«Ταραγμένοι καιροί ταράζουν τη σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους».
(Φωτεινή Τσαλίκογλου)
Στη δραματική έκκληση που απύθυνε στους πολίτες του νομού Χανίων με ανακοίνωσή του ο Ιατρικός Σύλλογος (Ι.Σ.) Χανίων (Χ.ν., 13/3/21), ώστε να «επιδειχθεί επιτέλους από όλους η δέουσα υπευθυνότητα και πειθαρχία, σε ό,τι αφορά την τήρηση των μέτρων προστασίας», απάντησε διαδικτυακά ένας από τους πολλούς και αρμόδιους γιατρούς που εργάζονται αφανώς για την ψυχική υγεία του κόσμου, ο κ. Ιωάννης Λύκος, Ψυχολόγος, Ψυχοθεραπευτής:
“Δεν μπορεί να συνεχιστεί η προσπάθεια περιορισμού της πανδημίας δοκιμάζοντας να πιεστεί περισσότερο ο πολίτης να αγνοήσει την ανάγκη του για ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Τα κυβερνητικά μέτρα θα πρέπει να προβλέπουν τρόπους ώστε να μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη των πολιτών για εργασία, επικοινωνία και επαφή και όχι να αυξάνουν την πίεση προς τον πολίτη να καταπιέσει ανάγκες οι οποίες ήδη έχουν παραμεληθεί και καταπιεστεί στον μέγιστο βαθμό. Τις συνέπειες της υπερπροσπάθειας στον πληθυσμό τις γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι οι ειδικοί ψυχικής υγείας. Τις καταμαρτυρεί με απόλυτους αριθμούς και η δραματική αύξηση στη χρήση ψυχοφαρμάκων και ναρκωτικών ουσιών που καταγράφεται στις δειγματοληψίες των λυμάτων. Αν χρειάζεται λοιπόν να πει κάτι ο ιατρικός σύλλογος και οποιοσδήποτε σύλλογος, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για αυτή την υπερπροσπάθεια στο γενικό πληθυσμό και όχι να κουνάει το δάχτυλο για περισσότερη υπευθυνότητα στους πολίτες. Ίσως να χρειάζεται ο ιατρικός σύλλογος να στρέψει τις εκκλήσεις για περισσότερη υπευθυνότητα σε αυτούς οι οποίοι αποφασίζουν το ποια και πόσο αυστηρά θα είναι τα μέτρα, καλώντας τους να συνδιαλλαγούν με τον πολίτη και να δουν πιο καθαρά τί αντέχει ο μέσος πολίτης πλέον και τί όχι. Η οδηγία να κρατηθεί κι άλλο η ανάσα σε ένα μακροβούτι που έχει ήδη προ πολλού ξεπεράσει τα όριά αντοχής εκείνου που βουτά έχει μόνο δύο πιθανές εκβάσεις: λιποθυμία και πνιγμό ή απλώς παράβαση της οδηγίας.”
Πράγματι, μέχρι τώρα μας ενδιαφέρει κυρίως το τί συμβαίνει με το “έξω” μας και όχι με τον εσωτερικό μας κόσμο. Τίς συνέπειες μάλλον θα τις δούμε λίαν συντόμως. Αν όχι στη γενιά μας, στις επόμενες. Διότι, η ανάγκη της ασφάλειας-όπως την ορίζουν “τα κυβερνητικά μέτρα” συγκρούεται σφόδρα με το αίτημα του ατόμου για αυτονομία και ελευθερία. Εξάλλου και η ανθρώπινη υπομονή έχει τα όριά της. Σωστά επισημαίνει ο κ. Λύκος ότι τα μέτρα “θα πρέπει να προβλέπουν τρόπους ώστε να μπορεί να ικανοποιηθεί η ανάγκη των πολιτών για εργασία, επικοινωνία και επαφή…” Τα προβλέπει;
