Πάντα ζωντανοί…

Ας μη γελιόμαστε, ουδείς απέθαντος. Πάντα όμως μας σοκάρει η είδηση ενός θανάτου, ιδίως όταν αυτός αφορά άτομο γνωστό, αγαπητό ή και χειρότερα σχετικά νέο. Ομως θα πρέπει μέσα από το θλιβερό συμβάν να αντλούμε τα θετικά, γιατί υπάρχουν και θετικά. Οτι ο Λαυρέντης είχε ταλέντο, ότι ήταν τυχερός που αυτό είχε αναγνωριστεί, ότι τα τραγούδια του είχαν κοινωνικό μήνυμα και είχαν βαθιά επίδραση σε όλους μας.
Σ’ αυτό τον τόπο υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες, λογοτέχνες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, που αδυνατώ να φανταστώ ότι έχουν πεθάνει, όπως ο Χατζηδάκης, ο Παπάζογλου, η Αρλέτα, αλλά και ο Ελύτης, ο Ρίτσος, ο Βάρναλης, ο Παλαμάς. Γιατί πιστεύετε ότι θα πεθάνουν ο Θεοδωράκης ή ο Μικρούτσικος;
Οι άνθρωποι μπορεί να πεθαίνουν βιολογικά, αυτό είναι αναπόφευκτο για όλους μας, δεν πεθαίνουν όμως όσο έχουν επίδραση στη ζωή αυτών που μένουν πίσω και ο Λαυρέντης είναι ένας από αυτούς, που για πολλά-πολλά χρόνια θα τραγουδάμε τα τραγούδια τους.