Παραπληροφόρηση και εκφοβισμός

Το πλήθος των πληροφοριών αντί να κάνει πιο σοφό τον άνθρωπο, του προκαλεί αναστάτωση και διατάραξη της ψυχικής γαλήνης. Πολλοί ερμηνεύουν την κατάσταση με τον δικό τους τρόπο, που ταυτίζεται με προσωπικές ιδιοσυγκρασίες, πολλές φορές λανθασμένες για τον υπόλοιπο κόσμο.
Η τόση ποσότητα πληροφοριών, οι οποίες τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα, φέρνει πολιτική φτώχεια. Τούτο συμβάλλει στην υπερφόρτωση του νου, που προκαλεί δυσκολία λήψης σωστών αποφάσεων, μη ανταποκρινομένων στην πραγματικότητα και ο πολίτης να δέχεται, ότι η παραπληροφόρηση, το λάθος, είναι το σωστό!
Έχουμε και την τεχνητή νοημοσύνη, με την οποία μας παρουσιάζονται εικόνες και καταστάσεις φανταστικές, που στην πραγματικότητα δεν συνέβησαν, αλλά εμπνέουν αξιοπιστία και εμπιστοσύνη με μερικούς, ώστε να παίρνουν βλαπτικές αποφάσεις, όχι μόνο για τους άλλους, αλλά και για τους εαυτούς των. Όσοι τους επιτίθενται, επιμένοντας στην απεικόνιση της αλήθειας, που δεν είναι απαραίτητο κάποιος να είναι σοφός, ν’ αντιληφθεί για ποιο λόγο διαστρεβλώνεται η πραγματικότητα, βρίσκουν τον μπελά τους.
Οι δημοκρατίες του Δυτικού κόσμου κατάντησαν τέτοιες, ώστε ο πολίτης ν’ αναζητά τη συμπόνια της εξουσίας, που κατ’ ανάγκη ο ίδιος επέλεξε, χωρίς ασφαλή κριτήρια, αλλά υπό την επήρεια του φόβου, ο οποίος έχει επιβληθεί στις σύγχρονες κοινωνίες.
Με τον πόλεμο Ισραήλ – Παλαιστινίων οι Δυτικές Δημοκρατίες παρακολουθούν παρασκηνιακά τα τραγικά γεγονότα κινητοποιώντας τον πολεμικό υπερπροστατευτισμό τους, επίτευγμα της εποχής, για να επιβάλλουν σε πρώτη φάση εκφοβισμό και πέραν τούτου «ω Θέε μου»! Έχουν σπαταλήσει όλη τη δύναμή τους κι έτσι πολλαπλασιάστηκαν τα παράσιτα που δεν καταδέχονται να συναινέσουν με άλλες απόψεις, θεωρώντας τις δικές τους σωστότερες.
Φαίνεται πως ο Δυτικός πολιτισμός έπαψε να εκπροσωπεύει το δίκαιο των λαών και ζει μέσα στην τραγικότητα της σύγχυσης και της θλίψης λόγω των συγκρούσεων. Ο καπιταλισμός εξαπλώνεται αργά, αλλά αναλοίωτος, δεν έχει κανένα δεσμό με τις δημοκρατικές αρχές. Τούτο αποδεικνύεται, εκ του ότι γίνονται δι’ απευθείας αναθέσεως τα μεγάλα έργα με τη μέθοδο της σαλαμοποίησης, αλλά ακόμα και η σύνταξη Νομοσχεδίων, που έχουν τεχνικό χαρακτήρα, ανατίθενται σε ιδιωτικά νομικά γραφεία, τα οποία το Κοινοβούλιο απλώς τα επικυρώνει. Σε πολλές περιπτώσεις μερικοί βουλευτές δεν προλαβαίνουν να τα διαβάσουν, πόσο μάλλον να τα πολυκαταλάβουν. Σημειωτέον ότι η περίοδος της Πανδημίας ήταν ένας πειραματισμός για λήψη αντιδημοκρατικών μέτρων, έδωσε δε την ευκαιρία, να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα των φαρμακοβιομηχανιών.
Όπου, λοιπόν, υπάρχει πολυνομία και πολυδιάσπαση αρμοδιοτήτων, έχουμε τις μεγαλύτερες καταχρήσεις της εξουσίας. Υπ’ όψιν ότι η Ελλάδα είναι η μόνη ευρωπαϊκή χώρα, που έχει τους περισσότερους υπουργούς, 62, εν σχέσει με τον πληθυσμό, όταν χώρες με τους ίδιους κατοίκους διοικούνται από 13 έως 20 υπουργούς.