Ο ∆ηµήτρης Μητροπάνος είναι ένας από τους λίγους ερµηνευτές που µας έδειξε πως είναι να ακούγεσαι δυνατά χωρίς να φωνάζεις. Τραγουδούσε µε πάθος, σαν να είχε ζήσει όλα αυτά που ερµήνευε. Βίωνε κάθε λέξη που έλεγε και του άρεσε να τραγουδάει άναρχα! Ο Μητροπάνος έδινε τη δική του ερµηνεία κι ερµηνεία είναι πρώτα απ΄ όλα αυτό που λέει η ίδια η λέξη: Μια εξήγηση…
Ο Μητροπάνος είχε έναν δικό του µοναδικό τρόπο που σε έπειθε µε το καληµέρα. Σ’ έπαιρνε µαζί του από τον πρώτο στίχο, σ’ έκανε ό,τι ήθελε αυτός κατά τη διάρκεια, για να σε αφήσει πάλι στη γη µε την τελευταία φράση. Τον πίστευες, τόσο όταν τον άκουγες στην ηχογράφηση του στούντιο, όσο κι όταν τον έβλεπες να διαλύεται µπροστά σου στις ζωντανές εµφανίσεις. Κι αυτό δεν το πετύχαινε µόνο χάρις στη φωνή του, αλλά κυρίως στον τρόπο που έκανε δικά του τα λόγια. Είχε µια έµφυτη γνώση του πως πρέπει να χειριστεί ακόµα και την κάθε συλλαβή, το κάθε γράµµα, ώστε κοµµάτι-κοµµάτι να φτιάξει τις λέξεις, τις φράσεις, τους στίχους και στο τέλος όλο το τραγούδι. Να σου λέει τα λόγια κι όχι µόνο να πείθεσαι πως τα εννοεί, αλλά να αποδέχεσαι τόσο βαθιά την δική του εµπειρία, που να την κάνεις δικιά σου.
Ο τρόπος που ερµήνευε ήταν σαρωτικός!
Το τραγούδι “Πάντα Γελαστοί” είναι ένα ξεχωριστό ζεϊµπέκικο σε στίχους Άλκη Αλκαίου και µουσική Θάνου Μικρούτσικου που σφράγισε ερµηνευτικά ο ∆ηµήτρης Μητροπάνος.
Ο δίσκος του συνθέτη µε τον ερµηνευτή “Στου αιώνα την παράγκα” κυκλοφόρησε το χειµώνα του 1996.
Τους στίχους των τραγουδιών στο δίσκο υπέγραφαν οι Άλκης Αλκαίος, Γιώργος Κακουλίδης, Κώστας Λαχάς, Λίνα Νικολακοπούλου.
Το “Πάντα γελαστοί” είναι ένα από τα πιο ξεχωριστά τραγούδια του δίσκου και έχει τη δική του ιστορία.
Ήταν 14 Αυγούστου 1996, ηµέρα µνήµης της κατάληψης της Αµµοχώστου, ηµέρα που κηδεύονταν ο δολοφονηµένος Τάσος Ισαάκ, ηµέρα που νεκρός στο οδόφραγµα της ∆ερύνειας έπεσε και ο Σολωµός Σολωµού. Η ηµέρα εκείνη θα είναι σίγουρα βαθιά χαραγµένη στην µνήµη των µεγαλύτερων γιατί τα γεγονότα µεταδίδονταν από την τηλεόραση. Στο οδόφραγµα της ∆ερύνειας είχαν συγκεντρωθεί διαδηλωτές που προσπαθούσαν να προσεγγίσουν το σηµείο της δολοφονίας του Ισαάκ. Οµάδα “γκρίζων λύκων” ήταν και πάλι από την πλευρά των κατεχοµένων και ξέσπασαν επεισόδια. Ξαφνικά, ο Σολωµού ξεφεύγει από τους Κυανόκρανους και περνάει στη “νεκρή ζώνη”. Με το τσιγάρο στο στόµα, σκαρφαλώνει στον ιστό της τουρκικής σηµαίας µε σκοπό να την κατεβάσει. Ένας από τους ελεύθερος σκοπευτές του κατοχικού στρατού τον πυροβολεί µε αποτέλεσµα ο Σολωµού να πέσει νεκρός.
Η σκηνή αυτή δεν άφησε ασυγκίνητο τον Άλκη Αλκαίου που γράφει τους στίχους για το “Πάντα Γελαστοί”. ∆εν είναι σίγουρο αν τα γεγονότα αυτά αποτέλεσαν την αφορµή για το τραγούδι ή εάν η σύνθεση προηγήθηκε και µετέπειτα έγινε η αφιέρωση, καθώς οι ηµεροµηνίες αφήνουν ανοιχτά και τα δύο ενδεχόµενα αφού ο δίσκος κυκλοφόρησε το χειµώνα του 1996, περίπου 3 µήνες µετά τα γεγονότα. Στο ένθετο βιβλιαράκι του cd, κάτω από τον τίτλο του τραγουδιού, ο Αλκαίος έχει σηµειώσει: «Ισαάκ και Σολωµού και Μαρίνου Μαρτύρων». Αν αναρωτιέσαι για αυτό το «Μαρίνου», είναι γιατί το καλοκαίρι εκείνο υπήρξε άλλη µία δολοφονία. Ο λόγος για τον Χριστόφορο Μαρίνο, κοινωνικό αγωνιστή του λεγόµενου αναρχικού χώρου, ο οποίος έχασε τη ζωή του στις 23 Ιουλίου του 1996, λίγο πριν τα γεγονότα της Κύπρου.
Καλές ακροάσεις µέχρι την επόµενη ιστορία µε ρεφρέν!
* Η Μαρία Σουρουκίδου είναι ραδιοφωνική παραγωγός
