Παραμύθια

Τα παραμύθια αποκοιμίζουν και κοιμίζουν.
Παραμύθια, παραμύθια, συνεχώς ακούμε παραμύθια, γνωρίζουμε ότι είναι παραμύθια, αλλά τα «τρώμε», φαίνεται να μας αρέσει κι έτσι αποκοιμόμαστε.
Τα τελευταία κυρίως χρόνια, αλλά όχι μόνο, ακούμε πολιτικούς λόγους που δεν έχουν καμμία σχέση με την πραγματικότητα, μάλιστα είναι πέρα από κάθε πραγματικότητα, και όμως τα ακούμε, όπως ακούγαμε πιτσιρίκια τα παραμύθια της μαμάς ή της γιαγιάς.
Και τότε γνωρίζαμε ότι όλα τα παραμύθια δεν είχαν σχέση με την πραγματικότητα, αλλά μας άρεσαν τα όμορφα λόγια, η εικόνα ότι όλα θα πάνε καλά, και πριν φθάσει το «το έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα» είχαμε κοιμηθεί και δεν μας ένοιαζε πλέον το φινάλε.
Το ίδιο φαίνεται να γίνεται και σήμερα. Μας έχουν «φλομώσει» στο εν γνώσει ψέμα, στο παραμύθι και μας έχουν αποκοιμίσει ελπίζοντας ότι θα ακούσουμε το ζήσαμε κι εμείς καλύτερα.
Ελπίζω σημαίνει ότι έχω αφήσει τις εξελίξεις σε άνωθεν βοήθεια, επειδή δεν διαφαίνεται λύση από πουθενά.
Έχω αφήσει κάθε πιθανότητα βελτίωσης μιας κατάστασης σε βοήθεια από το πουθενά ή από τον Θεό.
Για παράδειγμα η ανάπτυξη είναι μια κατάσταση που μπορεί να φέρει βελτίωση της κατάστασης γενικά του Έλληνα. Αλλά για να υπάρχει ανάπτυξη πρέπει να υπάρχει παραγωγή προϊόντος. Παραγωγή που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και άρα θα φέρει χρήματα στο πορτοφόλι της οικογένειας, παραγωγή που θα πωληθούν τα προϊόντα και θα φέρουν χρήμα στα ταμεία του κράτους για να κάνει κοινωνικό έργο κλπ.
Σήμερα όμως παραγωγή δεν υπάρχει ή μάλλον έχει ελαχιστοποιηθεί, ανάπτυξη δεν υπάρχει ούτε διαφαίνεται, εκτός κι αν θεωρείται ανάπτυξη το να γίνει το πρώην Ελληνικό μέγα καζίνο και δουλέψουν κάποιοι με 500 € τον μήνα. Το κράτος τι θα πάρει από την όλη ιστορία; Χρήματα από την πώληση που θα πάνε κατευθείαν στους δανειστές, ή έσοδα μεγάλα κατά τη λειτουργία του; Όνειρα θερινής νυκτός.
Οταν το παιδί μεγαλώνει βαριέται τα παραμύθια και το ψέμα. Δεν θέλει να αποκοιμιέται πλέον. Εμείς γιατί συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε τα παραμύθια των πολιτικών, ξάπλα στον καναπέ μας, έστω κι αν νοιώθουμε ότι δεν κοιμόμαστε. Πώς όμως είμαστε σίγουροι ότι δεν κοιμόμαστε, ή έστω δεν βρισκόμαστε σε κατάσταση νάρκης;
Ποιος μπορεί να ξυπνήσει έναν που κοιμάται αλλά επιμένει ότι δεν κοιμάται;
Κάποτε κάποιοι αγωνιζόταν για ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Τα χάσαμε όλα όπως δείχνουν οι σημερινές αληθινές καταστάσεις κι όμως στον ύπνο μας τα βλέπουμε όλα καλά και ρόδινα.
Γιατί να ξυπνήσουμε, γιατί να μας ξυπνήσει κάποιος, αφού αρεσκόμαστε να ζούμε σε παραμύθια και με παραμύθια, όπως τότε που ήμασταν μικρά παιδιά.
Καλά μας όνειρα.