Παντελώς ανέτοιμοι

Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τα γεγονότα της κάθε ημέρας;
Θεωρούμε τους εαυτούς μας έτοιμους να αντιμετωπίσουμε τα πάντα, αλλά η πραγματικότητα έρχεται να μας διαψεύσει πάρα πολλές φορές. Ακόμη και σε αναπάντεχα ευχάριστα γεγονότα, βρισκόμαστε ανέτοιμοι να τα αντιμετωπίσουμε σωστά ή ακόμη και απλά να τα υποδεχθούμε.
Άλλωστε ο ψυχολογικός πόλεμος που δεχόμαστε ταυτόχρονα με τον οικονομικό, επιβεβαιώνει ότι είμαστε ανέτοιμοι. Ακόμη και σήμερα, τέσσερα χρόνια από το ξεκίνημα αυτού του πολέμου, παραμένουμε παντελώς ανέτοιμοι. Και μην βιαστεί κάποιος να διαφωνήσει διότι και μόνο μία ματιά στα μέτρα τα οποία ανακοινώνονται κάθε λίγο δείχνει το μέγεθος της αντίστασης, αντίδρασης ή διαφωνίας μας. Σχεδόν όλες τις φορές τις διαφωνίες τις ακούει η τηλεόραση, άντε και καμιά φορά το κτήριο της Δημοτικής Αγοράς.
Να γιατί ο εχθρός κερδίζει τις μάχες και οδηγείται να κερδίσει τον πόλεμο. Είναι περισσότερο έτοιμος από όλους εμάς και γνωρίζει καλά ότι είμαστε παντελώς ανέτοιμοι έστω και ψυχολογικά, να τον αντιμετωπίσουμε. Ετοιμος αυτός, ανέτοιμοι εμείς, μας χορεύει όπως θέλει.
Ανέτοιμοι βρισκόμαστε στο κάθε τι που πιθανώς να παρουσιαστεί κατά τη διάρκεια της κάθε ημέρας μας, από το πιο απλό έως το πιο δύσκολο. Και για να μην δηλώσει κανείς έτοιμος για όλα, ας προσπαθήσει κάποιος να δηλώσει και να εφαρμόσει ότι θα χαμογελά για το υπόλοιπο της ημέρας του. Θα διαπιστώσει με βεβαιότητα, ότι στο πρώτο συμβάν που θα του έρθει, θα χάσει το χαμόγελο και θα ξεχάσει και την υπόσχεση περί χαμόγελου.
Όταν στις πιο μικρές και απλές επιλογές μας, όπως το χαμόγελο, επιβεβαιώνεται το ανέτοιμο, ας μην οδηγηθούμε στον θάνατο και μάλιστα έναν ξαφνικό, διότι εκεί επιβεβαιώνεται παμψηφεί το ότι είμαστε παντελώς ανέτοιμοι.
Ας μείνουμε στα απλά και καθημερινά συμβάντα μας.
Κι αν νομίζεται ότι μόνον οι καθημερινοί άνθρωποι είναι αυτοί που είναι παντελώς ανέτοιμοι στα απλά καθημερινά συμβάντα, ας δούμε όλους αυτούς που βγαίνουν στα παράθυρα των καναλιών. Δεν μιλώ γι’ αυτούς που παίζουν θέατρο και τάχα ξεσπαθώνουν, αλλά για κείνους που δεν τους αρέσει η στάση ή ο λόγος κάποιου συνομιλητή και φεύγουν ή τους ανεβαίνει η πίεση στο 20.
Γιατί άραγε να βρισκόμαστε ανέτοιμοι μπροστά σε γεγονότα που εύκολα θα μπορούσαν και να προβλεφθούν και να αντιμετωπιστούν ψύχραιμα και αποτελεσματικά; Τι λείπει από τις προσπάθειές μας ή από τον τρόπο λειτουργίας μας;
Μας λείπει το γνώθι σαυτόν, μας λείπει ο υπαρξιακός στόχος, μας λείπει ο σταθερός μας στόχος.
Όλα τα παραπάνω ίσως φαίνονται φιλοσοφίες μακρινές ή και φευγάτες, αλλά φτιάχνουν τη ζωή μας, την ημέρα μας, την κάθε στιγμή μας. Λαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο από τον κακό πρώτο καφέ του καφετζή που μας χαλά τη διάθεση, μέχρι το πιό σίγουρο συμβάν της ζωής μας, τον θάνατο.
Είμαστε παντελώς ανέτοιμοι για όλα στην ζωή μας, γι’ αυτό και χαλάνε οι στιγμές μας με το παραμικρό ανάποδο συμβάν.
Ναι, μας φταίνε πάντα οι άλλοι που μας τα δημιουργούν, λέμε. Όχι, ο καθένας μας φταίει, ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για το τι επιτρέπει να του συμβεί και ο καθένας μας είναι υπεύθυνος να αποδείξει αν είναι έτοιμος ή παντελώς ανέτοιμος.