ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ
(2014 ΕΓΧ 127’)
Δράμα
Υποψηφιότητες: Επίσημη πρόταση της Ισπανίας για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας, Δύο υποψηφιότητες στα Βραβεία Goya (Καλύτερης Ταινίας, Μουσικής)
Σκην.: Τζον Γαράνιο, Χοσέ Μαρί Γενάγα Μουσ.: Πασκάλ Γκενί Ηθ.: Ναγκόρε Αρανμπούρου, Ιτσιάρ Ιτούνιο, Ιτσιάρ Αϊζπούρου, Χοσεάν Μπενγκοετσέα
Τα λουλούδια… των Βάσκων… έχουν διαφορετικό άρωμα…
Η πιο ανέλπιστα τρυφερή και ανθρώπινη ταινία της χρονιάς μάς έρχεται από την Ισπανία και συνοδεύεται από μια σημαντική πρωτιά: τα «Λουλούδια» των Βάσκων σκηνοθετών Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα είναι το πρώτο φιλμ γυρισμένο στη βασκική γλώσσα που προτάθηκε ποτέ από την Ισπανία για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Η καθημερινότητα της Άνε, μιας σαραντάχρονης γυναίκας παγιδευμένης σε έναν άχρωμο γάμο, ανατρέπεται απροσδόκητα, όταν μια υπέροχη ανθοδέσμη παραδίδεται στην πόρτα του σπιτιού της. Προς μεγάλη της έκπληξη, τα λουλούδια συνεχίζουν να καταφτάνουν κάθε εβδομάδα, πάντα την ίδια ημέρα και ώρα, και πάντα ανώνυμα, αφήνοντας με την ίδια απορία. Ποιος είναι ο αινιγματικός αποστολέας και τι θέλει άραγε από αυτήν; Μερικά άνθη με μυστηριώδη προέλευση εισβάλλουν, επίσης απροειδοποίητα, στις ζωές της Τέρε και της νύφης της, Λούρδης, καθώς ένας άγνωστος αφήνει κάθε εβδομάδα μια ανθοδέσμη στη μνήμη ενός ανθρώπου σημαντικού για αυτές, περιπλέκοντας την ήδη δύσκολη σχέση τους. Αυτή είναι η ιστορία τριών γυναικών, που οι ζωές τους αλλάζουν καθοριστικά χάρη σε μερικά μπουκέτα λουλούδια. Λουλούδια, που τις κάνουν να νιώθουν ότι μέσα τους ανθίζουν και πάλι συναισθήματα, που είχαν ξεχάσει εδώ και καιρό…
Ανέλπιστα τρυφερή και ανθρώπινη ταινία από την Ισπανία, που συνοδεύεται με μια σημαντική πρωτιά: το πρώτο φιλμ γυρισμένο στη βασκική γλώσσα, που προτάθηκε ποτέ από την Ισπανία για το Όσκαρ Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας.
Μπορεί ένα ανώνυμο δώρο από εφήμερα άνθη, να αποτελέσει το έναυσμα για μια νέα αρχή; Με αυτό το απλό αλλά ταυτόχρονα πολυεπίπεδο αφηγηματικό εύρημα, το δίδυμο των Βάσκων Τζον Γαράνιο και Χοσέ Μαρί Γενάγα, διαπλέκει με απρόσμενο και σαγηνευτικό τρόπο τις συναισθηματικές διαδρομές των τριών ηρωίδων τους, δημιουργώντας μια εικαστική, όσο και συγκινητική σπουδή πάνω στον έρωτα, τη μνήμη, την απώλεια και τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες. Κάπου ανάμεσα στο υποδόριο σασπένς και τον αισθητικό φετιχισμό του Άλφρεντ Χίτσκοκ, και στις μεταφυσικές ανησυχίες του Κριστόφ Κισλόφσκι, για τα αόρατα νήματα που ενώνουν τις ζωές των ανθρώπων, οι δύο σκηνοθέτες ανακαλύπτουν μια χρυσή κινηματογραφική τομή και παραδίδουν ένα οικουμενικών διαστάσεων, μινιμαλιστικό δράμα για την ανθρώπινη ανάγκη για επικοινωνία. Εξαίσια κινηματογραφημένο και με εξαιρετικές ερμηνείες από τις τρεις πρωταγωνίστριες, το φιλμ έγινε δεκτό διεθνώς με ενθουσιασμό ως μια από τις καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ στη βασκική γλώσσα.
ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΤΑΛΗΨΗ ΚΑΙ ΖΟΜΠΙ
(2016 ΕΓΧ 107’)
Τρόμου εποχής, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Σεθ Γκράχαμ Σμιθ, που με τη σειρά του βασίζεται στους χαρακτήρες από το κλασικό παραμύθι της Τζέιν Όστιν
Σκην.: Μπαρ Στιρς Μουσ.: Φερνάντο Βελασκουέζ Ηθ.: Λίλι Τζέιμς, Λένα Χίντεϊ, Ματ Σμιθ, Ντάγκλας Μπουθ, Τζακ Χιούστον, Τσαρλς Ντανς, Σαμ Ράιλι, Ντόλι Γουέλς
Ζόμπι… αριστοκράτες… και πολεμικές ιαχές…
Η λογοτεχνική ηρωίδα της Τζέιν Όστιν, Ελίζαμπεθ Μπένετ και οι αδελφές της, έρχονται αντιμέτωπες με ορδές αρπακτικών, αλλά ‘έξυπνων’ ζόμπι, σε μια προσπάθεια, ώστε να επαναφέρουν τη φυσική τάξη των πραγμάτων, στην Ευρώπη του 19ου αιώνα.
Η Ελίζαμπεθ, ζει με τους γονείς της και τις τέσσερις αδερφές της. Όλα τα κορίτσια της οικογένειας χειρίζονται άψογα το σπαθί τους και μαθαίνουν πολεμικές τέχνες. Καθώς η μητέρα της οικογένειας, προσπαθεί να βρει γαμπρούς για τα κορίτσια, ένας περίεργος λοιμός, σαρώνει την πόλη. Οι πεθαμένοι επιστρέφουν στη ζωή και επιτίθενται στους ζωντανούς. Ένας νέος άνδρας, ο Ντάρσι έρχεται να μείνει στο χωριό και μια δυνατή έλξη φουντώνει ανάμεσα σε αυτόν και τη Λίζι, όμως οι προκαταλήψεις και τα ζόμπι τους εμποδίζουν να γνωριστούν καλύτερα…
Αν και η ιστορία τοποθετείται στην Αγγλία του 19ου αιώνα, αυτή η εκδοχή του μύθου των ζόμπι, παρουσιάζεται με έναν μεταμοντέρνο χαρακτήρα. Οι ‘νοθευμένοι’ άνθρωποι, μεταλλαγμένοι σε ζωντανούς-νεκρούς, διαθέτουν την ικανότητα να μιλούν, να συνεννοούνται, να οργανώνονται και να συνδικαλίζονται προς όφελος της πολυπόθητης ελευθερία τους. Θα μου πείτε ποια είναι αυτού του είδους η ελευθερία και σε τι αποσκοπεί και χωρίς απάντηση θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σας. Το ιδεολογικό υπόβαθρο των ταινιών ζόμπι, της φθοράς της ανθρώπινης φυλής, αλλά και της επαναστατικής τάσης των μεμονωμένων μειοψηφικών κοινοτήτων προς ότι -κατά τη γνώμη τους- τους καταπιέζει, στη συγκεκριμένη εκδοχή παρουσιάζει μια χαλαρότητα και παρά την ενδιαφέρουσα αφηγηματική εξέλιξη, η ταινία εξαντλείται μετά το πρώτο της μέρος και απλά αναλώνεται σε επαναληπτικά γκανγκς.
ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΗΣ ΑΓΥΠΤΟΥ
(2016 ΕΓΧ 127’)
Φαντασίας
Σκην.: Άλεξ Πρόγιας Μουσ.: Μάρκο Μπελτράμι Ηθ.: Τζέραρντ Μπάτλερ, Μπρέντον Θουέιτς, Νικολάι Κόστερ Ουαλντάου, Κόρτνι Ίτον, Άμπι Λι, Τζέφρι Ρας, Ρούφους Σιούελ
Οταν ο παράδεισος… κινδυνεύει… κινδυνεύουν και οι άνθρωποι…
Η επιβίωση του ανθρώπινου είδους κρέμεται από μία κλωστή καθώς ο θνητός ήρωας Μπεκ, ξεκινά ένα συναρπαστικό ταξίδι προκειμένου να σώσει, όχι μόνον τον κόσμο, αλλά και τον δικό του, το μοναδικό αληθινό έρωτα. Τα πράγματα, όμως, δεν είναι απλά και για να τα καταφέρει, απαιτείται η βοήθεια του παντοδύναμου θεού Ώρου, σε μια αναπάντεχη συμμαχία ενάντια στον Σετ, τον αμείλικτο θεό του σκότους που έχει υφαρπάξει τον θρόνο της Αιγύπτου, βουτώντας την κάποτε ειρηνική και εύπορη αυτοκρατορία στο χάος και τις διαμάχες. Καθώς η αγωνιώδης μάχη τους, εναντίον του Σετ και των πολεμιστών του, τους μεταφέρει στην μετά θάνατον ζωή και τα ουράνια, ο θεός και ο θνητός, αν θέλουν να ελπίζουν σε επικράτηση στην επική, τελική αυτή σύγκρουση και απελευθέρωση του κόσμου από τον αδίστακτο δυνάστη του, πρέπει να περάσουν δοκιμασίες κουράγιου και αυτοθυσίας…
Θεοί, θνητοί, σκλάβοι, είλωτες, όλοι μαζί και με περισσή σοβαροφάνεια, κάτω από το φακό της βιομηχανικής κάμερας ενός κινηματογράφου, που και να μην υπήρχε δεν θα προκαλούσε καμία αίσθηση σε κανέναν. Ο άλλοτε μεγάλος –και μάλιστα Αιγυπτιακής καταγωγής και από Έλληνες γονείς και μετέπειτα Αυστραλός- σκηνοθέτης, Ά. Πρόγιας («Το Κοράκι», «Σκοτεινή Πόλη», «Εγώ, το Ρομπότ») πέφτει με τη σειρά του θύμα υποταγής στα θέλγητρα και την αισθητική ενός κινηματογράφου, που χωρίς ίχνος συνείδησης, μετά την ελληνική μυθολογία, βεβηλώνει τώρα και την Αιγυπτιακή. Κρίμα. Άντε παιδιά, με το καλό και καλή συνέχεια, αφού πλούσιες μυθολογίες προς σφαγή, διαθέτουν και άλλες ανθρώπινες κοινωνίες. Δεν σας κρατάει τίποτε…
KUNG FU PANDA 3
(2016 ΕΓΧ 95’)
Κινούμενα σχέδια, 3η συνέχεια της πασίγνωστης σειράς ταινιών
Σκην.: Αλεσάντρο Καρλόνι, Τζένιφερ Γιού Μουσ.: Χανς Τσίμερ
Αν κάνεις μόνο ό,τι μπορείς… δε θα γίνεις ποτέ… κάτι παραπάνω… από αυτό που ήδη είσαι…
Όταν ο για χρόνια χαμένος πατέρας του Πο εμφανίζεται ξαφνικά και πάλι, οι δυο τους ταξιδεύουν σε έναν μυστικό παράδεισο, όπου κατοικούν αρκουδάκια ‘Πάντα’, για να συναντήσουν δεκάδες ξεκαρδιστικούς χαρακτήρες. Όμως, όταν ο υπερφυσικός κακός Κάι, αρχίζει να σαρώνει την Κίνα νικώντας όλους τους πολεμιστές κουνγκ-φου, ο Πο πρέπει να επιχειρήσει το αδύνατο. Πρέπει να εκπαιδεύσει όλους τους αδέξιους και αραχτούς συντρόφους του, ώστε να γίνουν η απόλυτη συμμορία Κουνγκ-Φου.
