ΒΙΩΝΟΥΜΕ µια ηθική παρακµιακή περίοδο, τόσο στις κοινωνίες όσο και στα πολιτικά συστήµατα διακυβέρνησης. Ναι! Υπάρχει µεν µια εξελισσόµενη θαυµαστή τεχνολογία (ΑΙ) η οποία όµως πλαισιώνεται από συνεχή απορρύθµιση των άλλων παραµέτρων ζωής. Πρόοδος στην τεχνογνωσία, κυνισµός όµως και πολύ χρήµα για ολοένα λιγότερους· αίµα, πόλεµοι, πόνος και φτώχεια για τους πολλούς, κέρδη αφάνταστα για τους ελάχιστους.
ΑΝΕΚΑΘΕΝ ο άνθρωπος ήταν κράµα µεγαλείου και αθλιότητας! Οι δε τωρινές συνισταµένες παρακµής του είναι:
-Η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας και των ηλεκτρονικών συσκευών που οδηγεί σταθερά σε απορρύθµιση της καθηµερινότητας, αποµακρύνοντάς µας από την πραγµατική ζωή.
-Οι εκλογές άλλοτε είχαν ιδεολογικό χρώµα. Σήµερα -το είδαµε στις ΗΠΑ (5-11-24), το βλέπουµε και στη χώρα µας- υπάρχει εσκεµµένα µια ηλεκτρονική παραπληροφόρηση υπέρ της µιας και εις βάρος της άλλης παράταξης. Χώρες που κατηγορούνται για “fake news” σε εκλογές άλλων είναι η Ρωσία και το Ιράν. Η παρέµβαση, µέσω διαδικτύου, αποσκοπεί στην υπονόµευση της εµπιστοσύνης των ψηφοφόρων στους ταγούς τους. Ο κίνδυνος για την ελεύθερη έκφραση και τη δηµοκρατική διαδικασία είναι εµφανής. Η παραπάνω έξωθεν τακτική, µε την υπονόµευση του ντόπιου εκλογικού δηµοκρατικού συστήµατος, αποτελεί “αλάθητη” συνταγή για τη γέννηση της βίας και του φασισµού.
-Οι πρόσφατες εκλογές στις ΗΠΑ απέδειξαν ότι κερδίζει αυτός που έχει πίσω του τους ισχυρότερους οικονοµικά “φίλους” (1), τους οποίους µάλιστα (όπως ο Τραµπ) αξιοποιεί και στην κυβέρνησή του! Κερδίζει ακόµη, αυτός που λέει τα περισσότερα “πειστικά” ψεύδη (Τραµπ) αλλά κι αυτός που µε παραποιηµένα βίντεο (TikTok), κατορθώνει να πείσει τους συµπολίτες του για την απαξία του αντιπάλου του!
-Εδώ και δεκαετίες ζούµε την καταστρατήγηση κάθε νόµου και την περιφρόνηση κάθε εθνικού συµβόλου (“µπαχαλάκηδες”). Αυτή η στάση (συγκεκριµένων παρατάξεων), δεν οδηγεί, άραγε, µια χώρα στην παρακµή δια του εθνοµηδενισµού; Μια κοινωνία που χάνει το “Γνώθι σ’ αυτόν”, γιατί να να µην είναι ευάλωτη στους έχθρούς της, αλλά και στην εσωτερική βία;
-Η κοινωνική αποµόνωση του ατόµου που ζει µε την ψευδαίσθηση του fb ότι αυτό του προσφέρει ένα άλλο είδος “αυθεντικής” επικοινωνίας, ενώ στην πραγµατικότητα το άτοµο καθηλώνεται στη σιωπή, δεν κατάντησε modus vivendi για όλους µας; Γιατί, λοιπόν, η µοναξιά να µην αποτελεί τη σοβαρότερη “ασθένεια” της εποχής των κλικ, των emoji και των “likes”;
-Οι πολιτισµικές αλλαγές είναι εµφανείς, όπως και η ιεράρχηση των αξιών. Ας πούµε, αν και υπάρχει εκδοτική άνθιση, λίγοι ανοίγουν ένα χάρτινο βιβλίο ή µια εφηµερίδα. Αντίθετα, προτιµούν µια αµφίβολη αλλά γρήγορη “ενηµέρωση” µέσω των κοινωνικών δικτύων. Αντί της κλασικής ανάγνωσης, έχουµε στη διάθεσή µας σήµερα, οπουδήποτε κι αν βρισκόµαστε, το ηχητικό βιβλίο, ένα e-book σε pdf ή word, ένα podcast. Όλα βεβιασµένα…
-Οι πόλεµοι αλλάζουν άρδην τρόπους και µέσα. Τώρα στέλνουν θανατηφόρα drones και ρουκέτες, διηπειρωτικούς πυραύλους και έξυπνες βόµβες σε αµάχους και παιδιά. Τώρα ένας πόλεµος διεξάγεται πίσω από ηλεκτρονικές οθόνες, αφήνοντας αδιάφορους και ψυχρούς τους εµπλεκόµενους. Οι µόνοι που συγκλονίζονται (κυριολεκτικά) είναι οι άµοιροι λαοί, οι άµαχοι-τα θύµατα- των δύο πλευρών. Γιατί τώρα κι ο δεχόµενος την επίθεση µπορεί να απαντήσει ανάλογα και να χτυπήσει µέσα σε πόλεις και χωριά. Τα όρια µεταξύ θύτη και θύµατος γίνονται δυσδιάκριτα. Εγκληµατίες πολέµου ο Πούτιν, αλλά κι ο Νετανιάχου… Μπορείς να ξεχωρίσεις την αδικία, αλλά από ένα σηµείο και µετά όλοι γίνονται εξίσου ένοχοι καθώς ο τρόπος δράσης τους είναι ίδιος. Γεγονός είναι ότι οι -δι αντιπροσώπων- πόλεµοι του 21ου αι., δεν έχουν καµιά σχέση µε τους κλασικούς πολέµους: µπήκαµε στο στάδιο των απόλυτων καταστροφών και του ατέρµονος θανάτου.
-Αισθανόµαστε στο πετσί µας την οικονοµική πίεση που µας αναγκάζει να µετράµε και το τελευταίο ευρώ. Η άνιση και άδικη κατανοµή του εθνικού πλούτου παρά τα υπερ-έσοδα για τα οποία κοµπάζει η κυβέρνηση της Ν∆, η ανεπαρκής χρηµατοδότηση των λαϊκων στρωµάτων (παρόλες τις ψευδοϋποσχέσεις για “ενισχύσεις”), οδηγεί στη διάσπαση των οικογενειών και την παραζάλη του ατόµου. Η αύξηση της πάσης φύσεως κοινωνικής εγκληµατικότητας δεν συσχετίζεται, άραγε, µε την οικονοµική δυσπραγία και την ηθική κατάπτωσή µας;
-Τα περιβαλλοντικά προβλήµατα ήλθαν για να µείνουν. Οι πρωτοφανείς φυσικές καταστροφές µε εκατόµβες νεκρών από καύσωνες ή πληµµύρες, όσο πρωτόγνωρες κι αν είναι γίνονται δυστυχώς µια καθηµερινότητα. Τα προβλήµατα και η αύξηση της ανησυχίας µας για το µέλλον του πλανήτη, καθίστανται αιτία αµφισβήτησης των ηγεσιών, διαβρώνοντας και τον ιστό των κοινωνιών που οδηγούνται στη φτώχεια…
ΕΤΣΙ η π α ρ α κ µ ή, ως πραγµατικότητα, είναι πολύπλευρη, ενώ και οι αιτίες της µπορεί να διαφέρουν ανάλογα µε την προσωπική εµπειρία µας ή την περιοχή στην οποία ζούµε. Η έλλειψη σε παγκόσµιο επίπεδο ικανών ηγετών, µε πυγµή και πειθώ στον λόγο τους, έχει άµεση σχεση µε την ταχύτητα της παρακµής µας. Το πολιτικό προσωπικό των οικονοµικών ελίτ που ήδη ηγείται στις χώρες του ∆υτικού κόσµου (ΗΠΑ, Ρωσία), ενδιαφέρεται µόνο για τα συµφέροντά του. Όχι για εκείνα των πολιτών που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί.
ΚΑΘΕ σκοτεινή περίοδος εµπεριέχει και το σπέρµα της αναγέννησης. Μπορεί να φαίνεται δύσκολο, αλλά η ιστορία έχει δείξει ότι σε καιρούς κρίσεων ή παρακµιακών φαινοµένων, “γεννιούνται” αίφνης ηγέτες που µπορούν να οδηγήσουν µια κοινωνία µπροστά, βγάζοντάς την από το τούνελ. Εξάλλου, η πίεση από τις µάζες, η συλλογική δράση και η διάδοση µιας υγιούς και σωστής πληροφορίας/ενηµέρωσης σχετικά µε την επικαιρότητα, µπορούν να δηµιουργήσουν το ιδανικό περιβάλλον για µελλοντικές εξεγέρσεις/ανατροπές. (22-11-24).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
-(1) “…Από τότε που το Supreme Court στις αρχές της δεκαετίας του 2010 επέτρεψε τα «λίαν γενναία δοσίµατα», που θα έλεγε κι ο Καβάφης, του µεγάλου κεφαλαίου προς την πολιτική, η εξάρτηση αυτής της τελευταίας από τους ολιγάρχες του πλούτου γίνεται όλο και µεγαλύτερη. Απόδειξη; Σε όλες τις προεδρικές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, νικητής βγήκε εκείνος που είχε συγκεντρώσει το περισσότερο χρήµα…” (Καίρια σχόλια του Κώστα ΚΟΥΤΣΟΥΡΕΛΗ, https://neoplanodion.gr/2024/10/31/perastika-10-24/).
