Tην οικονομία διαφεντεύει ο Τόμσεν με τη Βελκουλέσκου, τα θαλάσσια σύνορα εποπτεύονται απ’ το ΝΑΤΟ, τα χερσαία σύνορα στον Βορρά έχουν κλείσει με συρματοπλέγματα, οι τοποτηρητές καλά κρατούν να βάζουν φόρους, να κόβουν μισθούς να ξεπουλούν τον εθνικό πλούτο, ενώ οι ελπίδες μας για επενδύσεις επαφίενται στη θέληση των προσφύγων απ’ τη Συρία. Δεν φθάνουν αυτά, βλέπουμε στο βάθος ότι την ιστορία του τόπου φαιδρύνουν σκοτεινές διαδρομές προσώπων, που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην πολιτική σκηνή των τελευταίων ετών. Τα έργα και οι ημέρες του κ. Σταύρου Παπασταύρου, που κυριαρχούσε στον στενό πυρήνα του Μαξίμου, ξεχείλισαν το ποτήρι. Ο πρωθυπουργικός σύμβουλος ήταν η σκιά του κ. Σαμαρά, δεν έλειπε ποτέ από δίπλα του, τον συνόδευε, όταν διαπραγματευόταν στις Συνόδους Κορυφής, ήταν σύνδεσμός του με ξένα πρωθυπουργικά γραφεία, διαπραγματευόταν με τις ελβετικές τράπεζες για τις καταθέσεις των φοροφυγάδων, ο δε ξένος Τύπος τον χαρακτήριζε τοποτηρητή της Μέρκελ στην Ελλάδα. Απ’ το Κολλέγιο Αθηνών στη Νομική του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου με υποτροφία στο Χάρβαρντ, με διακρίσεις και περγαμηνές, ήταν ο άνθρωπος, το πολυεργαλείο του κ. Σαμαρά. Είχε προετοιμασθεί απ’ τη νεολαία του Ε.Λ.Κ., ώστε ο Κ. Καραμανλής τον τοποθέτησε γραμματέα Διεθνών Σχέσεων της ΝΔ και τον διόρισε στο “Ιδρυμα Δημοκρατίας Καραμανλή”. Ο Κ. Καραμανλής άκουσε τη συμβουλή του Εβερτ «να είναι προσεκτικός με τον νεαρό, που ενεργεί ως ταξιδιωτικός πράκτορας πολιτικών προσώπων». Οταν ο Κ. Καραμανλής παραιτήθηκε, πήγε με τη Ντόρα, αλλά για να μην μείνει ξεκρέμαστος, λόγω και των ελιγμών του, απέκτησε την εμπιστοσύνη του Σαμαρά κι έγινε το “Alter ego” του. Σύννεφα άρχιζαν να σκεπάζουν τον πρωθυπουργικό σύμβουλο, όταν έγινε αναφορά για τη συμμετοχή του στη λίστα Λαγκάρντ, απ’ τους δημοσιογράφους Γιάννη Ντάσκα και Χάρη Μπότσαρη, (ο τελευταίος δεν ζει) που αποκάλυψαν ότι απ’ το 1,5 δισ. $ της λίστας ήταν διαχειριστής ενός Αμοιβαίου Κεφαλαίου 550 εκατ. $ και μέτοχος σ’ αυτό 5,4 εκατ. $ για το οποίο αργότερα κατέβαλε πρόστιμο 3,3 εκ. ευρώ για φοροδιαφυγή, ποσό, που του το δάνεισε ο φίλος του Σάμπυ Μιωνή. Αλλά και από τη λίστα Μπόργιανς δεν λείπει το όνομα του κ. Παπασταύρου, μεταξύ των 10.588 καταθετών της UBS, που είχε αρνηθεί η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου να παραλάβει και η οποία τελικά περιήλθε στα χέρια των αρμοδίων αρχών τον Νοέμβριο 2015. Νέο πρόβλημα όμως για τον πρώην πρωθυπουργικό σύμβουλο είναι η εμπλοκή του ονόματός του στη λίστα των “Panama Papers” από 11,5 εκατ. έγγραφα που διέρρευσαν από μια παναμαϊκή δικηγορική εταιρεία υπεράκτιων οφσόρ. Ηταν δικτυωμένος ο άνθρωπος με χρηματιστηριακές εταιρείες διεθνούς εμβέλειας, κάτι που ο κ. Σαμαράς δεν γνώριζε, γι’ αυτό δήλωνε ότι «μακάρι να είχε η Ελλάδα δέκα Παπασταύρου». Τι μυστικά κατείχε ο κ. Παπασταύρου, που ετύγχανε τέτοιας πρωθυπουργικής προστασίας, την οποία ακόμα και σήμερα απολαμβάνει; Κάποιος λόγος θα υπάρχει, όταν ο αντιπρόεδρος της ΝΔ κ. Γεωργιάδης λέει ότι «εάν ο ελληνικός λαός δεν ήταν διαχρονικά αχάριστος, θα είχε δώσει το όνομα του Παπασταύρου σε δρόμο»(!!) Βέβαια την επομένη ανακάλεσε. Ηταν λάθος, είπε η δήλωση για τον εξής λόγο, διότι «δόθηκε μεγαλύτερη σημασία σ’ ένα ρητορικό σχήμα και ευκαιρία σε ανθρώπους, που θέλουν να κρατήσουν την αψίδα της εξουσίας στην εξουσία…». Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι ο πρώτος τυχών. Είναι αντιπρόεδρος της ΝΔ και δεν μπορεί να κάνει τέτοια χονδροειδή λάθη, να θεωρεί τον ελληνικό λαό «διαχρονικά αχάριστο» και την γκάφα του «ρητορικό σχήμα». Κρίμα! Αλλά και ο κ. Μητσοτάκης που λέει για τον κ. Παπασταύρου ότι «μπορεί να είχε μια φορολογική εκκρεμότητα και η δικαιοσύνη θα κρίνει… και ότι ως προς τον πολιτικό ρόλο μπορώ να πω ότι βοήθησε τη χώρα…»(!!). Δεν είχε λόγους να υπερασπιστεί το παρελθόν κανενός. Και πάλι κρίμα!
Παπασταύρου ο συντονιστής
