Παραλειπόμενα της χιονοκαταιγίδας

Ζήσαμε ένα άνευ προηγουμένου χάλι. Ο κρατικός μηχανισμός δεν ανταποκρίθηκε επαξίως. Η εξουσία δεν διδάχθηκε από παρόμοιες δοκιμασίες, όπως π.χ. πέρυσι με τη “Μήδεια”, όπου έμειναν χωρίς νερό και ρεύμα η Δροσιά, ο Διόνυσος και η Πεντέλη. Ο κ. πρωθυπουργός είχε διαβεβαιώσει την Π.τ.Δ. ότι, «η δέσμευση προσωπικά, η δική μου, είναι, ότι το ζήτημα αυτό πρέπει να επιλυθεί στα πλαίσια ενός νόμου -πλαίσιο… το οποίον αποκαλούμε πολυεπίπεδη διακυβέρνηση, ώστε να ξέρει ο καθένας, πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη του…».
Τα γεγονότα της “Ελπίδας” που περιλαμβάνονται σ’ αυτές τις δεσμεύσεις πραγματοποιήθηκαν; Περιμέναμε τις δικαιολογίες για την παράλυση του κράτους απ’ τον εκ Κύπρου προερχόμενο υπουργό Κλιματικής Αλλαγής. Μας προσγειώνουν, θέλουμε δεν θέλουμε με παραπλανητικές πληροφορίες, ότι «κρατάμε τη χώρα λειτουργική». Κάθε φορά που μαστιζόμαστε από μια συμφορά, μετά την ύφεση, έχουν δημιουργηθεί “αντισώματα” που μ’ αυτά αντέχουμε να ζούμε ακόμα και όταν η συμφορά είναι επαναλαμβανόμενη.
Συμβαίνουν πάντα ακραία καιρικά φαινόμενα μεγάλης έντασης, που άλλα διαρκούν πολύ και άλλα λίγο. Όταν καίγεται ο τόπος κατακαλόκαιρο από τις πυρκαγιές λένε: «Φύγετε από τα σπίτια σας, μην καείτε». Αν προλάβετε!! Όταν έρχονται θεομηνίες με σφοδρές χιονοκαταιγίδες στέλνονται μηνύματα: «Φύγετε απ’ τις δουλειές σας, καθίστε μέσα, μην ξεμυτίζετε». Αν βγει κάποιος έξω απρόσεκτος, μπορεί να γλιστρήσει, να σπάσει το πόδι του και δεν υπάρχουν κρεβάτια στα νοσοκομεία, λόγω covid. Όταν γίνονται σεισμοί «λουφάξετε στους λυόμενους οικίσκους» κι ας μην λειτουργούν τα κλιματιστικά. Το ίδιο μας λένε και για τις μεταλλάξεις “Δέλτα” και “Ομικρον”. «Αν είσαστε θετικοί μακριά από συγγενείς, φίλους και γνωστούς».
Παρακμάζουμε ή όχι; Συρρικνώνεται η κοινωνική προστασία; Οι εκλεγμένοι ηγέτες ελέγχουν την εξουσία και με την κατ’ επίφασιν πλειοψηφία διευρύνουν τις ανισότητες μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, αποδυναμώνοντας τις διαπραγματευτικές δυνατότητές τους να διεκδικήσουν βελτίωση των αποδοχών τους ή να μείνουν στάσιμες, τουλάχιστον, διότι συνεχώς μειώνονται.
Τι φταίει και τα πράγματα δεν λειτούργησαν όπως έπρεπε; Η ανικανότητα; Γιατί ο κρατικός μηχανισμός έδειξε απροετοίμαστος παρά τις προειδοποιήσεις των μετεωρολόγων; Ποτέ δεν φταίει η κυβέρνηση! Αυτή τη φορά δεν υπάρχει καμία δικαιολογία.
Οι επιτελικοί διαιωνίζονται σ’ ένα φαύλο κύκλο αλαζονίας κρύβοντάς την με τις φλυαρίες πίσω από ευθύνες εταιρειών. Ανθρωποι αλύγιστοι χωρίς προσόντα, που όταν αντικρύζουν την πραγματικότητα δεν ξέρουν, πού αρχίζει και πού τελειώνει η ευθύνη τους, ούτε και παραιτούνται!