Κύριε διεθυντά,
σύμφωνα με τον πρώτο νόμο-πλαίσιο για τα πανεπιστήμια 1268 ο οποίος καθιερώθηκε επίσημα το 1982 το «Πανεπιστημιακό άσυλο» οριζόταν στην παράγραφο 5 του άρθρου του 2 ως εξής : «Το Πανεπιστημιακό άσυλο καλύπτει όλους τους χώρους των ΑΕΙ και συνίσταται στην απαγόρευση επέμβασης της Δημόσιας δύναμης στους χώρους αυτούς…». Ο εν λόγω νόμος προέβλεπε την προσωρινή άρση του ασύλου και επέμβαση της δημόσιας δύναμης κατόπιν άδειας των Πρυτανικών αρχών, του Πρυτανικού Συμβουλίου για τα Α.Ε. Ι και το Συμβούλιο για τα Τ.Ε.Ι., με δικαίωμα ψήφου όλων των μελών τους. Χωρίς όμως την άδεια των αρμοδίων επιτρεπόταν επέμβαση μόνο όταν διαπράττονταν αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής. Οι παραβάτες του «Πανεπιστημιακού ασύλου» τιμωρούνταν με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών.
Σύμφωνα με το άρθρο 3 του νόμου 4009/2011 (ΦΕΚ 195/Α/6/9/2011) περί Ακαδημαϊκής ελευθερίας: 1. Στα Α.Ε.Ι. κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. 2. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των Α.Ε.Ι. εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. 3. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου καταργούνται το άρθρο 2 του νόμου 1268/82 (Α’ 87), (Διαθέσιμο στον ιστότοπο: https://www.e-nomothesia.gr/kat-ekpaideuse).
Ποιες όμως θεωρούνται αξιόποινες πράξεις;
O υποψήφιος πρύτανης Ευστάθιος Ευσταθόπουλος, καθηγητής της Ιατρικής Σχολής Αθηνών χαρακτηρίζει «αδιανόητο» να θεωρείται «φυσιολογική η οργάνωση ρεμπέτικων πάρτι από εξωπανεπιστημιακές «συλλογικότητες» μέσα στο πανεπιστήμιο ή να καταλαμβάνονται χώροι από άγνωστα άτομα, που τους χρησιμοποιούν για ξένους με το πανεπιστήμιο σκοπούς». Πιο συγκεκριμένα, ο κύριος Ευσταθόπουλος αναφερόμενος στο «Πανεπιστημιακό άσυλο» ως «άσυλο προστασίας της ανομίας», σε συνέντευξη που έδωσε στη Στέλλα Νοβάκη στην εφημερίδα Παροπολιτικά (11/5/2019), επεσήμανε τα εξής: «Οφείλουμε να επιδιώξουμε να γίνει προτεραιότητα για την ελληνική πολιτεία να επαναφέρει την αξία του έργου των πανεπιστημιακών σε αξιοπρεπή επίπεδα… Το διδακτικό προσωπικό πρέπει να αισθάνεται αξιοπρέπεια, ασφάλεια και με υπερηφάνεια να εργάζεται και το θέμα των αποδοχών είναι σημαντικό σε αυτό… Οι αποδοχές-απολαβές των πανεπιστημιακών θα πρέπει να καταβάλλονται σε συνάρτηση με την αξιολόγηση των υπηρεσιών εκπαίδευσης που παρέχουν στην πολιτεία… Το όραμά μας για το πανεπιστήμιό μας είναι ένα αυτόνομο, εξωστρεφές και ανταγωνιστικό δημόσιο ίδρυμα, το οποίο προσφέρει στους φοιτητές μας ευκαιρίες ποιοτικής εκπαίδευσης και ανάπτυξης των δυνατοτήτων τους, ώστε να βρουν άμεσα μια αξιοπρεπή εργασία στο αντικείμενο που διάλεξαν να σπουδάσουν… Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μεγάλα δημόσια πανεπιστημιακά ιδρύματα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο, όπως για παράδειγμα το Κέιμπριτζ και η Οξφόρδη, είναι αυτόνομα… Θα πρέπει να είμαστε πλήρως αυτόνομοι να εξασφαλίσουμε πόρους και από άλλες πηγές, σύμφωνα με δοκιμασμένες πρακτικές που εφαρμόζουν όλα τα σύγχρονα πανεπιστήμια…».
Ποιες είναι οι υπηρεσίες εκπαίδευσης που προσφέρονται στους φοιτητές από τα πανεπιστημιακά ιδρύματα;
Οι υπηρεσίες εκπαίδευσης που προσφέρουν στους φοιτητές ευκαιρίες ποιοτικής εκπαίδευσης και ανάπτυξης των δυνατοτήτων τους είναι με αριθμητική σειρά:
1. H διερεύνηση του αρχικού επιπέδου των φοιτητών, οι ανάγκες τους.
2. O προσδιορισμός των στόχων διδασκαλίας τους με σαφήνεια.
3. Η ανάλυση της επιδιωκόμενης μάθησης στα στοιχεία της.
4. Ο προγραμματισμός, το χρονοδιάγραμμα των μαθημάτων.
5. Ο καθορισμός του τι πρέπει να διορθωθεί στη διδασκαλία, δηλαδή η διάγνωση των αιτίων της μη ικανοποιητικής κατάκτησης των εκπαιδευτικών στόχων από τους φοιτητές.
6. Η αξιολόγηση των επιδιωκόμενων στόχων. Ο κάθε φοιτητής έχει κατακτήσει τους επιδιωκόμενους στόχους; Εάν ναι, τότε μόνο μπορούμε να μιλάμε για ποιοτική εκπαίδευση. Θα μπορούμε δηλαδή να μιλάμε για ανάπτυξη των δυνατοτήτων των φοιτητών στο αντικείμενο που διάλεξαν να σπουδάσουν.
Βικαρίου Γεσθημανή,
ευρωπαιολόγος -εκπαιδεύτρια Ενηλίκων (ΜΕd).
