Παρά πάσαν προσδοκίαν η Σύνοδος Κορυφής

Η Σύνοδος Κορυφής της 24ης Σεπτεμβρίου διαβουλεύσεων και αποφάσεων για τη σχέση των “27” της Ε.Ε. με την Τουρκία θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Θα επιβεβαιωθεί για μία ακόμα φορά, ότι η Γερμανία μένει σταθερή στην κατευναστική σχέση, που θέλει να εδραιώσει με την Τουρκία, μια σχέση διαμεσολαβητική για την ευρύτερη περιοχή της Μ. Ανατολής, επειδή η Μέρκελ πιστεύει ότι ο Ερντογάν έχει τη δυνατότητα διαμόρφωσης ισορροπιών.
Η Σύνοδος Κορυφής, λοιπόν, υπό τη γερμανική προεδρία, όσο περνά ο καιρός, δείχνει περισσότερο σκοτεινό τον ορίζοντα στην επίλυση των ζωτικών προβλημάτων που ταλανίζουν την Ενωση μετά και τη δοκιμασία της με το Brexit. Η Μέρκελ, εκτός από τα ευρωπαϊκά, έχοντας με το μέρος της τον πρόεδρο Στάινμάιερ, βρίσκεται αντιμέτωπη με την όλο και διογκούμενη εσωτερική αστάθεια, μετά την απόπειρα βιαίας κατάληψης του Ράιχσταγκ από διαδηλωτές, ένεκα των περιοριστικών μέτρων για τον περιορισμό της πανδημίας. Οι διαδηλωτές καλύπτουν όλο το φάσμα των εχθρών της από τους αντισημίτες, τους νοσταλγούς του Τρίτου Ράιχ, τους αρνητές της δημοκρατίας, του κορωνοϊού, τους “ψεκασμένους”, τους αντιεμβολιαστές, τους ρατσιστές, τους ακροδεξιούς και όσους εκμεταλλεύονται την υγειονομική κρίση, για ν’ απαλλαγούν απ’ τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Η Γερμανία μπήκε σφήνα στα Ελληνοτουρκικά στο πλαίσιο άσκησης της προεδρίας της Ε.Ε. Θέλει να έχει σύμμαχο και τη Γαλλία, για να δημιουργήσει ειδικές σχέσεις των χωρών της Ε.Ε., με την Τουρκία και το Η.Β. Η Ε.Ε. είχε και έχει τη δυνατότητα να χειρίζεται σημαντικά θέματα εξωτερικής πολιτικής καθ’ όσον διαθέτει επίτροπο τέτοιων σχέσεων, τον Σαρλ Μισέλ. Το Συμβούλιο, λοιπόν, Εξωτερικών Υποθέσεων έχει αρμοδιότητα επιβολής κυρώσεων κατά οποιασδήποτε χώρας, άρα και της Τουρκίας. Η προεδρία όμως της Ε.Ε. δεν μπορεί να επεμβαίνει σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, αφού η Ε.Ε. διαθέτει θεσμικό όργανο, (άρθρο 15 της Συνθήκης της Ε.Ε.). Η Μέρκελ, όμως, με το “έτσι θέλω”, παρακάμπτει τους θεσμούς, για να κυριαρχήσει η γερμανική επικυριαρχία σε Αν. Μεσόγειο και Αιγαίο και ν’ αποδείξει εμπράκτως τι σημαίνει Γερμανία.
Κυριαρχεί το ερώτημα, κατά πόσο θα συμφωνήσουν τα 27 πολυδιασπασμένα κράτη – μέλη να επιβάλλουν κυρώσεις στην Τουρκία. Η απόσυρση του Ορούτς Ρέις απ’ την ελληνική υφαλοκρηπίδα και εν συνεχεία των πολεμικών που το συνόδευαν, είναι προσχηματική, για να αποσοβηθεί δυσμενής απόφαση εις βάρος της Τουρκίας. Ομως οι αντ’ αυτού του Ερντογάν δήλωσαν ότι δεν θα υποχωρήσουν, θα συνεχίσουν να διεκδικούν τα δικαιώματά τους και θα επανέλθουν όταν το κρίνουν σκόπιμο.
Οι Ευρωπαίοι πιστεύεται ότι στις 24 Σεπτεμβρίου, παρά τη διχογνωμία εντός των κόλπων της Ε.Ε., θα εγκρίνουν ένα πίνακα από κυρώσεις, οι οποίες θα επιβάλλονται σταδιακά ανάλογα με την κλιμακούμενη παραβατικότητα. Τούτο θα λειτουργήσει αποτρεπτικά στην ομόφωνη απόφαση των “27”. Η Γερμανία από φόβο μήπως οι κυρώσεις εις βάρος της Λευκορωσίας συνδεθούν μ’ αυτές της Τουρκίας, έχοντας υπ’ όψιν της και το βέτο του κ. Αναστασιάδη, θα προσπαθήσει να εξισορροπήσει την επιβολή κυρώσεων στο Μίνσκ μ’ αυτές στην Αγκυρα. Οι εκτιμήσεις συντείνουν ότι θα ’χουμε μία από τα ίδια, δηλαδή ευχολόγια επίλυσης διαφορών Ελλάδας – Τουρκίας με συμφωνία επί ανωτάτου επιπέδου.