις πόρτες τους για τις γυναίκες. Οι σουφραζέτες ερχόντουσαν συνεχώς σε αμέτρητες συμπλοκές με την αστυνομία . Αποθανατισμένες από τον τύπο με χειροπέδες, να φωνάζουν, αλυσοδεμένες σε κτίρια, έγιναν αντικείμενο πρωτοφανούς σατιρισμού. Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος έβαλε μια άνω τελεία στον αγώνα τους, ωστόσο η δουλειά που είχαν ήδη παράγει, διευκόλυνε τις γυναίκες να έχουν πιο ενεργό ρόλο κατά τη διάρκεια του πολέμου. Η συνεισφορά τους κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, απέδειξε ότι οι γυναίκες ήταν απαραίτητες για την οικονομική ευημερία της χώρας, κάτι που αναγνωρίστηκε με τη θέσπιση ψήφου για τις γυναίκες από την ηλικία των 30 ετών το 1918.
Ο ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
(2014 ΕΓΧ 124’)
Ιστορικό δράμα
Επίσημη πρόταση της Γερμανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας 2016
Σκην.: Τζούλιο Ρικιαρέλι Μουσ.: Σεμπάστιαν Πιλ, Νίκι Ρέισερ Ηθ.: Αλεξάντερ Φέλινγκ, Αντρέ Σιμάνσκι, Φριντερίκε Μπεχτ, Γιοχάνες Κρις
Μακάρι… οι αμαρτίες… να ξορκίζονταν με τον κινηματογράφο
Γερμανία, 1958… Κανένας δεν γνωρίζει τι συνέβη στο Άουσβιτς, αλλά και κανένας δε ρωτά. Πρώην μέλη των Ες Ες είναι τώρα δάσκαλοι, αρτοποιοί, δημόσιοι υπάλληλοι και κυκλοφορούν ελεύθεροι ανάμεσα στους ανυποψίαστους συμπατριώτες τους, που νομίζουν ότι οι ιστορίες για τα ολοκαυτώματα και τα βασανιστήρια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν αστικοί μύθοι ή στην καλύτερη, προπαγάνδα των συμμαχικών δυνάμεων…
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Τζούλιο Ρικιαρέλι, βγαίνει από τον λαβύρινθο της σιωπής, ξετυλίγοντας τον μίτο της αλήθειας για την αποκατάσταση της Ιστορίας. Έχοντας τα ίδια κινηματογραφικά συμπτώματα με άλλες μεγάλες γερμανικές ταινίες, όπως το “Goodbye Lenin” και “Οι Ζωές των Άλλων”και μια ενδόμυχη πολιτική και κοινωνική σάτιρα, η ταινία παρουσιάζει με εμπεριστατωμένη έρευνα, μία ακόμη εντυπωσιακή καταγραφή των παθών και των παθημάτων, αλλά όχι των ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ, της γερμανικής Ιστορίας. Και των σημερινών της υπόλογων…
THE BOY
(2016 ΕΓΧ 97’)
Τρόμου
Σκην.: Γουίλιαμ Μπρεντ Μπελ Μουσ.: Μπίαρ ΜακΡίαρι Ηθ.: Λόρεν Κόαν, Ρούπερτ Έβανς, Νταιάνα Χάρντκασλ, Τζιμ Νόρτον
Κάθε παιδί… χρειάζεται την προσοχή μας…
Μία νεαρή Αμερικανίδα, αναλαμβάνει ως οικιακή βοηθός, σε ένα μικρό απομακρυσμένο βρετανικό χωριό. Οταν φτάνει, ανακαλύπτει ότι το οκτάχρονο αγόρι που πρέπει να φροντίσει, είναι στην πραγματικότητα μια μεγάλη πορσελάνινη κούκλα, στην οποία οι γονείς, στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν τον χαμό του γιου τους, φέρονται σαν να είναι πραγματικό παιδί. Έχοντας παραβιάσει μια σειρά αυστηρών κανόνων στη φροντίδα της κούκλας, ανησυχητικά γεγονότα κάνουν την Γκρέτα να υποψιαστεί ότι η κούκλα μπορεί να είναι ζωντανή… Όλα ξεκινούν απ’ αυτό το σημείο…
BROOKLYN
(2015 ΕΓΧ 111’)
Ρομαντικό δράμα, βασισμένο στο ομότιτλο μπεστ σέλερ του Κολμ Τόιμπιν
Σκην.: Τζον Κρόουλι Μουσ.: Μάικλ Μπρουκ Ηθ.: Σαουάρς Ρόναν, Ντόμναλ Γκλίσον, Έμορι Κοέν, Τζιμ Μπρόντμπεντ, Τζούλι Ουόλτερς
Δύο χώρες… δύο έρωτες… μία καρδιά…
H Εϊλις μία νεαρή γυναίκα τη δεκαετία του ’50, μετακομίζει από μια μικρή πόλη της Ιρλανδίας, στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, όπου αντίθετα με τη ζωή που άφησε πίσω της, βρίσκει την ευκαιρία να πιάσει δουλειά, να χτίσει το μέλλον της και να βρει τον έρωτα, στο πρόσωπο του Ιταλοαμερικανού, Τόνι. Το όνειρο διακόπτεται σύντομα, καθώς η Εϊλις, εξαιτίας μιας οικογενειακής τραγωδίας, υποχρεώνεται να πάρει τον δρόμο της επιστροφής και να βρεθεί και πάλι αντιμέτωπη με την προηγούμενη ζωή της. Κερασάκι στην τούρτα –αυτή τη φορά- ο Τζιμ που τη διεκδικεί. Αναβάλλοντας διαρκώς την επιστροφή της στις ΗΠΑ, η Εϊλις βρίσκεται σε ένα προσωπικό δίλημμα, ανάμεσα σε δυο άνδρες και δυο χώρες. Η απόφαση της επιλογής της, πραγματικά είναι δύσκολη…
