Με το άγγελμα του θανάτου του οικουμενικού Μίκη, η Ελλάδα πλημμύρισε ξαφνικά από τη μουσική του και θυμηθήκαμε τις μελωδίες του που με αυτές μεγαλώσαμε. Οι φράσεις που ακούστηκαν γι’ αυτόν μας έκαναν να αναπολούμε και να ζούμε σ’ένα λυρικό μουσικό παράδεισο. Εδώ δεν θα αναφερθώ στον επαναστάτη, τον μουσικό , τον μεγαλοφυή, τον οραματιστή αλλά στον εκφραστή της ενότητας όλου του λαού. Και αυτό έχει τεράστια σημασία γιατί είναι γνωστό πως η κατάρα του λαού είναι η διχόνοια και πως ο καταραμένος αδελφοκτόνος εμφύλιος μας πήγε 500 χρόνια πίσω. Ευελπιστώ οι πολιτικοί αρχηγοί που πήγαν στην κηδεία του να ενστερνιστούν και να εμπεδώσουν το μήνυμα αυτό και να αφήσουν κατά μέρος τις καθημερινές άγονες αντεγκλήσεις. Ας αφήσουν τα μικρά και τα ασήμαντα κι ας δουν τις αξίες της ζωής με όραμα την παιδεία. Ο Μίκης έθετε την ιδιότητα του πολίτη πάνω από εκείνη του καλλιτέχνη και είχε εξομολογηθεί : ‘’Ως πολίτης θεώρησα πρώτο μου καθήκον την ανάμειξη μου στα κοινά. Το 1964 ήταν Γ.Γ. του Υπ. Παιδείας με υπουργό τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπανδρέου και τότε ξεκίνησε η εκπληκτική μεταρρύθμιση Παπανούτσου. Μεταξύ των ομιλητών στο σχέδιο ΝΔ ήταν ο Μίκης : ‘’Το μετερίζι του χρέους και ο αγώνας για την ελευθερία μας μεταφέρει στην ρίζα , στην καρδιά του παιδαγωγικού ήθους. Και ερωτάται : ποιο ήθος ταιριάζει στους Έλληνες ; Το ελληνικό ήθος. Το ήθος που χαλκεύτηκε μέσα εις τους αγώνας δια την ελευθερίαν. Η διδασκαλία του ελληνικού ήθους επιβάλλει την αποκατάσταση των εθνικών και ηθικών αξιών, τόσο μέσα εις το σχολείο όσο και μέσα εις την ζωή. Ματαιοπονούμεν , όμως, όταν η καθημερινή κοινωνική πρακτική δεν βεβαιώνει το παιδί για την καταξίωση της ηθικής του στάσης. Όταν τιμάται και δικαιώνεται ο φυγόπονος, ο καταχραστής, το σκάνδαλο, ο ρίψασπις και διώκεται ο ανιδιοτελής , ο ιδεολόγος , ο φιλότιμος , ο μαχητής των μεγάλων ιδεών’’. Τέλος σημειώνω πως ελάχιστοι γνωρίζουν τον Μίκη της συμφωνικής μουσικής , του ορατορίου , της Καντάτας , της ορθόδοξης λειτουργίας για χορωδία. Έβλεπε μπροστά και πριν 20 χρόνια είχε προτείνει να ακούγεται κλασσική μουσική στα διαλείμματα του σχολείου. Αυτό θα ήταν το καλύτερο αντίδοτο στο σημερινό bullying, την βία και τον κανιβαλισμό. Όμως – όπως συμβαίνει πάντα – απευθυνόταν σε κωφεύοντες μοιραίους Υπουργούς Παιδείας.