Πανδημία και ηγέτες

Έχουμε κρίση Ηγεσιών σήμερα στην Ευρώπη;
Σύμφωνα με τον Μαξ Βέμπερ, το διαμέτρημα του εκάστοτε ηγέτη αποτελεί συνάρτηση του στόχου που θέτει και του τρόπου με τον οποίο κινείται βάσει του πλαισίου που όρισε.
Εμπεριστατωμένη επιστημονική διαπίστωση που δεν ξέρω πόσο λειτουργεί σε περιόδους παρατεταμένων κρίσεων όπως αυτή που ζούμε σήμερα με την πανδημία.
Θεωρητικά -επί χάρτου- είναι εύκολο να αγορεύεις σε κοινωνιολογικές διαλέξεις, να κάνεις υποδείξεις, ακόμη έχεις και την πολυτέλεια να αυτοσχεδιάζεις και να πειραματίζεσαι.
Όσο όμως η πιο μεγάλη κρίση είναι σε εξέλιξη στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη, τα περιθώρια να παράγεις πολιτικές στενεύουν δραματικά και το μόνο που σου μένει είναι η ενσυναίσθηση και η υπεράσπιση του δημόσιου συμφέροντος.
Ο πρωθυπουργός πρέπει να βλέπει τη μεγάλη εικόνα· τι συμφέρει πραγματικά -σε βάθος χρόνου- την κοινωνία, την οικονομία αλλά και την υπεράσπιση των Συνταγματικών δικαιωμάτων.
Διότι ο “συνταγματικός ακρολαϊκισμός” είναι παράνοια.
Όπως δυστυχία θα είναι και η επιστροφή στην προτέρα περίοδο της στασιμοχρεοκοπίας.
Οι ηγεσίες, πολλές φορές πρέπει να παίρνουν επώδυνες αποφάσεις και μπορούν να περιμένουν να τους βγουν δυο ή τρία χρόνια μετά.
Σε αυτό το σημείο βρισκόμαστε τώρα.