Από την Κίνα μέχρι τη Ρωσία και τη Βρετανία, οι αποκαλύψεις των Panama Papers εκθέτουν μία στρατιά από πολιτικές και άλλες προσωπικότητες σε όλον τον πλανήτη , αλλά μέχρι στιγμής εξαιρούν τον πρωταγωνιστικό παίκτη του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος, τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Μόνο μία χούφτα Αμερικανοί περιλαμβάνονται στα πρόσωπα που έχουν μεταφέρει περιουσιακά τους στοιχεία σε φορολογικούς παραδείσους και offshore εταιρείες με τη βοήθεια της δικηγορικής εταιρείας Mossack Fonceca.
Ο Ντέιβιντ Γκέφεν, μεγιστάνας της μουσικής βιομηχανίας και συνιδρυτής του κινηματογραφικού στούντιο Dreamworks μαζί με τον Στίβεν Σπίλμπεργκ αναφέρεται στα Panama Papers, όπου, όμως, κανένα μεγάλο αμερικανικό ψάρι -πολιτικός, μεγαλοεπιχειρηματίας ή μεγάλη τράπεζα- δεν συνδέεται με το σκάνδαλο.
«Υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί, αλλά δεν είναι παρά απλοί ιδιώτες, δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων η Μαρίνα Γουόκερ Γκεβάρα, η υποδιευθύντρια του International Consortium of Investigative Journalists που συντόνισε τη δημοσιογραφική έρευνα επί των 11,5 εκατομμυρίων αρχείων που διέρρευσαν.
Άρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι η λευκή περιστερά της χρηματοπιστωτικές διαφάνειας; Σε καμία περίπτωση. «Αυτό δεν σημαίνει ότι η χώρα εξαιρείται του συστήματος offshore. Μάλιστα είναι σημαντικός παίκτης», απαντά η Μαρίνα Γουόκερ Γκεβάρα.
Η απουσία της από τα Panama Papers εξηγείται κατ΄αρχήν από μία διστακτικότητα των Αμερικανών να στραφούν προς μία μακρινή και ισπανόφωνη χώρα, τη στιγμή που είναι διαθέσιμες πιο βολικές επιλογές.
«Οι Αμερικανοί έχουν τόσους φορολογικούς παράδεισους να επιλέξουν…», λέει ο Νίκολας Σάξον, «Φορολογικοί Παράδεισοι. Έρευνα για τις καταστροφικές συνέπειες του νεοφιλελεύθερου χρηματοπιστωτικού συστήματος».
Τα Νησιά Κέιμαν και οι βρετανικές Παρθένες Νήσοι, γειτονικοί και αγγλόφωνοι φορολογικοί παράδεισοι έρχονται αμέσως στο μυαλό ως πιθανές επιλογές για τους Αμερικανούς. Όμως στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί που θέλουν να διατηρήσουν κρυφές τις δραστηριότητές τους, δεν χρειάζεται να απομακρυνθούν από τη χώρα τους.
Πολιτείες όπως το Ντελαγουέρ και το Γουαϊόμινγκ προσφέρουν επίσης την δυνατότητα δημιουργίας, έναντι λίγων εκατοντάδων δολαρίων, εικονικών εταιρειών χωρίς να χρειάζεται να αποκαλυφθεί ποιος στην πραγματικότητα κρύβεται πίσω από αυτές.
Ακόμη χειρότερα οι αμερικανικές τράπεζες είναι μεν υποχρεωμένες «να γνωρίζουν τους πελάτες τους», αλλά μπορούν να παρακάμψουν αυτήν την υποχρέωση και να ανοίξουν λογαριασμό στο όνομα μίας offshore εταιρείας, εξασφαλίζοντας πλήρη διακριτικότητα για τους πραγματικούς ιδιοκτήτες.
