Παραμύθι

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα βασίλειο, που επειδή ο βασιλιάς έδινε πολλές παροχές στους προύχοντες και ευνοούμενούς του, δανειζόταν συνέχεια λεφτά από ένα άλλο μακρινό και πλούσιο βασίλειο. Η πλάκα είναι ότι αυτός ο βασιλιάς είχε διαδεχτεί προηγούμενους, που έκαναν ακριβώς τα ίδια, αλλά ήρθε στην εξουσία με την υπόσχεση να τα αλλάξει. Καθόλου πρωτότυπο.
Κάποια στιγμή οι δανειστές ζήτησαν τα λεφτά τους πίσω και ο βασιλιάς επειδή δεν τα είχε, αποφάσισε για να πληρώσει τα χρωστούμενα, να αυξήσει τους φόρους στους υπηκόους του. Οι φόροι συνέχεια αυξάνονταν αλλά το χρέος παρέμενε το ίδιο. Όλα τα έσοδα που μάζευαν οι αυλικοί από το λαό, πήγαιναν κατευθείαν στη μαύρη τρύπα του χρέους χωρίς να γίνονται επενδύσεις για την ανάπτυξη του τόπου. Οι φτωχοί γίνονταν φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Κάποτε όμως έφτασε ο κόμπος στο χτένι, ο λαός είχε φτάσει στο αμήν και δεν μπορούσε να δώσει άλλους φόρους. Τότε αποφάσισε να πουλήσει και τη δημόσια περιουσία του βασιλείου. Τους στάβλους, τα λιμάνια, τα στάδια, τα λουτρά, τα δημόσια κτίρια. Ακόμα και τα τείχη με τους πύργους, από τα οποία εξαρτάται η άμυνα της χώρας αποφάσισε να πουλήσει όσο-όσο, χωρίς καθόλου να σκεφτεί ότι δεν θα μπορούσε να υπάρχει άμυνα σε περίπτωση επίθεσης από γειτονικά βασίλεια. Αυτός και οι αυλικοί σύμβουλοί του το είχαν χάσει τελείως. Τους είχε πιάσει μανία ξεχρέωσης.
Το εξωφρενικό της υπόθεσης ήταν ότι οι αγοραστές ως γνήσιοι κομπιναδόροι, δεν είχαν ρευστό και ήταν αφερέγγυοι στη διεθνή αγορά. Θα δανείζονταν λοιπόν χρήματα από τράπεζες του ίδιου του βασιλείου που χρωστούσε. Περιττό είναι να αναφέρω ότι οι τράπεζες του βασιλείου λόγω της οικονομικής κρίσης είχαν ανακεφαλαιοποιηθεί με χρήματα του κράτους, που έβρισκε από πού λέτε; Μπράβο, πάλι από φόρους των υπηκόων του! Αυτό το αλαλούμ της τελείως παράλογης κατάστασης, ευτυχώς μόνο σε ένα παραμύθι θα μπορούσε να συμβεί.
Αν έχετε αγωνία για το έγινε στη συνέχεια, όπως όλα τα παραμύθια έχει happy end δηλ. κάποια στιγμή ξύπνησαν οι υπήκοοι, κατάλαβαν ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός, δηλ. ότι τους κοροϊδεύει και δεν έχει να τους προσφέρει τίποτα. Τον ανέτρεψαν λοιπόν αυτόν και τους αυλικούς του, που ξεπουλούσαν τη δημόσια περιουσία και τους είχαν ξεζουμίσει στους φόρους, αθέτησαν το παράλογο και επονείδιστο χρέος και ξεκίνησαν δύσκολα αλλά αποφασιστικά μια νέα αρχή για τον τόπο.
Και ζήσαν αυτοί καλά και μεις καλύτερα.