ΠΕΡΙΠΟΥ απαρατήρητη πέρασε μια από τις σημαντικότερες ημερομηνίες της ελληνικής Ιστορίας: η Αλωση της Πόλης (29 Μαΐου 1453).
ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΑΣ της ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος. Πορθητής τής ήδη εξασθενημένης πρωτεύουσας της Βυζαντινής Αυτκρατορίας, ο επικεφαλής του πολυπληθέστερου οθωμανικού στρατού σουλτάνος Μωάμεθ Β’ (Mehmet II).
MIA «πτώση» που σήμανε και το τέλος της χιλιετούς ιστορίας Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
ΓΡΑΦΕΙ κάπου ο Φώτης Κόντογλου γι αυτή τη «Θλιβερή Ημέρα»: «Όλες οι πολιορκίες που τελειώνουν με το πάρσιμο μιας πολιτείας, είναι άγριες. Μα η πολιορκία και η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως έχει κάποια ιδιαίτερη θλίψη, κάποια θλίψη αγιασμένη, σαν τα πάθη και σαν τη σταύρωση του Χριστού. Αυτή η πολιτεία στάθηκε παραπάνω από χίλια χρόνια η ιερή κιβωτός της Ορθοδοξίας, Θεού κατοικητήριον…»
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ της Αλωσης υπήρξε η ελεύθερη πια και ανελέητη προώθηση και κατάκτηση από τους Τούρκους της Β. Αφρική και ακόμη χωρών της Κεντρικής Ευρώπης! Στα τέλη του 17ου αιώνα η Οθωμανική Αυτοκρατορία έφτασε στο απόγειό της, απειλώντας τη Βιέννη!
Η ΑΛΩΣΗ της Κωνσταντινούπολης για πολλούς ιστορικούς αποτελεί ένα κομβικό γεγονός που σηματοδοτεί το τέλος του Μεσαίωνα και την έναρξη της Αναγέννησης στην Ευρώπη. Πολλοί δε ιστορικοί υποστηρίζουν -και όχι ατεκμηρίωτα- ότι η μαζική μετακίνηση πολλών Ελλήνων από την Πόλη στην Ιταλία, αλλά και από άλλα μέρη της Ελλάδας όπως η Κρήτη λόγω της Αλωσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του περιεχομένου και της φιλοσοφίας που ακολούθησαν τα πρόσωπα της Αναγέννησης σε όλη την Ευρώπη.
…ΕΙΝΑΙ άκρως συγκινητική -και γνωστή στους περισσότερους- η ιστορία που θέλει 1500 περίπου Κρήτες, γενναίους μαχητές, να επιβιβάζονται σε 5 κρητικά καράβια και να ξεκινάνε από τη Σούδα για την Πόλη. Γνωστό επίσης ότι υπάρχει στην επαρχία Σφακίων ένα χωριό με το όνομα Καλλικράτης που βρίσκεται σε υψόμετρο 750 μέτρων. Ο επισκέπτης στην είσοδο του χωριού αντικρίζει μια πλάκα που τον πληροφορεί ότι το χωριό χρωστά το όνομα του στο Μανούσο Καλλικράτη αρχηγό αυτού του σώματος των 1500 εθελοντών Κρητών, που το Μάρτη του 1453 ξεκίνησε να βοηθήσει στην άμυνα της Πόλης. Σύμφωνα δε με την παράδοση, μετά την είδηση της άλωσης και την επιστροφή από την Πόλη των Κρητών αγωνιστών, τα μαντήλια στην Κρήτη βάφτηκαν μαύρα και μπήκαν κρόσσια που συμβολίζουν τα δάκρυα των Κρητών για την απώλεια της Πόλης. Στους εορτασμούς δε της επιστροφής των Κρητών μαχητών λέγεται ότι χορεύτηκε για πρώτη φορά ο «χανιώτικος συρτός», ο και «βασιλιάς» των κρητικών χορών!
ΝΑ, λοιπόν, λόγοι να μη λησμονείται αυτή η μέρα στην Κρήτη…
[Για περισσότερες λεπτομέρειες: http://www.haniotika-nea.gr/68327-i-alwsi-tis-polis-kai-i-kriti/]
