SUNTAN
(2015 ΕΓΧ 104’)
Θρίλερ
Σκην.: Αργύρης Παπαδημητρόπουλος Μουσ.: Γιάννης Βεσλεμές (Felizol) Ηθ: Μάκης Παπαδημητρίου, Έλλη Τρίγκου, Μιλού φαν Χρούσεν, Ντίμι Χαρτ, Χαρά Κότσαλη, Μαρία Καλλιμάνη, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου
Eρωτας… και ψευδαισθήσεις… ποιος ξέρει… ποια είναι η αλήθεια…
Ο Κωστής, δεν είναι ένας συνηθισμένος σαραντάρης. Εσωστρεφής και μοναχικός, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις και ενήλικες δεσμεύσεις, βρίσκεται λίγο μετά τα 40 του στην Αντίπαρο, προκειμένου να αναλάβει, ως γιατρός, την τοπική Kλινική.
Ο χειμώνας στο νησί περνά ήσυχα, δίχως πολλές εκπλήξεις και ανατρεπτικές συγκινήσεις, όμως πολύ σύντομα έρχεται το καλοκαίρι και όλα αλλάζουν. Η χειμωνιάτικη ρουτίνα δίνει τη θέση της σε ένα μωσαϊκό χρωμάτων και αισθήσεων και η οργασμική κυκλαδίτικη ατμόσφαιρα, δημιουργεί Διονυσιακές ψευδαισθήσεις. Η καθημερινότητα του Κωστή δεν αργεί να ανατραπεί βίαια, από τη στιγμή που μια ξέφρενη, διεθνής ομάδα νεαρών και όμορφων τουριστών, εισβάλει απροσδόκητα στην μέχρι πρότινος συνηθισμένη του ζωή. Ανάμεσά τους ο Κωστής ξεχωρίζει και ερωτεύεται παράφορα την 19χρονη Άννα και από εκείνη τη στιγμή, το ηδονιστικό καλοκαίρι στο νησί, μετατρέπεται σε μια σκοτεινή δίνη, που παρασέρνει την ανυποψίαστη παρέα, σε ένα μονοπάτι γεμάτο σοκαριστικές εκπλήξεις και επικίνδυνες ακρότητες…
ΑΤΑΚΤΟΣ ΠΑΠΠΟΥΣ
(2016 ΕΓΧ 97’)
Κωμωδία
Σκην.: Νταν Μέιζερ Μουσ.: Μάικλ Άντριους Ηθ.: Ρόμπερτ Ντε Νίρο, Ζακ Έφρον, Τζούλιαν Χιου, Όμπρι Πλάζα, Ντέρμοτ Μαλρόνι, Άνταμ Πέιλι, Τζέισον Μαντζούκας, Μο Κόλινς, Ζόι Ντόιτς
Ταξίδια… και ακολασίες…
Στις παραμονές του γάμου του με την κόρη του αφεντικού του, που ταυτόχρονα πρόκειται να του επικυρώσει και το πολυπόθητο εισιτήριο για μια θέση συνεταίρου στη δικηγορική εταιρεία που εργάζεται, ο μετρημένος Τζέισον Κέλι, δέχεται να κάνει ένα οδοιπορικό ταξίδι με τον παππού του, Ντικ, έναν ακόλαστο πρώην αξιωματικό του στρατού με κρυφούς σκοπούς. Προορισμός τους η Φλόριδα. Για την κατάληξη, κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος…
15νθήμερο Αφιέρωμα στο Ντοκιμαντέρ
14/4 – 17/4/16
ΦΩΤΙΑ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
(2016 ΕΓΧ 108’)
Ντοκιμαντέρ
Χρυσή Άρκτος Φεστιβάλ Βερολίνο 2016
Σκην.: Τζιανφράνκο Ρόσι
Μπορεί μία ταινία… να αλλάξει… τον κόσμο…
Η ιστορία του 12χρονου Σαμουέλε, που ζει σε ένα νησί στη μέση της θάλασσας. Πηγαίνει στο σχολείο, του αρέσει να ρίχνει με τη σφεντόνα του και να κυνηγά. Προτιμά να παίζει στη γη, παρότι τα πάντα γύρω του αναφέρονται στη θάλασσα και στους άνδρες, τις γυναίκες και τα παιδιά που επιχειρούν να τη διασχίσουν, για να φτάσουν στο νησί του. Αλλά το τελευταίο, δεν είναι ένα οποιοδήποτε νησί. Το όνομά του είναι Λαμπεντούζα και αποτελεί ένα συμβολικό σύνορο της Ευρώπης, το οποίο διασχίζουν χιλιάδες άνθρωποι τα τελευταία είκοσι χρόνια, προς αναζήτηση ελευθερίας…
Το συγκλονιστικό ντοκιμαντέρ, που κατέκτησε τη “Χρυσή Αρκτο” του 66ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου Βερολίνου, καταγράφει την προσφυγική κρίση, την ώρα ακριβώς που συμβαίνει, σε ένα φιλμ που είναι αδύνατον να αφήσει κάποιον ασυγκίνητο.
«Ησυχος και χωρίς “πυροτεχνήματα” κινηματογράφος, ο οποίος αναμφισβήτητα αποτελεί μια ισχυρή γροθιά» γράφει ο Αντριου Πούλβερ, στην εφημερίδα “Guardian”. Το ντοκιμαντέρ, που απέσπασε επίσης το Οικουμενικό Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής και το Κινηματογραφικό Βραβείο της Διεθνούς Αμνηστίας, έκανε ακόμα και τον Ιταλό πρωθυπουργό να δηλώσει ότι η ίδια η ταινία, μπορεί να μεταστρέψει τη συζήτηση για το προσφυγικό.
Ενώ η αρχική ιδέα του Τζιανφράνκο Ρόσι, όταν επισκέφθηκε για πρώτη φορά το νησί Λαμπεντούζα, ήταν να γυρίσει μια μικρού μήκους ταινία, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να συμπτύξει έναν τόσο πολύπλευρο κόσμο σε λίγα μόνο λεπτά. «Σε ό,τι με αφορά -και για καιρό- η Λαμπεντούζα δεν ήταν παρά ένας θόρυβος φωνών και εικόνων, παραγόμενος από τηλεοπτικά σποτ και τίτλους που σοκάρουν σχετικά με θανάτους, καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης, εισβολών και λαϊκιστικών εξεγέρσεων. Ωστόσο, όταν πήγα στο νησί, ανακάλυψα ότι η αλήθεια βρίσκεται αρκετά μακριά απ’ αυτό που αναπαράγουν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και οι πολιτικοί και συνειδητοποίησα ότι θα ήταν αδύνατο να συμπτύξω ένα σύμπαν τόσο σύνθετο, όσο αυτό της Λαμπεντούζα, σε λίγα μόνο λεπτά. Η κατανόησή του απαιτούσε πλήρη και παρατεταμένη απορρόφηση. Δεν θα ήταν εύκολο. Ήξερα ότι θα έπρεπε να βρω έναν τρόπο να εισχωρήσω» αναφέρει στο σκηνοθετικό σημείωμά του ο Τζιανφράνκο Ρόσι. Για τις ανάγκες της ταινίας, μετακομίζει και περνάει περίπου ένα χρόνο στο νησί, όπου εστιάζει στους μόνιμους κατοίκους και την καθημερινότητά τους, ενόσω εκατοντάδες άνθρωποι προσπαθούν να φτάσουν εκεί. «Ζώντας εκεί, συνειδητοποίησα ότι ο όρος ‘έκτακτη ανάγκη’ είναι ανούσιος. Κάθε μέρα είναι και μια διαφορετική έκτακτη ανάγκη. Κάθε μέρα κάτι συμβαίνει». Παραλαμβάνοντας το βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, από την πρόεδρο της κριτική επιτροπής, Μέριλ Στριπ, ο Τζιανφράνκο Ρόσι το αφιέρωσε στους κατοίκους της Λαμπεντούζα και δήλωσε πως, στο βάθος της σκέψης του βρίσκονται όλοι εκείνοι που δεν έφτασαν ποτέ στο νησί.
18/4 – 20/4/16
ΑΡΚΑΔΙΑ ΧΑΙΡΕ
(2015 ΕΓΧ 89’)
Ντοκιμαντέρ
Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου, Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, 2015
Α’ Βραβείο Ντοκιμαντέρ Μεγάλου Μήκους στο Φεστιβάλ Χαλκίδας, 2015
Σκην.: Φίλιππος Κουσταφτής Μουσ.: Κωνσταντίνος Βήτα Αφήγηση: Φίλιππος Κουσταφτής
«Διαβάτη μη ζητάς εδώ στα Αρκαδικά βουνά
τον θρύλο της αμέριμνης ζωής.
Γυμνό το Μαίναλο βωμός του παρελθόντος μοιάζει.
Κι όμως θυμήσου.
Πόσες φορές μας μήνυσες απαρνημένη φύση,
Μια μέρα απ’ την αγάπη σας
ο Παν θα ξαναζήσει.»
Τεγέα Αρκαδίας: Ένας μικρός κάμπος κυκλωμένος από βουνά πάνω στο δρόμο που οδηγεί στη Σπάρτη. Μακριά απ’ την θάλασσα, όμως το πέλαγος πάντα μπροστά μας.
Φυλακίζοντας στιγμές στην απέραντη γραμμή του χρόνου, αποτυπώνοντας αποσπασματικές εικόνες μιας ένθεης φύσης, συνυφαίνοντας μύθους αλλοτινούς και ιστορικές μαρτυρίες, σταχυολογώντας θραύσματα και ψιθύρους, το κινηματογραφικό βλέμμα επιχειρεί να καταγράψει την ταυτότητα ενός τόπου που συναντά και συναντιέται με τα μεγαλειώδη ερωτήματα της ζωής.
Ο ναός της Αλέας Αθηνάς, το τέμενος του Γρηγόρη Μαρκόπουλου, το αλώνισμα, η περικαλλής Μουχλιώτισσα, ο βυσσινόκηπος, ο νεομάρτυρας Δημήτριος, δεν αποτελούν παρά ψηφίδες και θραύσματα αυτού του τόπου, της Τεγέας, που διηγούνται του βίου το πέλαγος.
“Αρκαδία χαίρε”: Μια περιπλάνηση σε έναν τόπο που ακόμα και σήμερα τον ακολουθεί ο μύθος μιας αινιγματικής επιγραφής.
