Το παράδειγμα των δημάρχων

Μιλώντας γενικά εάν ψηφίσουμε τον τωρινό δήμαρχο στις προσεχείς δημοτικές εκλογές, τούτο σημαίνει ότι επικροτούμε όσα έχει κάνει μέχρι τώρα για την πόλη μας και τον εξουσιοδοτούμε να συνεχίσει το έργο του. Επιπλέον, θεωρούμε ότι έχει λύσει όλα τα προβλήματα των πολιτών και συνάμα είναι συνεπής στις υποσχέσεις του.
Εάν ψηφίσουμε κάποιον άλλον για δήμαρχο, τούτο σημαίνει ότι θέλουμε αυτός και οι συνεργάτες του να προσφέρουν κάτι νέο στην πόλη ή όσα υποσχέθηκε μα δεν τήρησε ο τωρινός.  Ίσως πιστεύουμε ότι θα λύσει όλα μας τα προβλήματα που ανακύπτουν στη δημόσια ζωή μας.
Δίνουν, όμως, οι πολιτικοί λύσεις σε όλα τα προβλήματα των πολιτών και των ανθρώπων; Εάν δεχτούμε ότι όλα τα προβλήματα ξεκινούν από το πώς αντιμετωπίζει ο κάθε άνθρωπος τη ζωή, τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του και εάν δούμε πώς ζουν οι άνθρωποι στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις, μάλλον οι πολιτικοί δεν μας προσφέρουν τίποτα…
Τότε ποιος μπορεί να λύσει τα καθημερινά, μικρά και μεγάλα, προβλήματα των ανθρώπων και των κοινωνιών; Ο ίδιος ο άνθρωπος όταν ζει τηρώντας τις εντολές -ορμήνιες του θεού, με ακεραιότητα και γαλήνη καρδιάς, με σύνεση, με ειλικρίνεια, με προνοητικότητα, δίχως ν’ ανταποδίδει στη λοιδορία – λοιδορία και στο κακό – κακό, χωρίς φθόνο και φιλονικία, μα με επιείκεια, τιμιότητα, αμεροληψία και άδολη καλοσύνη και βαθιά αγάπη στις σχέσεις του με τους άλλους. Έτσι, και οι συνάνθρωποί του θα τον εμπιστεύονται και αφού θα είναι όλοι όμοιοι μεταξύ τους στο χαρακτήρα θα αγωνίζονται χωρίς αθέμιτο ανταγωνισμό υπέρ μιας κοινωνίας που θα προστατεύει τα (ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά) δικαιώματα των πολιτών και δίχως να εκμεταλλεύεται ο ένας τον άλλο, για το κοινό καλό, σύμφωνα με το θεϊκό λόγο.
Με άλλα λόγια, ακόμα κι αν ο καλύτερος των πολιτών εκλεγεί αύριο δήμαρχος, η πόλη μας δε θα “βλέπεται” εάν εμείς οι ίδιοι, για το κοινωνικό καλό και όχι το ατομικό συμφέρον, δεν πάψουμε να πετάμε όπου μας κατέβει σκουπίδια, εκμεταλλευόμαστε τους ευρισκόμενους σε πενιχρή οικονομική ή κοινωνική κατάσταση, συνανθρώπους μας, καταπατούμε ή καταστρέφουμε τη δημόσια ή του γείτονά μας την περιουσία κλπ.
Κατόπιν αυτών, θα ρωτήσει κάποιος, ποιος ο ρόλος των δημάρχων στις σύγχρονες ανθρωποπόλεις; Να δίνουν πρώτοι αυτοί σε όλα τα πιο πάνω το παράδειγμα για μίμηση στους συμπολίτες τους, να στέκονται  κοντά μας όχι ψηφοθηρικά και εφημερολάγνοι, αλλά, όπως δίδαξε ο Ιησούς επί της γης,  ανθρώπινα…
Κι η δική μας ευθύνη είναι ο αδιάκοπος καθημερινός αγώνας μας να ξεκινήσει πρώτα από όλα από την ψυχή μας πριν βγούμε έξω στην κοινωνία. Από την εσωτερική αναζήτηση και τη γνώση όλων όσα από την αυτογνωσία θα φέρνουν τα άτομα ώριμα στην ένταξη στο κοινωνικό σύνολο, για να μη μοιάζουν όλα τα παραπάνω με ουτοπίες και εμείς να μη γινόμαστε έρμαια και “σταυροί” κάθε επιτήδειου πολιτικάντη και ξένου προς τις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας μας…