«Το κτήριο της πρώην Μεραρχίας δεν παραχωρήθηκε αλλά αγοράστηκε από το Πολυτεχνείο», υποστήριξε κατά την προχθεσινή συνεδρίαση της Συγκλήτου ο αντιπρύτανης Μιχάλης Λαγουδάκης απευθυνόμενους στους συγκεντρωμένους φοιτητές που διαμαρτύρονταν για τη συμφωνία εκχώρησης του ιστορικού κτηρίου στην εταιρεία Belvedere.
O Καθηγητής Αντώνης Σκαμνάκης καλεσμένος στα “Πρόθυρα”
συζητά στο podcast των “Χ.ν.” τις εξελίξεις για τον λόφο Καστέλι
Η αναφορά στην “αγορά” από μέρους του Πολυτεχνείου του κτηρίου που άνηκε στο Υπουργείο Εθνικής Aμυνας είναι συχνή από τους υποστηρικτές της επένδυσης.
Κι αυτό διότι στο “γεγονός” αυτό εδράζεται ένα βασικό επιχείρημά τους: εφόσον το κτήριο αγοράστηκε δεν υπόκειται σε δεσμεύσεις που απορρέουν από τους όρους που προβλέπονται σε περίπτωση παραχώρησης.
Είναι όμως έτσι;
Τα “Χ.ν.” φέρνουν σήμερα στο φως της δημοσιότητας δύο έγγραφα του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (Διεύθυνση 1η – Προϋπολογισμός, Τμήμα Δ’ Δημοσίων Επενδύσεων) από τα τέλη του 1984 και τις αρχές του 1985, που αποδεικνύουν ότι η αγοραπωλησία που πραγματοποιήθηκε στην ουσία αποτέλεσε μια συναλλαγή μεταξύ των Υπουργείων Αμυνας και Παιδείας, που αποτυπώθηκε στην αυξομείωση των τακτικών προϋπολογισμών εκείνης της εποχής των δύο Υπουργείων.
Με άλλα λόγια, σύμφωνα με τα έγγραφα βγήκε ένα ποσό από την “τσέπη” του Υπουργείου Παιδείας και εγγράφηκε στην “τσέπη” του Υπουργείου Αμυνας.
Ειδικότερα, στο έγγραφο με ημερομηνία 28 Δεκεμβρίου 1984 με θέμα «μεταφορά πιστώσεων δημοσίων επενδύσεων στον τακτικό προϋπολογισμό του υπουργείου Εθνικής Αμυνας 50.000.000 δρχ.», σημειώνεται ότι συγχρόνως μειώνεται ο προϋπολογισμός εξόδων Δημοσίων Επενδύσεων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και συγκεκριμένα η «πίστωση του φορέα 19-450 “Πολυτεχνείο Κρήτης” και ΚΑΕ 9241 “Αγορά ή απαλλοτρίωση εδάφους ή κτισμάτων σε ιδρύματα επιστημονικά και ανώτατης εκπαίδευσης”, κατά δρχ. 50.000.000».
Στο δεύτερο έγγραφο, με ημερομηνία 18 Φεβρουαρίου 1985, περιγράφεται ακριβώς η ίδια διαδικασία, δηλαδή η μεταφορά χρημάτων στον τακτικό προϋπολογισμό του Υπουργείου Εθνικής Αμυνας, απλώς η μείωση του προϋπολογισμού εξόδων του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και του φορέα 19-450 “Πολυτεχνείο Κρήτης” αφορά την πίστωση του ΚΑΕ 9241 “κατασκευές έργων σε ιδρύματα επιστημονικά και ανώτατης εκπαίδευσης” και ανέρχεται σε 53.000.000 δρχ.
Οπως προκύπτει το συνολικό ποσό των δύο αποφάσεων είναι 103.000.000 δρχ, ποσό το οποίο αναφέρεται και στο πωλητήριο που εξέδωσε το Υπουργείο Οικονομικών στις 27 Οκτωβρίου του 1986, προκειμένου να γίνει η μεταγραφή του ακινήτου του Υποθηκοφυλακείου.
Το ποσό αυτό, ουδέποτε βγήκε από την “τσέπη” του Πολυτεχνείου, απλά ήταν μια λογιστική μεταφορά μεταξύ Υπουργείων στον κρατικό προϋπολογισμό εκείνης της χρονιάς.
Δηλαδή η λογιστική μεταφορά δεν είναι οικονομική πράξη?
Άμα πουλήσω π.χ. εγώ ένα αμάξι και ο αγοραστής μου μεταφέρει 1000 ευρώ από το λογαριασμό του στον δικό μου, αυτό δεν είναι οικονομική πράξη και δεν κατοχυρώνει την αγοραπωλησία?
Δεν είναι Γιάννης, είναι Γιαννάκης?
Δεν είναι έτσι όπως το γράφετε. Φυσικά και η λογιστική μεταφορά συνιστά οικονομική πράξη. Όμως αν η αγορά έγινε από το Πολυτεχνείο Κρήτης, τότε δεν υπόκειται σε περιορισμούς άλλους, πέραν από αυτούς που έχει εν γένει μια δημόσια υπηρεσία/οργανισμός. Όταν όμως πρόκειται για παραχώρηση, τότε η χρήση υπόκειται στους περιορισμούς που θέτει εκείνος που παραχωρεί και στις νομικές διαδικασίες που ορίζονται σε αυτή τη περίπτωση. Για να χρησιμοποιήσω το παράδειγμα σας με την αγοραπωλησία του αυτοκινήτου, είναι διαφορετικό να έχει ο αγοραστής δικά του 1000 ευρώ και να σας τα μεταβιβάσει για να του πουλήσετε το αυτοκίνητο και διαφορετικό να αγοράσω εγώ το αυτοκίνητο από εσάς και μετά να το παραχωρήσω στον εν λόγω αγοραστή με ένα συμβόλαιο με συγκεκριμένους όρους (π.χ. να του ορίσω ότι του παραχωρώ δωρεάν το αυτοκίνητο, αρκεί αυτός να το χρησιμοποιεί μονάχα για προσωπική και όχι εμπορική χρήση).
Αναμένω με αγωνία απάντηση από τον matteo εδώ και ένα μήνα χωρίς αποτέλεσμα.