παπά Κωνσταντίνος Χομπίτης

Είχα την χαρά και την ευλογία να τον γνωρίσω πριν από πολλά χρόνια και μου είχε κάμει εντύπωση η απλότητα και η γνήσια σφακιανή ψυχή του. Στην θερινή διαμονή του στην Ίμπρο, πάντα δεχόταν εμένα ή όποιον περαστικό φίλο με χαρά και φιλόξενη διάθεση με την καλόκαρδη παπαδιά του. Αυτά όμως που μου έμειναν, είναι όταν το έτος 1997 οι Χανιώτες σπηλαιολόγοι θέλησαν να τιμήσουν τους Κομιθιανούς για τα 130 χρόνια από τη θυσία των στο σπήλαιο Γυπες στο φαράγγι της Ίμπρου όπου εξοντώθηκαν από τον Ομέρ Πασά το 1867. Πέρα από το θρησκευτικό μέρος, έφτιαξε μόνος ένα εικονοστάσι γι’ αυτούς από μονοπάτι του φαραγγιού αφού το σπήλαιο είναι πιο ψηλά. Ακόμη, θυμάμαι που ξεκίνησε η εκστρατεία για την σωτηρία της εκκλησίας του Άι Γιώργη του 14ου αιώνα, με τοιχογραφίες του Ι. Παγωμένου και κατάφερε να τη διασώσει με εισφορές Σφακιανών που συγκέντρωσε. Το ίδιο και για το παλαιό Μοναστηράκι του Αγίου Αντωνίου στο σπήλαιο, πίσω από την Θυμιανή, όπου και πάλι κατάφερε πολλά. Εκεί, για πρώτη φορά, με πρωτοβουλία του τιμήθηκε και λειτουργήθηκε ο κτήτοράς του Όσιος Άνθιμος ο Τυφλός, που τον 18ο αι., ήλθε και κήρυξε στα Σφακιά και κατάφερε για πολλά χρόνια να σταματήσουν οι βεντέτες και άλλα κακά. Το εκεί εικόνισμά του γιορτάζεται κάθε 4η Σεπτεμβρίου. Ενεργή και η συμμετοχή του στην Ένωση των Σφακιανών Παπάδων από 1977 μέχρι 1999, που με ανακοινώσεις και ενέργειες, αγωνίσθηκαν για ένα καλύτερο αύριο για την Κρήτη. Και αμέτρητα άλλα. Δεν απόκτησε πτυχία και τίτλους, αφού το σχολείο της ζωής τού έδωσε περισσότερα. Υπέφερε αφάνταστα από την απώλεια των τριών γιων του αλλά με τη συμπαράσταση της παπαδιάς του και με τη δυνατή πίστη του κράτησε όσο μπορούσε. Καλό Παράδεισο λεβέντη Σφακιανέ παπά Κωνσταντίνε Χομπίτη, που για εξήντα χρόνια υπηρέτησες πιστά τον Χριστό.