Ολοκληρώθηκε πριν λίγες μέρες το 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Αποκορωνιωτών, 30 χρόνια μετά το πρώτο. Κατά κοινή ομολογία στέφθηκε με επιτυχία, επιτρέποντας στους διοργανωτές να αισιοδοξούν για μια νέα διοργάνωση σε συντομότερο χρονικό διάστημα από την προηγούμενη.
Πλούσια η θεματολογία με αναφορές στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον του Αποκόρωνα μέσα από τις 57 επιστημονικές ανακοινώσεις. Καταξιωμένοι επιστήμονες στον τομέα τους αλλά και νεότεροι ερευνητές, ξεδίπλωσαν την ιστορία του τόπου και ανέπτυξαν τις προτάσεις τους για μια ισόρροπη ανάπτυξη με επίκεντρο τον άνθρωπο.
«Παρελθόν και Προοπτική» οι θεματικές ενότητες, έθεταν εξ’ αρχής τους στόχους των εργασιών. Επιβεβλημένη η τοποθέτηση στον χώρο για να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε τον τόπο και να τον κάνουμε δικό μας. Οι αναφορές στον παρελθόν και η παρουσίαση ιστορικών γεγονότων, ανθρώπων και μνημείων θα πρέπει να αποτελέσουν σημεία αφόρμησης τόσο για μελέτη όσο και για την δημιουργία των πυλώνων εκείνων όπου πάνω τους θα στηριχτούν τα θεμέλια της ανάπτυξης. Μιας ανάπτυξης που θα έρθει εκ των έσω και από τους ίδιους τους ανθρώπους του τόπου.
Σημείο προβληματισμού θα μπορούσε να αποτελέσει η μικρή συμμετοχή των φορέων πολιτισμού, κυρίως στο αναπτυξιακό κομμάτι, αλλά και η ανύπαρκτη παρουσία της ίδιας της τοπικής κοινωνίας. Την στιγμή μάλιστα που η κακώς εννοούμενη ανάπτυξη δημιουργεί δυσεπίλυτα προβλήματα στην περιοχή, εμποδίζοντας την εφαρμογή καλών πρακτικών που θα συνδέουν τον τουρισμό με τον πολιτισμό. Το να βολεύεται η κοινωνία στην απραξία της, αποδιώχνοντας καθετί που θα την εξελίξει κάτω από ένα οργανωμένο σχέδιο, αυτό από μόνο του αποτελεί τον μεγαλύτερο ανασταλτικό παράγοντα για ένα υγειές και προσοδοφόρο μέλλον.
Τον τόπο τού χθες μάς τον παρέδωσαν προς φύλαξη, τον τόπο τού σήμερα τον ζούμε αφού μας φιλοξενεί, τον τόπο τού αύριο δεν αρκεί μόνο να τον οραματιζόμαστε. Αυτό πρέπει να γίνει άμεσα αντιληπτό από το σύνολο της κοινωνίας. Χρειάζεται να μελετήσουμε και να προστατεύσουμε τον υλικό και άυλο πολιτισμό, εστιάζοντας στα οφέλη που θα αποτελέσουν και τον οδηγό για να λειτουργήσουμε βάσει σχεδίου.
Ο Αποκόρωνας είναι σύμβολο για τους ανθρώπους του. Τους αγαπάει, απόδειξη πως απλόχερα τους χαρίζει τις φυσικές του ομορφιές, βασικό στοιχείο για μια αειφόρο ανάπτυξη.
Παρά την αμφίδρομη σχέση πολιτών – κράτους, δεν είναι λίγες οι φορές που δεν αρκεί η κρατική πρωτοβουλία και η χρηματοδότηση. Οι πολίτες μέσα από εθελοντικές ομάδες, συλλόγους αλλά και κινήσεις που αξιοποιούν τις νέες τεχνολογίες (Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης κ.ά.) θα πρέπει να αναλαμβάνουν δράσεις με κοινό στόχο την διατήρηση της πολιτισμικής μας ταυτότητας. Κατευθυντήριοι παράγοντες αλλά και κινητήριος δύναμη προκύπτει κατ΄ ανάγκη να είναι η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού. Το συγκεκριμένο συνέδριο ας είναι η αφορμή για έναν τέτοιο προβληματισμό.
Η διαχείριση του πολιτισμού μας δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να είναι αποκομμένη από το παρελθόν. Το μήνυμα αυτό επιβάλλεται να γίνει οδηγός των τοπικών κοινωνιών, για να έχουν το δικαίωμα να οραματίζονται και να διεκδικούν, παίρνοντας το μέλλον στα χέρια τους. Όταν όλα τριγύρω απαξιώνονται και στηρίζονται στον υλικό ευδαιμονισμό τότε ο μαρασμός είναι προ των πυλών.
Παρά το θετικό πρόσημο κατά τη διάρκεια των εργασιών του συνεδρίου, τόσο στο οργανωτικό κομμάτι όπως προείπαμε όσο και στο επίπεδο των ανακοινώσεων, καταδεικνύεται για άλλη μια φορά, η έλλειψη συνοχής ανάμεσα σε διαφορετικά μέρη τής κοινωνίας και η άρνησή της για ενεργό συμμετοχή τόσο στα κοινωνικά δρώμενα όσο και στην υποστήριξη πρωτοβουλιών που σαν στόχο έχουν την βιώσιμη ανάπτυξη.
Ας έχουμε λοιπόν κατά νου τα λόγια της Φωτεινής Τσαλίκογλου… «πεθαίνεις όταν δεν θυμάσαι αυτούς που αγαπάς, πεθαίνεις όταν ο τόπος σου στον χάρτη μετακινηθεί».
Και εμείς, αν δεν ασχοληθούμε σοβαρά, είμαστε ένα βήμα πριν από μια μετακίνηση, διακυβεύοντας το μέλλον του Αποκόρωνα και κατ’ επέκταση και το δικό μας.
