“Παραχωρησιούχοι” η ισχύς εν τη ενώσει

Κορυφαίο μέτρο στη λίστα προτεραιοτήτων της κυβέρνησης είναι και αυτό της διαχείρισης των οδικών υποδομών. Στοιχεία ως βάση γι’ αυτή την περίπτωση θα ληφθούν απ’ την Αττική οδό, όπως αφήνεται να εννοηθεί απ’ το Υπουργείο του κ. Σταθάκη. Η Αττική οδός θ’ αποτελέσει μέρος του συνόλου των διευθετήσεων για όλα τ’ άλλα έργα, που βρίσκονται εν εξελίξει, αλλά και για όσα πρόκειται να δημοπρατηθούν.
Μεταξύ Δημοσίου και κατασκευαστικών εταιρειών υπάρχουν εκκρεμότητες και υφίστανται πολλές αντιδικίες. Σε πολλά απ’ τα έργα αυτά, αν και το Δημόσιο έχει βάλει τα περισσότερα, εν τούτοις δεν φαίνεται να υπάρχει πρόθεση και επιδίωξη λύσεων με χρήση του προνομίου της πλειοψηφίας. Οπως άφησαν να εννοηθεί απ’ το Υπουργείο «δεν θα πάμε μεμονωμένα… θέλουμε να πετύχουμε συνολική λύση στο πρόβλημα, να υπολογίσουμε τις ενστάσεις και της άλλης πλευράς».
Το πρόβλημα είναι η αναθεώρηση των αρχικών όρων των συμβάσεων, καθ’ όσον, όπως είχε δηλώσει προεκλογικώς ο κ. Σταθάκης, «δεν είναι όλα τα έργα προβληματικά, αλλά υπάρχον κάποια, που δείχνουν, πιθανόν, υπερβολικές αποδόσεις». Το θέμα εντάσσεται στις άμεσες ενέργειες του κ. Τσίπρα για την πάταξη της διαπλοκής και των κυκλωμάτων, που σχηματίζουν ολιγοπωλιακούς μηχανισμούς με σκοπό το συμφέρον των και μόνο.
Οι συζητήσεις που έχουν γίνει για το καθεστώς της δημοπράτησης των κατασκευαστικών έργων, της υπογραφής συμβατικών υποχρεώσεων και εκμετάλλευσης διά των διοδίων, έχουν οδηγήσει σε αντικρουόμενα συμφέροντα. Το Δημόσιο για τις κατασκευές οδικών αρτηριών και σταθμών διοδίων έχει πληρώσει πολλά δισ. ευρώ, που τα χρεώνονται οι φορολογούμενοι, για να κάνουν χρήση οι εποχούμενοι και οι μεταφορείς με το αυτονόητο να καταβάλουν διόδια λελογισμένα και όχι ληστρικά.
Παρά του ότι οι αρμόδιοι φορείς έχουν σχεδιασμούς να κερδίζουν οι “παραχωρησιούχοι” χωρίς να βλάπτονται οι πολίτες, εν τούτοις τα προβλήματα εμφανίζονται πολυσχιδή. Οι λύσεις τους σκοντάφτουν στην ασαφή νομολογία και στις συμβάσεις που υπεγράφησαν με ασύμφορους όρους για το Δημόσιο. Για τη συνέχιση των έργων της Ολυμπίας οδού (τμήμα Κόρινθος – Πάτρα) είχε υπογραφεί σύμβαση απ’ το 2006. Οι ανάδοχοι πήραν την προκαταβολή, αλλά για ν’ αρχίσουν ζήτησαν κι άλλα χρήματα. Μετά από μερικές εργασίες σταμάτησαν ζητώντας κι άλλα κονδύλια. Και το κράτος, που δεν είχε, τους άφησε ν’ αυξήσουν τα διόδια. Από τότε εισπράττονται διόδια για έναν δρόμο καρμανιόλα. Πόσα είναι αυτά τα χρήματα; Πληρώνουν τ’ αυτοκίνητα για να κερδίζουν τα μονοπώλια; Αυτό δεν δείχνει την ανικανότητα του συστήματος ν’ αντιμετωπίσει τη βουλιμία των εταιρειών ή μήπως κάθε σύμβαση περιέχει και μερίδιο διαπλοκής;
Η Εγνατία οδός από τους Κήπους μέχρι την Ηγουμενίτσα, 670 χλμ., έχει 13 σταθμούς διοδίων, κατασκευάζονται 6 ακόμη και θα γίνουν επί πλέον 5 στους κάθετους άξονες, με προοπτική χρέωσης ανά χλμ. Ενα Ι.Χ. για να μπει στην Αττική οδό, ύστερα στην Ολυμπία οδό και μετά στην Τριπόλεως Καλαμών μέχρι το σημείο Τσακώνα, 200 χλμ. περίπου, περνά 7 σταθμούς και πληρώνει 14,70 €, όσο το κόστος των καυσίμων. Οσον αφορά στον άξονα Αθηνών – Θεσ/νίκη (Ε65) υπάρχουν αμέτρητα διόδια και το κόστος είναι 28,10 €.
Ο κ. Σταθάκης προεκλογικώς είχε αντιδράσει για τις αυξήσεις των διοδίων, θεωρώντας τες παράλογες σε περίοδο κρίσεως. Οι διαχειριστές του εθνικού οδικού δικτύου, της Εγνατίας οδού, της Αττικής οδού, της Κεντρικής Ελλάδος (Ε65), του Μωρέως, της Γέφυρας Ρίου – Αντιρρίου κ.λπ., για ν’ αντιμετωπίσουν την τιμολογιακή πολιτική των διοδίων, συνέπτυξαν μέτωπο αντίστασης με σκοπό την οργανωμένη παρέμβασή τους προς εξασφάλισιν των συμφερόντων τους.
Α και πάλι το πολιτικό σύστημα δεν μπορέσει ν’ αντιμετωπίσει αυτά που συμβαίνουν, θα σημάνει την αποτυχία του στον τομέα τούτο και θα δικαιωθούν όσοι πιστεύουν ότι μ’ αυτά που παθαίνουμε έχουμε εξοικειωθεί και δεν μας νοιάζουν πια οι αφαιμάξεις.