ΕΧΕΙ γίνει θεσμός, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι εισαγωγικές εξετάσεις για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ να αποτελούν το γεγονός της μέρας!
ΤΗΝ ίδια ζωηρή επικαιρότητα διατηρούν η ανακοίνωση (αργότερα) των βάσεων εισαγωγής στις σχολές, όπως και τα τελικά αποτελέσματα των εισακτέων!
ΚΑΙ εκεί εξαντλούμαστε!
ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ, δυστυχώς στο θέμα της Παιδείας, μια κοινωνία «εξετασιοκεντρική». Δίνουμε βάρος ή μεγεθύνουμε τις… εξετάσεις των παιδιών που αλλού περνάνε σχεδόν απαρατήρητες. Όχι ότι δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα κι εμείς, αλλά, βλέπετε, η «τελετουργία» των εξετάσεων είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για προβολή του εκάστοτε υπουργού Παιδείας και της πολιτικής του, με τις… άοκνες προσπάθειές του και το αμέριστο ενδιαφέρον της κυβέρνησης, για τη νεολαία!
Η ΟΠΟΙΑ νέα γενιά, όταν με το καλό τελειώσει το όνειρο των σπουδών της και κληθεί να αντιμετωπίσει τη σκληρή ελληνική πραγματικότητα, θα έχει, από ό,τι φαίνεται, μόνο δυο δρόμους μπροστά της: ή να μείνει στη χώρα και να «καταταγεί» στις στρατιές των ανέργων, ή να αναγκασθεί, για να ζήσει με λίγη αξιοπρέπεια, να εκπατρισθεί και να χαρακτηρισθεί έτσι -κατά τον Κ. Καζάκο- η ενέργειά της αυτή ως προδοσία! Πόσο εύκολοι είμαστε στους χαρακτηρισμούς μας! Πόσο δύσκολοι είμαστε στο να πούμε την αλήθεια ή τον καλό λόγο!
ΕΝ πάση περιπτώσει, τα παιδιά σήμερα δίνουν εξετάσεις, όπως πέρσι, όπως πριν πέντε, δέκα, είκοσι χρόνια… Εμείς, παραβλέποντας την άλλη επικαιρότητα, τους ευχόμαστε καλή δύναμη και κουράγιο στην πρώτη δοκιμασία της ζωής τους. Να είναι ψύχραιμα σε ό,τι ακούνε και βλέπουνε, να έχουν αυτοσυγκέντρωση στην επιτυχία, πίστη και επιμονή στο στόχο τους.
ΣΤΟ κάτω-κάτω, το μόνο πράγμα που αξίζει στη ζωή είναι ο αγώνας, η συνεχής προσπάθεια. Όχι η αδράνεια και το τέλμα.
ΚΑΛΗ και απαραίτητη είναι η γνώση. Αλλά, κοντά σ’ αυτήν, επιβάλλεται και η ανάπτυξη ορισμένων δεξιοτήτων/ικανοτήτων, όπως είναι η ζωντανή επικοινωνία και κοινωνικότητα, η αλληλεγγύη, η ολιγάρκεια και η αυτάρκεια, η προβλεπτικότητα, η αισιοδοξία… Σε μια περίοδο που η κοινωνία μας ταλανίζεται από μια πολλαπλή κρίση, αλλά και από παγκόσμιες κοινωνικοπολιτικές ανακατατάξεις, δεν μας μένει παρά να ευχηθούμε στους νέους να είναι πάντα ο εαυτός τους-όπως τους το εύχεται κι ο Γ. Θεοτοκάς-, να καλλιεργήσουν όσο μπορούν την προσωπικότητά τους και να μην απεμπολήσουν ποτέ τα όνειρά τους…
